Vehbi Tülek

Buyurdu ki: "Âhiret işlerine tevekkül olmaz. Bunlarda çalışmak emrolundu. Burada, azâbından korkmak ve merhametinden ümitli olmak lâzımdır..."

"Dünyanın yaldızlı lezzetlerine sarılma, geçici, çabuk biten güzelliklerine aldanma! Bütün sözlerinin ve işlerinin şeriate uygun olmasına çalış!.."

"Fakîrlere ve borç isteyenlere merhamet etmelidir. Malı, parayı, İslâmiyyetin izin vermediği yerlere harcamamalı, izin verilen yere de, isrâf etmemelidir..."

"İsrâfın kötülüğünü göstermek için, Allahü teâlânın, (İsrâf etmeyiniz! Allahü teâlâ, isrâf edenleri sevmez) meâlindeki kelâmı yetişir!.."

"Peygamberlerden sonra insanların en yüksek ve en olgun olanları, Peygamberlerin sahâbîleridir. Çünkü Peygamberlerin sohbetinde yetişmişdir..."

"Saadete kavuşmak için, bir velîye mânevi bağ ile bağlanmak lâzımdır. Bu da, onun, Allahü teâlânın sevgili kulu olduğuna inanmak ve onu sevmektir."

Osman bin Merzûk el-Kureşî hazretleri, Mısır'da yaşamış olan Mâlikî mezhebi âlimlerindendir. Doğum târihi bilinmemektedir. 1168 (H.564) târihinde Mısır'da vefât etti. Kurâfe Kabristanında İmâm-ı Şâfiî hazretlerinin kabri yakınına defnedildi.

"Peygamber efendimizin ve bütün Peygamberlerin (aleyhimüsselâm) babalarının ve analarının hiçbiri kâfir ve aşağı kimseler değildi!.."

"Şarâbı içene, getirene, taşıyana, hâzırlayana, satana ve imâl edene, Allahü teâlâ ve Resûlü la'net eder. Şarâb satanın aldığı para harâm olur..."

"Malın helâlden mi, harâmdan mı geldiğini düşünmeyenler, Cehenneme, neresinden atılırsa atılsınlar, Allahü teâlâ, onlara acımayacakdır..."

"İnsanın rûhu, bedenden ayrılıp, dünyâ ilgisinden kurtulunca, melekler âlemine, kudsî makâmlara gider. O âleme mahsûs kuvvetler kendinde hâsıl olur..."

"Günah işleyince, hemen [kalb ile] tevbe ve [dil ile] istigfâr etmelidir. Gizli yapılan günahın tevbesi gizli, âşikâr yapılanın tevbesi âşikâr olmalıdır..."

"İslâmın beş şartını yerine getirmeye cân ve gönülden çalışmalıdır. Bu beş arasında bedenle yapılacakların en önemlisi, namazdır ki, dînin direğidir."

"Resûlullahın zamânında insanlar üçe ayrıldı: İnanmayıp karşı gelenler (Kâfir) oldu. İnanmış gibi görünenlere (Münâfık) denildi. İnananlara (Eshâb) denildi..."

Buyurdu ki: "İşlerin meydâna gelmesinde, sebebleri arada görmeyen kimse, Allahü teâlâdan başka kimseden bir şey beklemez, tevekkül etmiş olur."

"Şeyh olarak tanınan bir kimsenin sözleri, işleri şeriate uygun olmaz ise, sakın, sakın, ona yaklaşma! Hattâ, onun bulunduğu şehirden kaç!"

"İmâm-ı Şâfi'î hazretleri buyuruyor ki: İmâm-ı Mûsâ Kâzım hazretlerinin kabri, duâmın kabûl olması için bana tiryâk gibidir. Bunu çok tecrübe ettim."

"Sakın Allahü teâlânın lütfuna mazhâr olmuş ve senden üstün kılınmış bir kimseye hased etme. Çünkü hasedin sebebiyle Allahın gazabına uğrayabilirsin."

Buyurdu ki: "Tevekkülün esâsı, insanlardan bir şey beklememek, sebeblere güvenmemek, her şeyi, yalnız Allahü teâlâdan beklemektir..."

"Allahü teâlâ, her şeyi düzenli yarattı. Kur'an-ı kerimde, her şeyin nizâmlı olduğunu bildirdi. Bu nizâmın devamı için, her şeyi bir sebep ile yaratmaktadır."