Abdüllatif Uyan

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri çok şefkatli idi. Hatta hayvanlara bile. Nitekim bir köpek cüzzam hastalığına yakalanmıştı bir zaman. O haliyle çirkin ve iğrenç görünüyordu.

Seyyid Ahmed Rıfai hazretlerinin yeğeni Hasan Alî şöyle anlatıyor:

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri, henüz dünyaya gelmemişti ki, dayısı rüyasında Resûlullah Efendimizi gördü. Efendimiz aleyhisselâm kendisine;

Bir gün sevdiği bir genç, Cafer-i Huldi hazretlerine; - Efendim, dünyadan îmân ile gitmek için ne yapmak lazımdır? diye sordu.

Cafer-i Huldi "rahime-hullahü teâlâ" evliyâ zatlardandır. Bağdat'ta yaşadı.Takvâ sahibi olup, haram ve şüpheliden çok sakınır, her hâli sünnet-i seniyye'ye uygun olurdu.

Huzeyfe-i Mer'aşi hazretleri ile talebesi Hubeyret-ül Basri hazretleri, gayr-i müslim bir köye gelmişlerdi bir gün. Kalabalık bir grup onları karşıladılar.

Hübeyret-ül Basri "rahime-hullahü teâlâ", Allah adamlarındandır. Bir gece aşk-ı ilâhîyle ağlıyordu ki, gaibden kulağına bir nida geldi.

Ebû Türab Nahşebi hazretlerinin komşusu olan günahkâr genç, halisen tövbe edip rûhunu teslim etmişti. Bu büyük zât anlatıyor:

Ebû Türab Nahşebi hazretlerinin evinin yanında, bir kadınla genç bir oğlu yaşıyordu. Bir gün sesler duydu o taraftan.

Ebû Said-i Harraz hazretleri, bir gün vefat eden oğlunu rüyada görüp;

Ebû Said-i Harraz hazretleri, büyük tevekkül sahibiydi. Her nîmeti, Rabbinden beklerdi sadece. Bir ara çölde yolculuk yapıyordu.

Ebû Said-i Harraz hazretleri, büyük velîlerdendir. Riyazet ve takvâda, devrinin bir tekiydi. Bir gün sohbetinde bir hadîs-i şerîf nakletti.

Ebül Hüseyin Nuri hazretleri, Allahü teâlânın aşkı ile yanan bir büyük velî idi. Rabbini arayanlar, Ona koşuyordu.

Ebül Hüseyin Nuri hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, Allah'ın sevgisine kavuşmak, bu nefis engelini aşmakla olur, buyurdu.

Ebül Hüseyin Nuri hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. Allahü teâlâdan çok korkuyordu. Karanlıkta bir defa Allah deseydi, ağzından bir nur çıkar, orayı aydınlatırdı. Küçük kulübesi vardı.

Ebül Hüseyin Nuri hazretlerinin sözü ve nasihati öyle tesirliydi ki, bir defa dinleyen, hidâyete kavuşurdu. Ama iyilerin düşmanı çok olur.

Ahmed bin Mesruk hazretleri anlatıyor: Bir kimseyi gördüm ki, çok düzgün konuşuyor, derviş kıyafetinde tasavvuftan bir şeyler anlatıyordu.

Ahmed bin Mesruk hazretleri, Horasan'da yetişen büyük velîlerdendir. Haramdan öyle çok kaçardı ki, bu yüzden birçok mubahı da terk ederdi.

Salih bin Beşir hazretleri, Kur'ân-ı kerîmi hüzünle okur, azap âyetlerine gelince, korkar, sesi titrerdi. Bir gün, yine Kur'ân-ı kerîm okuyordu ki, benzi sarardı birden.

Salih bin Beşir "rahime-hullahü teâlâ", tâbiînin büyüklerindendir. O devrin halîfesi Mansur, bu zâta; - Bana bir nasihat edin de saltanat işlerini ona göre yapayım, diye rica etti. Cevaben;