Rahim Er

KTC Cumhurbaşkanı sayın Mehmet Ali Talat, Pakistan Devlet Başkanı Sayın Pervez Müşerref tarafından "Cumhurbaşkanı" sıfatıyla memleketine dâvet edildi. Dâveti hariciyemizin organize ettiği düşünülebilir.

Camille Claduel, bu hanım, Fransız burjuvasından bir ailenin kızı. Rodin'le tanıştıklarında heykeltıraş 40'lı yaşların ortalarında o ise 18 yaşındadır.

Evet, orası artık Atlı Köşk değil, orası SSM/Sakıp Sabancı Müzesi. Doğru, fakat içimizden böyle demek geldi. Ek binadan sonra Köşk'ü gezince insan bu duyguya kapılıyor.

26 Ağustos 1071 Muhammed Alparslan'ın komutasında Anadolu'nun fethi, 30 Ağustos 1922 Mustafa Kemal'in komutasında Anadolu'nun kurtuluşu.

Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, "elin memleketinde ne işimiz var?" dedi. Sayın Sezer, bir siyaset değil, hukuk adamıdır. Bir meseleye dair şahsi fikrini söylemiştir. O kadar ki bu konuda imzadan imtina, meclise iade veya dava açma salahiyeti yok. Vatandaş olarak konuştu.

Türkiye'de gündem ne sadece Lübnan'a asker göndermek, ne adeta yedeklerden kurulan Basketbol Millî Takımımızın başarısı, ne zenginler sporu Formula 1'in şehrimizde yapılması münasebetiyle 2.2 milyar dünyalının İstanbul'u seyretmesi, ne en feci haber 16 yaşındaki kızın öz annesini öldürdükten sonra içki partisi düzenlemesi ve ne de şarkıcı-türkücü-popçu takımının magazin tezgâhıyla milyonları yörüngeleri etrafında fıldır fıldır döndürmeleri.

17 Ağustos Marmara depreminin yıldönümünde sıcakların bastırdıkça bastırması ister istemez zihinlerde bir korkuya yer verdi.

Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün İsrail ziyaretinde gayri resmi temaslarının da olduğu ortaya çıktı. İsrail Dışişleri Bakanlığı, Hizbullah tarafından kaçırılan asker ailelerinin bakanla görüşmek istediklerini sayın Gül'e arz ederler. Türk bakan, onları kaldığı otelde kabul eder. Anneler, babalar, bakanımızdan çocuklarının serbest bırakılması için ricada bulunurlar.

Adı Peter Galbraith. Mesleği diplomatlık. İşi Irak'ın Kürt liderlerine danışmanlık yapmak. Bu eski diplomat dün şöyle demiş: "Türkiye, Kuzey Irak'ta müstakil bir Kürt devletinin kurulmasını engelleyemez." Bir diplomatın bu şekildeki ifadesini şöyle okumak lazım "... engelletmeyiz". Nitekim sözünün devamında gayet net: "Kuzey Irak'ta zaten bir Kürt devleti var, günü geldiğinde resmen bağımsızlığını kazanacaktır".

Sözün aslı tâ Lenin zamanına dayanır. Derler ki Vladimir İliç Lenin, o zaman çulsuzun teki. İsviçre'de kaçaktır. Bir parka girip biraz başını dinlemek ister. Fakat kapısında olduğu parkın girişinde bir levha yazılıdır "köpekler ve Ruslar giremez!" Sovyetler imparatorluğuyla Rusya'yı ayağa kaldıran idealist adamın ruh dünyasında bu haksız ihtarın kaç kamçılık tesir yaptığını tahmin edebilirsiniz.

Şayet 1 Mart 2003'te Irak'a asker göndermemizi de ihtiva eden tezkere, TBMM'den geçseydi bugün, Irak ve Kuzey Irak'taki sonuç çok farklı olacaktı. Irak'ta bu kadar kan dökülmeyecekti.

ABD dışişleri bakanlığı sözcüsü Sean McCormack'ın resmi açıklamasına dışişleri bakanlığımız sözcüsü büyükelçi Namık Tan cevap verdi. Amerikan sözcüsü, kaç yüzüncüsü olduğunu unuttuğumuz çağrılarından birini daha yaptı. Cihan devleti, bir terör örgütüne sesleniyor "eylemlerini terk et ve silah bırak".

"Nedir zaman nedir, bir su mu, bir kuş mu?/Nedir zaman nedir, iniş mi, yokuş mu?" Şair böyle diyor. Tefekkürden nasibi olan herkes, zamanı kendi içinde de kendi dışında da sorgulamıştır. Bu tasavvuf ehli için de böyle, metafizk mes'elelere kafa yoranlar için de, pozitivist için de...

Şöhretlerin hayatları kendilerine ait değil. İnsan adlı muamma varlık, şöhret olmadan evvel herkes kendini tanısın ister. Tanındıktan sonraysa rahat yüzü göremez. Bundan dolayı şu ekranları doldurup da şöhret olmak için olmadık kalıp ve kılıklara girenlere şaşmamak mümkün değil.

İsrail'in 1 ay süren katliamına göz yuman dünya, en nihayet BM adlı artık varlığı sorgulanmaya muhtaç kuruluş eliyle ateşkes ilân etti. İsrail de bu kararar uydu. Aslında ortada bir trajedi var. Saldıran devlet, yapacağını yaptı, öldüreceğini öldürdü, alacağını aldı bütün bunlardan sonra ateşkes ilân edildi. Her ne ise, yine de ortaya şeklî bile olsa hukukî bir metin çıktı.

Sabah'ın dünkü manşeti haberin mahiyetiyle çelişir haldeydi. Manşet, "Hisar'ın İçine Cami" cümlesiyle sanki bir ihbarda bulunurken muhteva, konser alanına cami yapılıyor vari bir-iki zikzak dışında tarihi seyri özetlemekteydi. Taksime Cami, Göztepe Parkına Cami, Rumeli Hisarına Cami.

Dünyada şehirlerin incisi bir tane, İstanbul, İstanbul'da da İstanbul'un incisi Boğaziçi. Boğaziçi, Montrö Sözleşmesi, 1956'da bittiği halde uzayıp gittiğinden her sene bir kaç kere yabancı gemilerle başı derde girer.

Son olaylar, Türkiye'nin bölgedeki lider devlet mevkiini pekiştirdi. Suudi heyetinin gelişi bundan. Eğer başka yerlerde olsaydık bu seyahat de tehir edilirdi. Suudi kralının Ankara'da bulunduğu saatlerde Irak cumhurbaşkanı yardımcısı da buradaydı.

İsrail, sadece azınlık psikolojisinde değil, aynı zamanda aşağılık kompleksi içinde. Normal insan psikolojisinde olan bir gücün böylesine davranışlar göstermesi imkânsızdır. Anlarız, devletlerin düşmanları olabilir, olmuştur, olacaktır. Düşman kuvvetler çarpışabilir. Ancak, harbin de merdi- nâmerdi vardır. Bölgemizde harp yok. Harp, iki ve daha çok taraf arasında cereyan eder. Hadi daha eskilerini bir tarafa bırakalım. Şimdilerde kör, vicdansız ve ahlaksız dünyanın önünde cereyan eden yalnızca katliamdır.

İsrail, bölgede kendini azınlık hissediyor. Bütün dünyadaki Yahudi saysı 13-15 milyon civarında. Bunların çoğu bulundukları memleketlerde ekonomiye hakimler.