Sadık Söztutan

2002’ye gidelim mi? Gitmesine gidelim de, o coşkulu günleri hatırlamak için en az otuz yasında olmak gerekiyor.

Cuma gününün ilk saatlerine kadar süren büyük eforlu maçtan “şerefli bir elenme” ile çıkan Fenerbahçe, ligin kalite eleğinin üstünde kalan ender takımlarından Samsunspor karşısına -Mourinho’nun deyimiyle- beş “taze ayakla” çıktı.

Eski askerlerin çoğu, apoletlerini kaybedince asabi oluyor.

Levent, o sabah kahvaltıdan sonra altınları yeniden saydıktan sonra keseye koyarken, planını hanımına seslendirdi: - Altmış beş yaşıma geldiğimde hacca gideceğim.

Herkesin söylediği ve izlediği gibi, Galatasaray - Kasımpaşa buluşmaları, ligin en renkli maçları oluyor. Oyuncular değişiyor, hocalar değişiyor, “manzara” değişmiyor. Dün de çokça gol fırsatı ve golleriyle eskiyi aratmadılar. Bir taraf adına Osimhen, öteki tarafta Brekalo öne çıktı.

Onları iyi tanırsınız. Söylediğiniz her seye ama her şeye itiraz eden, karsı çıkan, aksini söyleyen tipler.

Şampiyonluğun iki adayının idari ve teknik yöneticilerinin rakip kulübün ismini dahi ağızlarına almadıkları bir “düşmanlık” döneminde bu derbi nasıl geçecekti?

Komşumun derdi büyük. Oğlu âşık olmuş…

Paşa, seri ve süratli paslaşmalarla hızlı girdi maça. Da Costa, Ben Ouanes ve Mamadou Fall, sürekli yön değiştirerek ve birbirlerini besleyerek üç pozisyon buldu ilk yirmi dakikada.

Süleyman Mümin Türkoğlu’nun sülalesi Üsküp’ten İstanbul’a göçmüştü.

Ancak Talisca’dan pardon Anderson’dan masallarda olur; “Bir ülkede bir takım varmış, stoper forması giyen sakatlanıyormuş. Oosterwolde, Becao, Diego Carlos, Djiku, Yusuf Akçiçek, Çağlar… Öyle ki, Amrabat’tan stoper yapmışlar.”

Bizim emekli banka müdürü Feridun amca, neredeyse üç aydır görmediği oğlunu, hiç ummadığı bir yerde buldu. Fatih Camii’nde cuma namazı kılarken öndeki safta ve tam da kendi hizasında…

Kadıköy’deki bu karşılaşma her anı ve her yanıyla yılın maçı olmaya aday...

- Nasıl çıkacağız buradan? ****** Bir asansöre tepeden bakıyoruz. İçinde güzel bir kız var.

Bu sezon hemen her gol tartışıldığı için, yeni bir krizimiz doğdu.

Kaynağı belirsiz paralarla aileyi çatırdatmayı ve çökertmeyi kendine görev bilen bir kanaldaki yemek yarışmasında, yavaş yavaş şöhretin tadı ile bası dönmeye başlayan yarışmacılar, heyecanlı heyecanlı gördükleri ilgiyi anlatıyordu.

Umut ettiklerimiz kayboldu, yedekler öne çıktı.

Yabancı VAR gelsin diye tutturan F.Bahçe'nin ilk uygulamada 2 golünün iptali, gecenin ironisiydi.

Zafer abiyi geç tanıdım. İstanbul eğitim camiasında, hemen herkes bilirmiş. “O bizim millî damadımız” demişti mesela bir okul müdürü. Zafer, Nilgün öğretmenin Finlandiyalı esi. Tamam. Karışık bir giriş oldu. Söyle: 1979 yılında turist olarak Erzurum’a gelen Finlandiyalı gruba, İngilizce Öğretmenliği öğrencisi Nilgün ve arkadaşları rehberlik yapmış. Çifte Minare, Yakutiye Medresesi, hatta taa Aziziye Tabyalarına çıkmışlar. Bu seyahatte Zafer abi, hem Selçuklu mimarisine hem Nilgün’e âşık olmuş.

“Yapı”nın kimliği ifşa oldu: Barış Alper Yılmaz.