Resul İzmirli

İnsan kendi iç dünyasına yöneldiği zaman enteresan keşiflerde bulunuyor. Kim olursanız olun, karakter özellikleriniz ne olursa olsun, hangi kültür köklerinden besleniyor olursanız olun, iç dünyanızdan gelen mesajlara kulak verme imkânı bulduğunuzda, mesela 'iyi bir şeyler yapma, insanlara yardımcı olma, bir şeyler üretme, bir şeyler öğrenme' gibi yönelişleri hissediyorsunuz.

Bizim gençliğimiz gerçekten 'ah ile?vah?ile?geçti!'.?Hatırlıyorum da daha yetmişli yıllarda iki milyar dolar ihracat bir o kadar ithalat yaparak oyalanıyorduk.

Kafamız kızdığı zaman birisine 'Ne kaz kafalı adam yahu!' dediğimiz oluyor değil mi? Bu deyimi bir kenara not edip devam edelim...

Sosyoloji ilmi çok ilgimi çekmiştir. Ancak bu konuda kendimi maalesef yeterince geliştiremedim. Ancak lise yıllarında okuduğumuz sosyoloji derslerinden aklımda kalan bir cümlecik var ki sosyolojik tahlillerde her zaman işime yaramıştır.

Bir ülke öyle ha deyince adam olur mu? Olmaz tabiî. O ülkenin insanları asgari müştereklerde anlaşıp; ortak bir hedefe yönelmeden bir yerlere varılır mı? Varılmaz!

Bizim zamanımızda okullar sabahtan akşama kadardı. Akşam üstülerin o güzelim koşma kudurma zamanlarında ben kös kös dükkânda çivi düzeltir, akşama yakın dükkânı pırıl pırıl temizler, akşam ezanı vakti babamla evin yolunu tutardım.

Epey zaman önceydi. Güney-Batı'da bir tatil köyünde eğitim çalışması için bulunuyorduk. Yönetim gayet akıllıca bir motivasyon faaliyeti düzenlemişti.

Kendisiyle yirmi iki yıl önce İstanbul'a ilk geldiğimiz günlerde tanışmıştık. Cemil Usta'nın mesleği döşemecilik. Ama bir insan bu kadar mı işine önem verir, bu kadar mı temiz iş yapar.

Son zamanlarda en çok vurgu yapılan konulardan biri 'farklılığın' 'zenginlik' olduğu. Çok çeşitli platformlarda 'ötekileştirmenin' zararları konuşuluyor, farklı kültür köklerini, lisanları, etnik kökenleri başarıyla bir arada tutabilmenin faydalarına vurgu yapılıyor.

Âdemoğlunun bitmez tükenmez problemlerinden biri de nesiller arası anlaşmazlıklardır. Bu gayet tabiî bir durumdur. Ancak tarafların bu durumu kabullenmelerindeki isteksizlik problemi daha derinlere savurmakta, çözümü daha da güçleştirmektedir.

Oniki Eylül 1980 öncesinde memleket karmakarışık bir haldeydi gerçekten. Meclis cumhurbaşkanı için bilmem kaç yüzüncü turunu yapmasına rağmen bir sonuç alınamamaktaydı, her gün onlarca ölüm ve yüzlerce yaralı gazete manşetlerine yansımakta, hepimiz korku ve dehşet içinde her gün helalleşerek işimize gidip gelmekteydik.

Bugün neşem yerinde. Neden mi? Çünkü Cumhurbaşkanımız Sayın Abdullah Gül yönetimin önemini vurgulayan bir konuşma yapmış dün. Bu köşenin başından beri derdi her kesimde ve seviyede yönetim kalitesinin iyileştirilmesidir. Zira iyi yönetilmeyen hiçbir organizasyonun başarılı olması beklenemez.

Yenilikçi olmak ve böylece şiddetlenen rekabetle baş edebilmek isteyen bir şirketin en önemli varlığı 'entellektüel sermayesi'dir.

Geçen hafta Necmettin Batırel'in TV programında misafir idik. Yıllardır parayı maharetle yöneten Batırel'le şirket yönetimi konusunda sohbet ettik. Konu sanayi çağının klasik 'emret-kontrol et' tarzından, 'vizyona odakla-yardım et' şeklinde özetlenebilecek olan ve de 'quantum çağı yönetim tarzı'na ve 'hizmetkâr liderliğe' doğru uzandı...

"Her sabah saat yedide işinin başındaydı. Öğle tatili diye bir şey bilmezdi. Öğle yemeği diye bir derdi yoktu, bir şeyler atıştırırdı. Akşamları eve en erken saat onda, onbirde giderdi.

Şöyle etrafınıza bakınız; üretimden çok tüketimin yapıldığını, üretimden çok paylaşımın konuşulduğunu görürsünüz. Mesela dün '1 Mayıs' idi.

Zincir en zayıf halkası kadar güçlüdür. Zorlandığı zaman oradan kopar. Bir şirket de en zayıf elemanı kadar güçlüdür. Bu bakımdan Genel Müdür'den en alt kademeye kadar bütün çalışanların eğitilmiş ve vizyona odaklanmış olmaları şarttır.

Şimdi artık herkes memlekette katma değeri yüksek mal ve hizmet üretebilmek için inovatif bir şirket kültürü oluşturmanın derdinde. Çünkü herkes çok iyi biliyor ki; yenilikçi bir şirket olmadan rekabetle baş etmek mümkün değildir.

İnsan vücudu bilinmez sırlarla dolu bir muamma. Bilmece yani... Bilinebilen yönleriyle de insanoğluna ilham vermeye devam ediyor.

Gerçi birçok gence bu arada benim torunlardan birine de epey iş çıkacak, ama yine de her şirketin bir web-sitesi olma mecburiyetine canım sıkıldı. Çünkü oldum olası zorlamayla olan işlere sıcak bakmam.