Yücel Koç

Öncelikle, geçen hafta yazamadığım için arayıp soran okuyucularımıza bilgilendirme yapayım. Malum, idari görevlerim de var.

2,5 yıl geçti üzerinden.

Neredeyse bir yılı doldurduk…

Türkiye kadar açık ihanet gören ülke var mıdır, bilmiyorum.

Bugün tembellik yapıp, hukukçu bir okuyucumun gönderdiği mektubu sizinle paylaşacağım.

Cevabını bir kere daha gözümüzle gördük.

Uzay hayali mi? Yok canım, daha neler!

Sekiz yıl önce Gezi'nin arkasındalardı...

CHP tayfasının geldiği son durak şu;

İki yıldır Başkanlık sistemini yerden yere vuruyor, “iyileştirilmiş”, “güçlendirilmiş” parlamenter sistemden bahsediyorlar. “İyileştirilmiş” diyen tahmin edileceği gibi İyi Parti.

Özel bir üniversitede ders veren meslektaşım geçenlerde şu endişesini anlattı;

Sabah-akşam CHP borazanlığı yapanlar, hatta HDP güzellemesinden bile geri durmayanlar tarafsızlık satıyor (!)

Her şey adım adım planlanmıştı. Geçmişinde bir başarı öyküsü falan yoktu.

Bizim yeni darbe sistemi ile tanışıklığımız Gezi'de başlamıştı.

Çocukluktan sorarlar;

Muhalefette olmanın konforu başka...

Covid-19'un ilacı yoktu...

Si vis pacempara bellum.

Arap Baharı, 17 Aralık 2010'da bir kadın polisin, Tunuslu seyyar satıcıya attığı tokatla başlamıştı. Kadın polis Fadiye Hamdi, 10 yıl sonra o tokattan duyduğu pişmanlığı gözyaşlarıyla anlatmış. O "Keşke"nin bedeli çok ağır çünkü...

CHP’nin tank paleti fabrikası yalanlarını geçen sene çürütmüştük güya!