Abdüllatif Uyan

Tâbiîn’den olup Şam’da yaşıyan Bilâl bin Sa'd hazretleri, bir gün sevdiği bir gence sordu:

Şam’da yaşayan Bilâl bin Sa'd hazretleri, Tâbiîn’in âlimlerinden bir Allah dostudur. Duâsı makbûldü. Ânında kabul olurdu.

Silsiye-i aliyye büyüklerinden olan Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinden bir gün nasîhat istediler.

İran’ın Bistam şehrinde doğan ve orada vefât eden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, talebesiyle bir sevdiğinin evine, misâfirliğe gitmişti.

Kabr-i şerîfi İran’ın Bistam şehrinde olan Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, talebeleriyle bir yere gidiyordu...

İran’ın Bistam şehrinde dünyâya gelen, büyük velî Bâyezid-i Bistâmî hazretlerine, bir Müslüman geldi bir gün.

İran’ın Bistam şehrinde dünyâya gelen büyük velî Bâyezid-i Bistâmî hazretlerine, bir gün sevdikleri; “Mürşidiniz kimdir efendim?” diye sordular. Büyük velî buyurdu ki: “Mürşidim bir kadındır.” Anlamayıp durakladılar.

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri “rahmetullahi aleyh”, nefsini ıslah için gündüz gece çalıştı. Onu öldürmek için nice mücâhedeler yaptıysa da ölmedi yine nefsi.

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, hacca gitti bir sene. Bir ara can kulağına; “Ey Bâyezid! Anneni ziyâret et” diye bir ses geldi. Bu îkaz-ı ilâhîyi aldı. Annesinin bulunduğu şehre doğru yola çıktı... Seher vaktiydi... O şehre girdi...

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin yaşadığı devirde binlerce evliyâ varken, o zamânın kutbu bir “ümmî demirci” idi.

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir sabah, güneş doğduktan sonra uyandı... Hiç olmayan bir şeydi bu. Sabah namazı kazâya kalmıştı... Üzüntüden ağlamaya başladı!

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin birkaç talebesi, bu zâta gelerek;

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” annesi, karlı ve dondurucu bir kış gecesi, seslendi yatağından

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, büyük evliyâdandı.

Vaktiyle bir Müslüman, birinden “tarla” satın almıştı. Tarlayı sürerken bir küp “altın” çıktı toprağın altından.

Horasan evliyâsından Atâ bin Meysere hazretleri bir gün;

Alî Râmitenî hazretleri yakınlarını alıp Hârezm vilâyetine gitti. Kenar bir mahalleye yerleştiler. İki talebesini Sultâna gönderdi. Gençler gittiler. Ve “Sultânım! Fakîr bir dokumacı, sizin topraklarınıza geldi. İkâmet için izninizi istiyor” dediler.

Buhâra’da yaşayan Alî Râmitenî hazretleri zamânında “Seyyid Atâ” adında sâlih bir kimse vardı ki, bu büyük velînin büyük zât olduğunda şüphesi vardı biraz. Tâ ki, bir güne kadar... O gün haydutlar geldi.

Buhâra’da yaşıyan Alî Râmitenî “kuddise sirruh” hazretleri, talebesiyle bir yere gidiyorlardı ki, havada beyaz bir “kuş” gördüler.

Buhâra’da yaşıyan Alî Râmitenî hazretleri bir gün sevdiklerine; “Bu yolda kemâle gelmek için çok çalışmak lâzım. Fakat bunun kolay yolu var” buyurdu.