Rahim Er

Kürt kucaklaşması ve Ermenistan'la ilişkilerimizin düşmanlıktan komşuluğa doğru yönlendirilmesi muhalefet tarafından şiddetle eleştirilmekte.

Bebek doğarken ağlar. Çocuk ağlar. Yetim ağlar.

Elimizdeki kalem soylu bir Arap atı gibi sanki kendiliğinden koştu, o dizi yazı ve üç gündür devam eden teşekkür silsilesi sanki kendiliğinden ortaya çıktı.

3 günlük dizi yazımızda hakkı, emeği geçen herkese teşekkür etmeye çalıştık, onları dün bu sütunda bir nebze daha dile getirdik. Biraz daha devam etmek istiyoruz...

THY'nin 25 Şubat'ta Amsterdam'da düşen uçağında Cüneyd Er'in ağır yaralı olarak kurtulduğu haberinin işitildiği andan itibaren gösterilen teveccühe teşekkürden aciziz. Dizi yazıda bazı dost isimleri geçti. Gönül konulmasından kaygılanırız. Ama teşekkür edilmesi gereken o kadar çok insan var ki tek tek sayılamaz...

Türkiye gazetesindeki ilk yazımız 9 Kasım 1976 tarihinde çıkmıştı. O makaleyi 6 saatte yazabilmiştik. Daha 26 yaşındaydık. Yazının gazetede çıktığı gün gazetemizin sahibi sayın Enver Ören, bizi görünce "güzel olmuş" dedi. Eğer o gün bu iki kelime, bize çok görülseydi, bugün biz, belki de elinde kalem tutan biri olmayacaktık...

"Hesap numaranı ver ne kadar paraya ihtiyacın varsa yatıracağım" diyen, her saat dua eden, etrafımızda pervane dönen... Cüneydimiz kaza geçirerek bize insanlık dersi verdi

Gazetemizin sahibi Enver Ören Bey aradı; "Kalbimde olanı söylüyorum. Cüneyd eskisinden daha sağlam olarak ayağa kalkacak ve çok hizmet edecek" dedi, büyük manevi destek verdi. Cüneyd sadece makine yardımıyla nefes alıp veriyordu. Bu mecburiyet, bir buçuk ay sürdü. Günlerce, haftalarca bir kirpik kıpırdayacak mı, bir tek uzvu hareket edecek mi diye bekledik!

Bir yoğun bakım odasında, makineye bağlı, sadece nefes alıp veren genç, oğlumuz Cüneydimizdi. Mermer soğukluğundaki hakikatle baş başa kaldığımızda, tavan başımıza çöktü!..

Sayın Ahmet Türk'e bu yaptığını yakıştıramadık. İtidalli ve bu problemin hallinde katkısı olacağından hâlâ ümidimizi kesmediğimiz bir genel başkan, bu marjinal konuma düşmemeliydi. Burası bir devlet.

Bizzat Milli Savunma Bakanı Sayın Vecdi Gönül açıklıyor. Bir milyon tecilli, bakaya ve kaçak varmış. Bugün açık öğretim birçok genç için bahanedir.

Bir Alevi yurttaş, veli sıfatıyla dâvâ açarak çocuğunun din dersinden muaf tutulmasını istemiş. İdare mahkemesi de talebi kabulle geçici bir muafiyet kararı vermiş. Davacı avukat o hızla herkesi dâvâ açmaya çağırıyor. Bu çağrıyı yaparken de farkında olmadan bir haber veriyor. Bu mahiyette açılmış dâvâların sayısı hepsi hepsi 6-7 kadarmış. 75 milyonluk bir ülke ve 6-7 dâvâ.

Maraş kahraman oldu, Antep gazi, Urfa şanlı. Haklarıydı, haklarına kavuştular. Peki Diyarbakır ne olmalı, hangi sıfatla yüceltilmeli? Diyarbakır bunu hak etmedi mi?

Sovyetler döneminde iki isim Türk illerinden İstanbul'a kadar ulaşabilmişti. Romancı Cengiz Aytmatov ve şair Bahtiyar Vahapzade. Cengiz Aytmatov, Rus dilinde yazmasaydı, bugünkü ününe belki de 50 yılda ulaşabilirdi. Bahtiyar Vahapzade ise Azerbaycan Türkçe'siyle yazıyordu.

Türkiye, 81 il. Bu 81'in 15'i Büyükşehir Belediyesi. Bir de büyük şehir yapılanmasında olmayan büyük şehirler var. Şu gün 15 Büyükşehir Belediyesinin 11'i Adalet ve Kalkınma Partisinde.

Türkiye, 81 il. Bu 81'in 15'i Büyükşehir Belediyesi. Bir de büyük şehir yapılanmasında olmayan büyük şehirler var. Şu gün 15 Büyükşehir Belediyesinin 11'i Adalet ve Kalkınma Partisinde. Bu parti, şimdi İzmir, Diyarbakır Eskişehir gibi kendinde olmayan illeri de almak için çalışıyor.

Önce liderlerin dikkatli olmalarını, siyasette kirliliğin alıp başını gittiğini yazacaktık. Ama kirlilik hemen her alanda. Siyaset bütünün bir parçası. Belki en fazla göz önünde olanı. Aile bile tehlikede. Ergenekon bir büyük kirlilik. Nereye kadar gidecek, nasıl bitecek meçhul derken birden tahliyeler oldu.

Bill Clinton-Barack Obama arası dönem Türk-Amerikan münasebetleri açısından kayıp yıllar oldu. G.W. Bush, Türkiye ve bölgeye dair ne yaptıysa hepsi bu münasebetlere darbe indirdi. Türkiye'de Amerikan muhalifliği her geçen gün biraz daha arttı. Obama, "enkaz devraldık" demiyorsa herhalde nezaketindendir.

Son günlerin gündem teşkil eden maddelerinden biri, İsrail Kara Kuvvetleri Komutanı Tümgeneral Avi Mizrahi'nin uluslararası bir toplantıda yaptığı saldırgan konuşma oldu.

Loş bir İstanbul akşamından Tepebaşı'ndaki Pera Müzesine girdiğimizde aydınlık bir sanat atmosferi bizi kucakladı. Bu müze, Suna ve İnan Kıraç'ın yakın zamanlarda İstanbul'a kazandırdığı bir kalıcı eser. Fikrimiz o ki İstanbul müzelerini tanımayan İstanbullu olamaz. Şu güzel şehirde müze ve benzeri mekânlarla ünsiyeti olmayan otel misafiri gibidir.