Hakkını nasıl öderiz?

İrfan Özfatura
Çaldığı her kapı yüzüne kapanan ve şiddetle işe ihtiyacı olan muhtaç birine "gel sana iş" deseniz.
Soracaktır: Nasıl bir iş?
-Birine bakacaksın ama bak peşinen söyleyelim eziyet verir sana. Altını kirletir, sıkça kusar. Aklı başında değildir, eveliye geveliye konuşur ne dediği anlaşılmaz. Bazen asabileşir, bağırmaya başlar. Yemeği ağzına verirsin tükürür, yapış yapış çenesine akar.
Dişe dokunur bir maaş teklif etseniz dahi kaçacaktır ihtimal.
Halbuki anneler bebeklerine altını kirletseler de tükürseler de kussalar da şefkatle bakarlar. Karınlarında taşıdıkları yetmiyormuş gibi kucaklarında avuturlar.
HANGİSİ KIYMETLİ
Ebu'l-Hasan Harkani Hazretleri anlatır:
İki abid kardeş vardır, yaşlı analarına bakarlar. Bir gece biri ibadet eder, sonraki gece diğeri. Annelerinin başını boş bırakmazlar.
Kardeşlerden biri o gece ibadetinden çok haz alır, biraderine "acaba mümkün mü" der "bu gece de anneme sen baksan?"
-Elbette, nasıl arzularsan.
O gece yüzlerce rekat namaz kılar, nasıl ama? Sabahlara kadar, yorulasıya. Bir ara secdede içi geçer dalar. Rüyâsında; "kardeşin affedildi" denilir, "seni de onun hatırına bağışladılar."
-Yanlışlık olmasın ibâdet eden benim ama?
-Allahü teâlânın senin ibâdetine ihtiyacı yok, lâkin annen bakıma muhtaç.
MÜJDEYE BAK
Musa aleyhisselam bir gün Allahü tealâya münacatta bulunur:
"Ya Rabbi! Benim cennette arkadaşım kimdir acaba? "
"Ey Musa! Falan beldedeki kasap"
Bunun üzerine Hazreti Musa o beldeye gider, kasabı izlemeye başlar. Adamcağız akşama kadar çalışır, sonra heybesine bir parça et koyar, dükkânını kapar.
Musa aleyhisselam yanına yaklaşır "misafir kabul eder misiniz? Bu akşam sizde kalsam?"
Kasap mütebessim bir çehre ile "Tabii" der "şeref verirsiniz, hayhay!"
Eve varırlar kasap getirdiği eti doğrar, haşlar, çorba yapar. Sonra tavana asılı bir zembili indirir ki içinde yaşlı bir kadıncağız vardır, ufalmıştır âdeta. Onu eliyle doyurur, ağzını yüzünü siler, elbiselerini değiştirir, bebek gibi öper koklar. Sonra tekrar heybeye koyup yerine asar. O sıra kadıncağız belli belirsiz dudakları kıpırdar. Musa aleyhisselam sorar. "Kimdir o?"
-Anam! Artık çok yaşlandı, bakıma muhtaç. Sabah karnını doyurup işe gidiyorum. Akşam dönünce doyuruyor, temizliyor, yatırıyorum yatağına.
-Peki niye tavana asıyorsun?
-Efendim artık eli ayağı tutmuyor, hayvan, haşerat musallat olsa karşı koyamaz.
-Sen tavana asarken bir şeyler söyledi sanki, yanılıyor muyum acaba?
-Kasap acı acı güler, "dua ediyor" der, "ama bilmem lâyık mıyım ona?"
-Nasıl bir dua?
-Ya Rabbi diyor, oğlumu cennette arkadaş eyle Musa aleyhisselama.
ODUN GETİRİN YAKALIM!
Eshab–ı kiramdan Alkame ağır hastadır. Ölüm halleri belirmiştir ayan beyan. Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem Hazret-i Ömer, Hazret-i Ali ve Bilal'i (Radıyallahü anhüm) ziyaretine yollar. Ancak bakarlar ki dili tutulmuş, bir türlü kelime–i şehadet getiremiyor.
Vaziyeti Server-i Kâinata anlatırlar. Hemen Alkame'nin annesini buldurur ve sorarlar.
-Oğlun ile dargın mısın yoksa?
-Dargınım ya Resulullah!
-Ama şu an çok zahmet çekiyor. Gel hakkını helâl et ona.
-Karısını bana tercih etti, onu affetmeyeceğim asla!
-Nefsim yed–i kudretinde olan Allah'a yemin ederim ki, sen öfkeli ve dargın bulunduğun sürece ne namazı, ne de zekatı fayda vermez ona.
-Hayır, razı değilim, onu görmek istemiyorum.
Resul-i Ekrem sahabelerinden, odun toplamalarını ister.
Kadıncağız sorar, "o odunları ne yapacaksınız Ya Resulullah?"
-Alkeme'yi yakacağız.
Öyle ya nasıl olsa yanacak değil midir orada?
"Bırakın oğlumu" der "hakkımı helal ettim ona."
Alkame'nin (radıyallahü anh) dili açılır ve kelime–i şehadet getirerek gözlerini yumar.
***
Annelerin babaların gönlü yufkadır. Bir kere elini öpmeniz, şöyle bir hatırını sormanız yeter, eh ufak bir hediye de alırsanız aliyy-ül âlâ. Haklarını helal edeceklerdir mutlaka.
Şu mübarek ramazanda fırsatı kaçırmayalım.
Pişman olmayalım sonra.