Çok zordur galipken pehlivan kalabilmek

Mehmet Yeşil Yeşil, bu sene altın kemerin ucuna dokundum, yakaladım dediği anda yenildi ve elendi. Tıpkı Recep Kara'nın 2009 final maçında, altın kemeri boynuma taktım dediği anda avuçlarının boş kalması gibi. Her ikisi de çok şanslılarmış, büyük bir felaketin eşiğinden döndüler. Niçin mi? Birkaç kelimeyle anlatmaya çalışayım. Vah galiplere, vah güçlülere, vah makam, para, şöhret sahiplerine... Galipken, güçlüyken, pehlivan, insan kalabilmek, sahip bulunulan nimetlerin şükrünü yerine getirmek çok zordur, hem de pek zor. Nedir pehlivan kalabilmek? "Sahip bulunulan kuvvet, mal, ilim, zeka, ustalık, makam fazlalaştıkça tıpkı buğday başağının tane tuttukça boyun bükmesi gibi boynun bükülmesi, bu nimetlere nasıl şükrederim endişesinin fazlalaşmasıdır" galipken pehlivan kalabilmek... Bu mana, peşrev esnasında pehlivanın elini toprağa sürüp ağzına, göğsüne, başına götürmesinde vardır. "Topraktan geldin toprak olacak ve sahip bulunduğun nimetlerin hesabını vereceksin" şeklinde özetlenmiştir. Garibin, mazlumun, mağlubun, güreşte yenilenin işi kolay. Gariplik, mazlumluk ve mağlubiyet egoya en güçlü tokadı atmış, "ben" diyecek hali kalmamıştır. Galiplere gelince; zaten güçlü olan egoları galibiyetle, makamla, parayla, güçle iyice azmanlaşmış, firavunlaşmış, ilahlık iddiasına başlamıştır. Kişiye bundan büyük ceza, bundan büyük tehlike olur mu? Öyle bir tehlike ki, galibin ebedi dünyasını harap etmek için ağzını atmış... Tarihimizde pehlivanlar galip gelince ne yaparlardı? Takla atıp havalara mı sıçrarlardı? Şimdi ki pehlivanların yaptığı gibi deli gibi çırpınırlar mıydı? Hayır. İlk önce mağlubiyet acısını tatmış rakibiyle helalleşirler, onu teselli ederler, galip gelmekle çok büyük bir suç işlemiş gibi boyun bükük ermeydanından ayrılırlardı. Çünkü galibiyette pehlivan kalmanın ne kadar zor olduğunu biliyorlardı. İste bu sebepten Osmanlı Padişahlarına "Gururlanma padişahım, senden büyük Allah var" diye sesleniliyordu. Bu izah etmeğe çalıştığımız yakıcı gerçekler dolayısıyla, "Recep Kara ve Mehmet Yeşil Yeşil şanslılarmış. Altın kemere daimi sahip olup, şöhretin zirvesine çıkmadan, egonun önü tam açılmadan mağlubiyetin açısını tattılar" diyoruz. İnşallah mağlubiyette galibiyetle, gerçek zaferle de tanışırlar. Her iki kardeşimin bunu başaracaklarına yürekten inanıyorum. İşte gerçek pehlivan da o zaman olacaklar...