Hiç kimse, kimsesiz kalmasın!..

Hiç kimse yok kimsesiz/Herkesin var bir kimsesi/Ben, bugün kimsesiz kaldım/Ey kimsesizler kimsesi
Avnî-Fatih Sultan Mehmed
Sepetçiler Kasrı, seyrine doyulmaz İstanbul güzelliklerinden biridir. Sağ tarafındaki Sarayburnu belinden grup manzarası çarpıcıdır. Ne gün bu köşkün önünden geçsek hep Kanuni ve Barbaros'u hatırlarız. Muhteşem Süleyman, Halife-i rui zemine Cezayir'in anahtarını getirmiş olan muhteşem Hızır Hayreddin Paşa'yı sahile inerek burada istikbal eder.
Diyanetin dâvetlisi olarak Sepetçiler Kasrı'na giderken bu duygular da bize refakat ediyordu. Toplantının yapılacağı Camlı Köşk, leb-i derya. Gemiler geçmekte. Karşıda Galata ve Galatasaray Lisesi, aşağıda Nusretiye Camiî şerifi. Ve tarihle kavgalı çirkinlik örnekleri. Yerimize oturmak üzereydik ki Diyanet reisimiz Mehmet Görmez Hoca'yla kucaklaştık. Prof. Dr. Görmez'e henüz çıkan Sevgili Peygamberim kitabımızı imzalamıştık; uzattığımızda  sevecen bir ifadeyle kitabı inceledi ve takdirlerini dile getirdi...
Medya mensupları davetliydik. Işıklı ekranda toplantı mevzuu yazıyordu. "Hiç kimse, kimsesiz kalmasın; bu ramazan ve her zaman!" Cümle, hissedebilen için sarsıcıydı...
Yemekten sonra İstanbul Müftümüz Prof. Rahmi Yaran, sofra duası yaptı. Görmez Hoca, bu vesileyle Sevgili Peygamberimizin bir yemek duası mealinden söz etti. O -aleyhisselam- ikram sahiplerine şöyle dua buyurmaktalar:
-Yemeklerinizi hep iyi insanlar yesinler, oruçlular sofranızda iftar açsınlar, melekler sizin için istiğfar etsinler...
Prof. Mehmet Görmez, sonra da tane tane bir üslupla konuşmasına geçti. Anlattıkları Müslümanlar, insanlık ve yaşadığımız çağ için tefekkür kıvılcımlarıydı. Sanayi çağı, sanayi ötesi çağ, bilgi çağı... yakalanmış ve fakat aile, mahalle, komşuluk gibi değerler derin yaralar almıştı. Birlikte rahmet varken yalnızlık çağındaydık. Emperyalizm, sosyal medya ile insanı burnundan tutup yalnızlık tutsağı yaptı.
Çok büyük bir içtimâî yarayı irdeleyen bu toplantı, huzuruna çıkmaya hazırlandığımız bir ramazan-ı şerif öncesinde bilhassa tertip edilmişti. Mehmet Görmez Hoca, misafirleriyle damıtılmış fikirler paylaştı:
-Ramazan, bizi değiştirmeye gelirken; biz, onu değiştirmeye uğraşıyoruz. Onun değişmeye ihtiyacı olamaz; ramazan kişiyi değiştirip dönüştürmeli.
-Şu dehşet verici hâle bakınız! Müslüman, Müslümanı tekbir getirerek katletmekte.
-Bu ramazan ve her zaman; dosta eller yoksul, yetim, yaşlı, sokak çocuğu, mülteci, mazlum, kimsesiz ve elbette birbirimize uzanmalı.
-Bugünün insanı artan bir hızla California Sendromu yaşamakta. O insanın her şeyi var, fakat mes'ut değildir. Bizdeki müntehir sayısı 2013'te  3189'dur.
-Şu gün dünyadaki mülteci sayısı 50 milyondur, bunun 1.5 milyonu yurdumuzdadır. Türkiye, artık bir mülteciler memleketi. Biz, Diyanet olarak 10 bin mülteci çocuğa eğitim vermekteyiz. Ayrıca 120 ülkede faaliyetimiz var.
-Devlet, yetimhane kurabilir ama yetim başı okşayamaz, huzurevi açabilir ama o insanların kalbini şâd edemez.
-Dinin görevlisi olmaz, gönüllüsü olur.  
-Müslümanlar, bugün tarihte olduğu gibi medeniyet kurma melekesini giderek kaybetmekteler.
-Modern zamanlar, bugün tarihte bir kerecik görülüp kaybolmuş Haricilikle buluşuyor.
-Alevilik meselesi için tarihte hiç olmadığı kadar içtimai zemin hasıl olmuştur. Kendi gerçekliğiyle görülüp hukuk içinde hâl tarzı üretilmelidir. Alevi önderleri Aleviliğin İslam dışı yorumlanmasına müsaade etmemelidir. Kürt meselesi de yine hukuk içinde ve din kardeşliği esasıyla halledilmelidir. Tarihin emaneti dini azınlıklarımız ilahiyatçı ihtiyaçları için dışarıya talebe gönderme zorunda kalmamalıdır. Biz, 5 Alman üniversitesinde İlahiyat fakültesi açtık. Frankfurt Üniversitesinde 600 talebemiz var...
Daha ne densin?
O söz vicdanlara yazılmalı:
-Hiç kimse, kimsesiz kalmasın; bu ramazan ve her zaman!..
Yeryüzüne huzurlar getirmesi dileğiyle Ramazan ayınız mübarek olsun...