Mankurt

Kırgız edebiyatının önde gelen yazarlarından biri, belki de en önde gelenlerinden biri olan CENGİZ AYTMATOV'un GÜN UZAR YÜZYIL OLUR, ünlü eserinden meydana getirilen bir OYUN.. Ülkenin savaş kahramanlarından YEDİGEY'in yıllanmış arkadaşı KAZANGAB ölmüştür. Bu ünlü kişinin vasiyeti gereğince, SARA-ÖZEK bozkırında Ana-beyit'e gömülmesidir.. Ve oyunun hikayesi de böyle başlar. Sovyetler'le ABD ortak uzay çalışmalarının yapıldığı bu mekânda "gömülmesine" izin verilmez. Naymana türbesine gelindiği hâlde izin -duygusal ve dînî bir- sebep olsa da izin verilmez.. Bu arada kendisine vasiyet edilen Sabitca; kişisel çıkarı uğruna pek fazla ilgilenmez. Oyunu Mustafa Aslan'ın yadırganan, seyircinin pek de alışık olmadığı -kendine özgü bir yorumla sahneye koyması- veya denemesi biraz sevimsiz kaçmış. Meselâ bazı diyalogları devam ederken, sanatçının gereği yokken salona sırt dönmesi bir hayli yadırgandı. Bu arada, Mehmet Özbeğ'in sade dili, Feyza Zeybek'in kostümleri ilginçti. Ve zaman zaman Cengiz Aytmatov'un şiirsel dilini ve muhteşem idealini de hissettik.. Ve sonuç, oyun monologlardan oluşan bir üslup içinde gidiyor. Sırası gelen "konuşuyor" sonra bir başkası bu işi yaparken sırası gelen -veya gelmeyen- dinliyor.. Oyunda, tabii kanımca Mehmet Keskiner kişisel çabasıyla, oyuna -pek az da olsa- etkinlik sağlamış. Oynayanların, zaman zaman bir tarafta kümelenmesi, buna karşılık sahnenin boş kalan tarafında diyaloğun sürmesi -tabii kanımızca- biraz yönetimden kaynaklanıyor. Şehir Tiyatroları