Selin Dilmen

İnsanın başının hem ağrıyıp hem döndüğü fakat aslında hasta falan olmadığı günler vardır. Kolunu kıpırdatmadan önce dakikalarca düşünüp kendisiyle pazarlık yapar. Sonuçta kolu kaldırmak mecburiyetinde olduğunu kavrayınca söylenerek hareket eder.

Bayramın ikinci günü... Ömrümüzün kimbilir kaçıncı baharı... Hesaplanabilir istense ama ne gerek var?

Yorgunluktan her tarafımın sızladığı şu saatler itibariyle ülkemde bir tatil ve ümitlenme havası hakim. Yeni süper bakanımız sayın Kemal Derviş'in başımıza gelmiş olan bütün felaketlere ilaç olacağını varsaydığımız için rahat nefes almış daha doğrusu suni teneffüs yaptırılmış vaziyetteyiz. Türk insanının alışıldık iyi niyetinin devamı olan bir moral yükselmesi bu bence.

Bizim caddede bir ağaç var. Bir çok ağaçtan yalnızca bir tanesi o. Ama şahsına münhasır. Bir kaç gün önce güneşin, yüzünü göstermesine aldanıp bahar dallarını açıverdi. Şimdi koskoca caddede asık suratlı ve tedbiri elden bırakmamış sayısız ağacın içinde tek başına etrafa mutluluk ve umut dağıtıyor.

Bir gazete dün kocaman puntolarla halkı uyarmış: Kartzede Olmayın diye. Ne güzel! Olmayalım tabii.

Yabancı para ile iş yapanlar yandı. Belki kısa vadede değil. Şimdilik doların hızı zorla kesilmiş vaziyette. Ama bundan bir ay sonra durumun ne olacağını kestirmek mümkün değil.

İnsan yaşadıkça neler görüp neler öğreniyor. Geçenlerde bir arkadaşım Tüketici Gazetesinden söz etti. Ücretsiz ilan yayınlayan tek gazeteymiş. Çok ilginç değil. Ama arkadaşım anlata anlata bitiremiyor. Geceleri sabaha kadar elinden düşürmüyormuş. Gülmekten ve bazen de düşünmekten kendini alamıyormuş.

Karanlık bir gece... Sadece şehrin değil bütün ülkenin üzerine çökmüş olan moral bozukluğu artık doruk noktasına ulaşmış. Gelen haberlerin hiçbirisi olumlu değil. İnsanlar yarınlarını göremez olmuşlar... Gece karanlık, ruhlar sıkıntılı... Para dönmüyor.

Ülkemiz komedi açısından mümbit bir arazi. Her dakika yeni bir sürpriz, yeni bir komiklikle karşılaşıyoruz. Çok sevdiğim bir köşe yazarı, vodvil deyiminin genç kuşak arasında pek kullanıldığını sanmadığını yazmış.

Bugün yine canım sıkkın. Kendim için, ülkem için, herkes için. Kavgaydı gürültüydü derken gözden kaçan bir konuya dikkatleri çekmek istiyorum. Hiç hızı kesilmeksizin fakirleşiyoruz. Bir yerden patlak veren sıkıntı zincirin bütün halkalarını tek tek dolaşıyor.

Geçen sabah günlük acil işlerimi bitirdikten sonra annemi aradım. Günlük acil işler dediğim kalkmak, çocuğu hazırlayıp okula yollamak, gazeteleri okumak ve kendi gazetemin yazısını yazıp yollamak.

Nasıl yani Necati Yazıcı'yı kaybettik? Yanlış duydum herhalde. Bir hata vardır mutlaka. Evet dünkü köşemin tam altına denk gelen noktada bir vefat ilanı vardı. Üzerinde de bizim Necati abinin ismiyle aynı adı taşıyan birisinin hayata gözlerini yumduğu yazıyordu.

Geçen hafta hafızalara kazınacak türden gelişmelere sahne olmuştu. Bu sırada bendeniz kıpırdayamadan yatağımda yatmakla meşguldüm. İtiraf ediyorum yazılarımı bile zar zor yazabildim. Fakat inat ettim.