Tövbe, en güzel silgi...

 

Evetler zihnimde çoğaldı. Lakin gönül suskunluğunun nehri taşırdığı evetler. Lakin gönül elde değil ki elinle müdahale edesin. Dışta değil ki içte... Gönül bulutu hayat halatına bağlanmıyor. Nasıl bağlansın ki? Hep hava kapalı yağmur da yağmıyor. Nefes alırken gönlüme az da olsa dış dünyayı dünyasız sentezleyip gönderiyorum. Lakin hislerim kelimelerim arasında edepli gelinlik kız gibi saklanıyor. Ben bana mahremim sanki!.. 

Sormalar, sormalar, sormalar… Cevaplar hep aynı, aynı evetler. “Boşluğa düşen damla ile aynı haldesin” diyor nefis. Akıl ise “imtihandasın” diyor. “Rabbini arzu et ki gönül hasadına şimdiden başla, ölümle son bulan vuslat, yudumun olsun. İçtikçe kanasın. Yokluk ile gönül boşluğuna bağlanma ey gönül. Yoklukla varlık diyarına koş. Kaderin ezel kaleminden, gönül defterine yazılana razı ol. Tövbe en güzel silgidir. Pişmanlık silgine kuvvet verir. Gözyaşını aşk ocağında kaynat sade tuzu kalsın. Nefsine şeker verme. Sade ve sade aşk pınarında yıkan, kapı açık girmek gerek. Ayaklarını kibir paspasında sil, edep kapısından girerken tevazu eşiğinde hicap duygusuyla ruhun boyansın. Sağ ayak içeride sol ayak edeple geride olsun. Bırakmak en kolayı, neleri terk edeceksin düşünmelisin ey gönlüm. Arzu, dimağa nefsi karıştırmadan hislerin ölçülü sözlerin nizamlı vuku bulsun. İşte yorgunluk, çınar ağacından yapraklarına sonbaharı, rüzgârla evvelin yarına bıraktığı kelimeleri, nişan fermanına, yol heybende azığına eklersin. İşte acizliğimi nefse aşikâr olarak söyle. Yarın toprak en yakın evin olacak. Dün toprağına ne ektiysen yarın yanında onlar daim seninle kalacak. Evetler, sadece son nefeste, suskunluklar gittiğinde son bulur. Sabır, sabır, sabır…

Dünya zahmeti en fazla son nefese kadar, ötesi yok. Lakin zahmetlerde sabır varsa rahmet seninle. Yoksa hem burada hem orada hep zahmet...

Hadi kalın sağlıcakla... Hem de ebedî ruhunuz da kalsın sağlıcakla...

 

 

 

 

 

Şehrin bacası kurumlu,

İnsanlar hep düşünceli,

Düşüncesizliğe düşünceli;

Düş kurmak ise bu dünyaya mahpus!

 

Belediyeler temizlik telaşında,

Kirlenmişlik her köşebaşında,

Hükümsüzlük, hüküm karşısında;

Hep bir başkaldırışta!

 

Bir yer olmalı,

Ciğerlere nefes,

Gönüllere ışık,

Akla huzur veren

Bir yer olmalı...

 

 

 

 

 

Şimdi derdime çare de olsan

Ya da bu yaraya tuz da bassan,

Fayda etmez artık bu toprağa,

En iyi ekini de vursan…

Faydası yok zamanı geçmiş gönüle,

Çiçek bahçesi de diksen,

Ve gelmez artık o tren,

Beklemeye ömrünü de versen…

 

 

 

 

 

KARANFİLİN AĞIZ VE DİŞ SAĞLIĞINA ETKİSİ: Karanfil ağız ve diş sağlığı açısından da önemli bir bitkidir. Karanfil tomurcuğu çeşitli ağız hastalıklarına sebep olan ağız patojenlerinin büyümesini engeller. Ağrı kesici özelliğinden dolayı diş ağrısı için de kullanılır. Özellikle karanfil yağı diş ağrısında çok etkilidir. Antiseptik özelliği olduğu için diş bakımında da bitkisel olarak ilk akla gelen doğal ürünlerdendir. Gerçekten de karanfil tam bir ağız kokusu gidericidir.

Karanfil çiğnendiğinde diş ağrısıyla birlikte baş ağrısı da gider. Ağız ve boğazdaki enfeksiyonlara engel olur. Sinir sistemini teskin eder… Yatıştırıcı özelliği vardır. Yorgunluk ve hâlsizliğe de iyi gelir. Konuyla ilgili doktorunuza danışınız...