Sabahat Emir

Ramazan yaklaştıkça çarşıda, pazarda ve evlerde hazırlıklar hızlandığı gibi çeşitli kurumlarda birtakım faaliyetler de sürdürülüyor. Bunlardan en anlamlısı Topkapı Sarayı Müzesi ve TÜRKKAD İstanbul Şubesinin ortaklaşa düzenledikleri "Osmanlı Devlet'inde Ehl-i Beyt Sevgisi" konulu sergiydi.

Pazar günü dayanılmaz bir sıcak vardı. Yapmam gereken bir sürü işim olmasına rağmen kıpırdayamaz haldeydim. Elime kumandayı alıp televizyon karşısına geçtim. Kanalları taradım. Hangi kanalı açsam bir eğlence, bir şamata...

Geçen hafta yazlık evi kapatmak üzere Gelibolu'daydım. Bazı hatıra eşyaları toparlarken, canım ablamın vefatıyla, dünya boyutundaki o güzel birlikteliğimizin bitişinin derin hüznü içindeydim...

Bir şeye çok üzüldüğünüzde, dert küpüne daldığınızda, kâmil kişiler hemen uyarırlar: "Beterin beteri vardır." Orta Doğuda'ki savaşı dert edinirken, Gürcistan'da patlak veren savaş yüreğimizi ağzımıza getirdi.

Şehrin sıcak havası son günlerde insanları o kadar bunaltıyor olmalı ki, gazetelerde "ada" üstüne yazılan yazılar çoğaldı.

Televizyon kanalındaki haberde spiker heyecan ve korku karışımı bir sesle "Toroslar yanıyor" diyordu. Zaten nicedir sevdiğini kaybetmenin yangınıyla kavrulan yüreğimi daha bir alev sardı. Görüntüde yanan güzelim ormanlar, varını yoğunu kaybetmenin acısıyla ağlaşan, çırpınan köylüler...

Meryl Streep'li müzik şöleni "Mamma Mia", kötülük girdabı Kara Şövalye, ardından dördüncü boyutlu Mumya... Doğrusu yaz sezonu sinema açısından oldukça hareketli geçiyor.

İnsanlık olarak içine çekildiğimiz karanlığın tespitini yaparken niyetim felaket tellallığı yapmak değil tabii ki. Ama her taraftan imdat sinyalleri geliyor.

Sadık Yalsızuçanlar; Zaman gazetesindeki bir yazısında günümüzde genel çürümüşlükten bahsederken şöyle diyor: "Yaşlı ve yorgun dünyamız, birkaç yüzyıldır bir daralma, bir kabz hali yaşıyor. Bunu, dünyanın iki büyük manevi merkezlerinden biri olan İstanbul ve İstanbul'u merkez olarak hisseden büyük coğrafyanın insanları olarak bizler daha sert biçimde yaşıyor, hissediyoruz. Aynı zamanda biliyoruz ki, karanlığın en şiddetlendiği an, aydınlığın en çok yaklaştığı vakittir. Umulur ki dünyamız yeni bir şafağa uyanmak üzere."

Geçtiğimiz pazar günkü Zaman gazetesinde Nuriye Akman'ın ÖDP Genel Başkanı Ufuk Uras'la yaptığı bir mülakat vardı. Partisi adına: "Sol'un vizyonunu değiştirerek Türkiye'nin yeniden yapılanmasında inisiyatif sahibi oluruz" diyen Uras, toplumumuzda bir türlü net biçimde anlaşılamayan sol kavramına şöyle bir açıklık getiriyor: "Sol demek özgürlükçülük demek, eşitlikçilik demek, demokrasiden yana olmak demektir."

Vaktimi daha çok okumaya ayırdığım için, TV kanallarında takip etmeye çalıştığım pek az program var. TRT 2 kanalında perşembe akşamları yayınlanan "Düşünce İklimi" bunların başında geliyor. Prof. Dr. Kenan Gürsoy'un yönetiminde, uzman kişilerle yapılan yüksek boyutlu sohbetler çok önemli ve hayati konuları işliyor. Televizyonun doğru kullanımının seçkin örneklerinden birini oluşturuyor.

