Selin Dilmen

Hasmın sitemini anlamamak hasma sitemdir. Hasmın sitemini anlamamak hasma sitemdir! Günlerdir kulaklarımda yankılanıyor bu cümle. Rahmetli anneannem söylerdi sık sık. Anlamsızca size sataşmada bulunan birisi olursa siz de hatırlayın. Bunlar eski ve anlamını tam taşıyan kıymetli sözler. Bir de 'Kenarın dilberi ne kadar nazik olsa nazenin olamaz' derler. Eh bu sözü doğrulayacak çok örnek var günümüzde.

Pırıl pırıl bir bahar günü. Eskinin Ayastefanos'u şimdinin Yeşilköy'ü her zamanki gibi gözüme dünyanın en güzel yeri gibi görünüyor. Bu semte böylesi kalpten bağlanmış olmamı bazen ben bile anlayamıyorum.

Haddini bilmek ne demektir? Türkiye'nin bana göre en büyük sorunlarından birisi haddini bilmeyenlerin çoğunlukta oluşu. Eh tabii bunu bilebilmek için eğitim gerekiyor. Eğitim meselesi de kanayan yaramız olduğuna göre durumumuzda şaşılacak bir şey yok.

Geçen Cumartesi gecesi bizim ekiple birlikte tiyatroya gittik. Atlas Pasajı'nın içinde yer alan cafelerden birisinde oturmuş oyun saatinin gelmesini beklerken aklımdan neler geçti neler... Çok eski yılları özlerim hep.

Güneşin olanca parlaklığıyla gönlümüzü aydınlattığı şu güzelim günleri yine deprem sözü bulandırıyor. Perşembe günü şehri sarsan 4.8'lik deprem herkese korku dolu o dönemi hatırlattı. Gerçi sayın Işıkara bu gerçeği asla unutmamamız gerektiğini bozuk plak misali söyleyip duruyor ama böylesine sevimsiz ve çaresiz bir hadiseyi sürekli telaffuz etmek kimsenin işine gelmiyor. Teyzem hariç!

Sıklıkla başıma gelir. Bizim gazeteyi almayanlar köşe yazısı yazdığımı öğrendiklerinde hemen 'Ne hakkında yazıyorsunuz?' diye sorarlar.

Bayram sonrası sendromu hepimizin ruhunu sardı. Hayattan çalınmış birkaç günlük avarelik sona erdi. Şimdi yine kaldığımız yerden devam etmenin zamanındayız.

Yaklaşan bayram tatili, bildik etkisini göstermeye başladı bile. Hepimiz durmadan saate bakıyoruz, gün hesapları yapıyoruz. Bu yıl sömestre tatili ile kesişen boş günler tablosu yürekleri iyice ferahlattı.

Geçenlerde Çetin Altan'a neden yazar olduğunu sordum.Durdu. Daldı. Belli ki geçmişin koridorlarında geziniyordu. Gözleri hafif nemlendi mi ne? Sonra ailesinin kendisini sekiz yaşındayken İstanbul'a getirip yatılı okula bıraktığını anlattı. Tatil günlerinde nasıl diğer çocukların aileleriyle neşe içinde okuldan ayrıldıklarını, onları izlerken nasıl içinin burkulduğunu, koskoca dünyada kendisini ne kadar yalnız hissettiğini söyledi.

Yine aklımda binbir tane düşünce var. Çok yoğun bir gün beni bekliyor. Bu arada yazının yetişmesi gerekiyor. Ne yazabilirim diye düşündüğümde aklıma gelen ilk konu Tatlıses- Altaylı çekişmesi oluyor. Malum İbrahim beyin beş yıldızlı otelin bir odasında mangal partisi düzenlemesi Fatih beyin eleştiri oklarını fırlatmasına sebep olmuştu.

Hazırladığımız programa konuk bulmak ne kadar zor, bilemezsiniz. Meslek hayatım boyunca saygı duyduğum kişileri konuk ettim programlarıma. İnsanların gündemde olmaları, gazetelerde boy boy fotoğraflarının çıkması ölçüm olmadı asla. Tam tersine, kıymetli olduğu halde sırf medyatik değil diye ilgi çekmeyen kişilere hizmet etmeye çalıştım.

Mükemmel! Tek kelimeyle muhteşem! Tamam, benim eleştirilerim tarafsız sayılmayabilir. Ama film gerek sinematografik açıdan gerekse artistik değerler açısından eksiksiz. Hatta fazlası var diyebiliriz.

Televizyonun açma düğmesine basıp içeriye doğru yürüdüm. Her zaman yapılan ve pek üzerinde durulmayan bildik hareketlerden birisi işte... Aklım başka yerdeydi. Farkında olmadan kulağım takıldı spikerin söylediklerine.

Bugün Cumartesi... Böyle başlayan mükemmel bir şiir vardır malum. Ama size o şiirden bahsedecek değilim şu anda.

Yedi yıldır köşe yazıyorum. Bunların yüzde sekseni günlük yazılar. Yani haftanın en az beş günü yazıldılar. Hesaplarsanız nasıl bir toplam elde edebileceğinizi siz tahmin edin artık. Bunca senede hiçbir yazımı, daha doğrusu hiçbir sözümü geri almadım. Buna gerek olmadı. Ama bu sefer var. Hem de abuk sabuk bir konuyla ilgili.

Şimdi de Kars halkı Orhan Pamuk'a kırılmış. Bu mesele, gözümde edebiyatla ilgili olmaktan çıktı. Sosyolojik bir problem gibi incelenmesi gerektiğine inanmaya başladım. Söylenecek hâlâ çok söz var ama takıntı haline gelmesinden çekindiğim için artık yazmayacağım. Pamuk bir kitap yazmış işte. İsteyen okur, istemeyen okumaz. Anlayanlar anlamayanlara anlatsın! Hafta başındayız. Meteoroloji havaların yine bir iniş çıkış yapabileceğini tahmin ediyor.

Bugünlerde Orhan Pamuk'un yerinde olmak istemezdim doğrusu. Adamcağız bir kitap yazdı, bütün millete hesap vermek zorunda kaldı.

Aklımda, birbirinden ilgisiz ama beklenmedik bir noktada birbirine sebep teşkil eden iki tane fikir var.

Orhan Pamuk'un bu ülkede en çok satan ama en az okunan yazar olduğu doğru değil. Böyle saçma sapan lafları çıkartanlar hiç şüphesiz Pamuk kadar çok yazamayan, satamayan ve okunmayan tipler. Zaten halkımın takdire şayan pek çok özelliği bulunmasına karşın dedikoduya olan eğilimi tartışılmaz. Bir yerlerde yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunda ya da toplumun arasından çatlak bir ses çıktığında bütün dikkatler toplanıveriyor.

Dün gece sevgili Suna Tanaltay ve eşi Erdoğan Tanaltay çiftiyle beraberdik. Ve ben her zamanki gibi onların yanında, kendimi insanlardan korumak için oluşturduğum kalın kabuğun kat kat soyulduğuna şahit oldum.