Hasret yakar bazen...

Emek­li ban­ka mü­dü­rü Fe­ri­dun Bey, ne­re­dey­se üç ay­dır gör­me­di­ği oğ­lu­nu hiç um­ma­dı­ğı bir yer­de bul­du. Cu­ma na­ma­zı kı­lar­ken ön­de­ki saf­ta ve tam ken­di hi­za­sın­da! Oğ­lu, ev­len­dik­ten son­ra, bü­yük şeh­ri terk eden tre­nin ge­ri­de bı­rak­tı­ğı ev­le­rin gi­de­rek sey­rek­leş­me­si gi­bi, git­gi­de aza­lan ba­ba oca­ğı zi­ya­ret­le­ri­ni üç ay­dır hep­ten bı­rak­mış­tı. Bi­rin­ci re­kat­ta ve ayak­tay­dı­lar; Fe­ri­dun Bey oğ­lu­nun saç­la­rı­na bak­tı, "Düz­gün tı­raş ol­muş, bel­ki de cu­ma na­ma­zı için özel ha­zır­lan­mış" di­ye dü­şün­dü. "Ama ey­vah, o da ne! Sağ ku­la­ğı­nın ar­ka bö­lü­mün­de bir iki be­yaz kıl var. Aca­ba ev­len­dik­ten son­ra mı kır­laş­tı bun­lar? Mut­suz mu yok­sa? Ku­lak­la­rı da ba­na ben­zi­yor. Oğ­lum be­nim, na­maz na­sıl da ya­kı­şı­yor! Giy­di­ği bu mon­tun ar­ka­sın­da­ki ya­zı­yı ya­zan ye­ni­lik­çi bir tüc­car ol­ma­lı... Çok kul­lan­dı­ğı­mız bir sö­zü İn­gi­liz­ce'ye çe­vi­rip mon­ta bas­tır­mış: 'Ve­fa is not only the na­me of a city' di­yor bir yu­var­lak hal­ka­nın et­ra­fı­na do­la­na­rak... Ya­ni, 'Ve­fa sa­de­ce bir semt adı de­ğil' de­mek olu­yor." Fe­ri­dun Bey, oğ­lu­nun ken­di­sin­den da­ha çok an­ne­si­ni üzen ka­yıt­sız­lı­ğı­nı dü­şün­dü ve "Âde­ta ve­fa­sız­lı­ğı mü­hür ya­pıp sır­tı­na ya­pış­tır­mış­lar da ha­be­ri yok ço­cu­ğun" de­di için­den... ....... Oğ­lu rü­ku­dan doğ­ru­lup el­le­ri­ni ya­na sa­lı­ver­di­ğin­de par­ma­ğın­da yü­zük ol­ma­dı­ğı­nı gör­dü. Ak­lın­dan, "Aca­ba tak­mı­yor mu, yok­sa ab­dest alır­ken çı­kar­dı da tak­ma­yı mı unut­tu?" di­ye ge­çir­di. ....... İkin­ci re­ka­ta kalk­tık­la­rın­da pan­to­lo­nu­na bak­tı: "Kot pan­to­lon giy­miş ama pa­ça­la­rı yır­tık gi­bi... Ge­lin ha­nım pa­ça­la­rı­nı gö­rüp de dik­me­miş mi, yok­sa mo­da mı bu?" ....... İkin­ci re­ka­tın so­nun­da otur­duk­la­rın­da oğ­lu­nun sağ ayak baş par­ma­ğı­nı di­ke­rek otur­du­ğu­nu mem­nu­ni­yet­le gör­dü. "Gü­zel, tam ta­ri­fe uy­gun" de­di. "Ama... Gü­zel ol­ma­yan, ço­ra­bı­nın ta­ban kıs­mı ep­ri­miş, in­cel­miş, te­ni gö­rü­nü­yor" di­ye dü­şün­dü. ....... Sa­ğa doğ­ru se­lam ve­rir­ken oğ­lu ile il­gi­siz bam­baş­ka bir yüz gör­dü Fe­ri­dun Bey! İş­tah­la kır­dı­ğı ce­vi­zi çü­rük çık­mış bir na­sip­siz gi­bi... su­suz­luk­tan du­dak­la­rı çat­la­mış da uzan­dı­ğı tes­ti­yi boş bul­muş bir kıs­met­siz gi­bi... ku­vöz­den yan­lış ço­cuk ve­ril­miş bir ta­lih­siz gi­bi boş­luk­ta his­set­ti ken­di­ni... ....... Te­şek­kü­re te­şek­kür! Yukarıdaki te­şek­kür ila­nı 18 Ara­lık 2008 ta­rih­li Hür­ri­yet ga­ze­te­sin­de ya­yın­lan­dı. Dört ve­fa­lı ev­lat, an­ne ve ba­ba­la­rı­na ha­yat­ta iken te­şek­kür edi­yor­lar. Ben de bu ev­lat­la­ra te­şek­kür edi­yo­rum! S.S.