Echart Tolle, "Şimdi'nin Gücü" isimli kitabında dünyada, yani fiziki boyutta tüm formların geçici olduğundan bahisle, şöyle der: "Gelişme-büyüme genelde olumlu kabul edilir ama hiçbir şey sonsuza kadar büyüyemez."

Okullar tatile girdi. Çoğu kez sırtında taşınması zor bir yük gibi gördüğün derslerden, ödevlerden kurtulmanın sevinci içindesin.

Medyanın da sınırsız destek verdiği futbol, anlaşıldı ki, yedisinden yetmişine kadar herkesi ortak bir heyecanda birleştiren, ayağa kaldıran, kenetlenmeyi sağlayan, moral yükseltici bir gücün şifresi. Yoksa, yıllardır AB kapısında bekletilen Türkiye'nin Avrupa halkları arasında "Viyana Kuşatması" sendromunu gündeme getirmesi, Adriyatik'ten Çin Seddi'ne kadar (Çin de dahil) Türkiye'den konuşuluyor olması, milli takımın Almanya ile yaptığı maçta mağlubiyetine rağmen ülkeye dönüşünde krallar gibi karşılanması başka nasıl izah edilebilir?

Küreselleşme, problemleriyle birlikte kültürel anlamda ülkeler arası birtakım iş birliklerini de beraberinde getiriyor. 2010 yılında Avrupa'nın kültür başkenti ilan edilen İstanbul ile Almanya'nın 700 bin Türk'ün içinde bulunduğu 5.3 nüfuslu Ruhr havzası (Essen) arasında öngörülen kültürel iş birliği projesi de bunlardan biri. Türkiye Araştırmalar Vakfı'nın öncülüğünde iki ülkenin sivil toplum kuruluşları, geçtiğimiz cumartesi günü Laleli'deki Antik Otel'de söz konusu projeyi tanıtım amaçlı bir toplantı yaptılar.

Kelebek etkisi prensibi dünyadaki etkileşim sisteminin ne kadar ince bir ayar üzerinde olduğunu gösterir. Ancak, düşük bilincin hâkim olduğu bu zulüm çağında, kat kat gerilen gaflet perdeleri, en önemli şeyin, vicdan'ın bu etkileşimden nasibini almasını engelliyor.

Bu ülkede, ötekileştirme huyundan bir türlü vazgeçemeyen; sadece benim diyen; sevgi, saygı, vicdan ve merhamet temelinde birleşemeyen herkesin, kendi egosuna göre bir demokrasi anlayışı var. Bu yüzden bütün korkular, tartışmalar, çekişmeler ve anlaşmazlıklar demokrasi üzerine. Amiyane tabirle demokrasi başyemek değil, keyfe göre kullanılan bir sos sanki... Bir bakıyorsunuz korkulardan kurtulmak için demokratik olmayı savunanlar, kendi korkuları yüzünden demokrasiye ters düşüyorlar.

Ruhunu kaybeden toplumumuzda kötü giden işlerin müsebbibi olarak sadece siyasiler görülüyor. Tabiî ki baştan beri harcına yalan ve hile karışmış siyaset arenasında bulunanlar baş sorumludur ama halk olarak, bizim de sorumluluk payımız yok mudur?

İnsan, bazen çok önemli fırsatları gönlünce kullanamaz. Buna kısmetsizlik mi, basiret bağlanması mı denir, bilemiyorum. 10 Haziran'da hayatını yitiren Kırgız romancı ve hikâyeci Cengiz Aytmatov'la iki defa karşılaştım.

3-8 Haziran tarihleri arasında Altın Koza Film festivalini izlemek üzere Adana'daydım. Bu zamana kadar görmediğim Adana, benim hayalimde uçsuz bucaksız pamuk tarlalarıyla kaplı, Karacaoğlan şiirlerinin yankılandığı yeşillik cenneti bir şehir olarak yer etmişti. Ne yazık ki Türkiye'nin bütün gelişmiş şehirlerinde olduğu gibi her yanı kaplayan beton binalarla dolu bir şehirle karşılaştım; hayalimdeki o kendine özgü bir havası olan büyüleyici görüntü kayboldu. Ancak, kültür ve sanatın parlak ışığını yakaladım.