Abdüllatif Uyan

Suriye evliyasından "Ali bin Abdullah" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, şu birkaç günlük ömrü fırsat bilip, Rabbimizin beğendiği şeyleri yapalım, buyurdu. İhsan ve iyilik edelim Onun kullarına.

Anadolu evliyasından "Ali Galip Vasfi Efendi", bir gün sevdikleriyle sohbet ederken; - Din nasihattir, buyurdu.Gücü yeten herkes, sözünün geçtiğine anlatmalı mutlaka. Bu hususta hadis-i şerif de var. - Nasıl? dediler.

Harezm bölgesi velilerinden "Alaeddin Harezmî" hazretleri, bir gün sevdiği bir talebesiyle oturmuş sohbet ediyordu ki; - Allah, verdiği sözden döner mi? diye sordu gence. Delikanlı;

İstanbul'da Kıdıköy Müftüsü iken vefat eden "Ahmet Mekkî Efendi", bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, dinimiz baştan başa şefkattir, buyurdu. Bu kadar âlimler, evliyalar, istirahatlarını feda ederek hayatları boyunca hep insanların kurtulması için çalıştılar.

Denizli Müftüsü iken vefat eden "Ahmet Hulusi Efendi", bir gün sevdiklerine; - Allahü teâlâ iki korkuyu bir kulunda cem etmez, buyurdu.

Evliyanın meşhurlarından "Ahmet Kuseyrî" hazretleri, bir gün cemaatine: - Kardeşlerim, insan ahirete giderken malını da birlikte götürebiliyor mu? diye sordu.

Yemen evliyasından "Ahmet bin ebu Bekr" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, çok âlimler tasavvufu tarif etmiş. Bir de ben tarif edeyim mi? diye sordu cemaatine. - Seviniriz efendim, dediler.

Şam'da yaşayan meşhur velilerden Ahmet bin Ebül Havarî hazretlerine; - Hocam, yanımızda gıybet edenler oluyor. Ne yapalım? diye sordular.

Evliyanın büyüklerinden "Ahmet bin Ebül Hayr" hazretleri, bir gün; - Kardeşlerim, kul hakkından çok korkun, buyurdu cemaatine.

Niğde'nin Bor kazasında medfun bulunan "Ahmet Kuddusî" hazretlerine, genç bir Müslüman gelip, - Bu dinde en mühim şey nedir? diye sordu bir gün. - Dört şeydir, buyurdu.

Hindistan'ın büyük velilerinden "Ahmet Kithû Efendi", gıybetten çok korkar, herkese de bunun zararını anlatırdı. Bir gün sevdikleriyle otururken; - Ben Rabbimden tek bir şey istiyorum! buyurdu.

İstanbul'da yaşayan âlim ve velilerden "Ahmet Mekkî Efendi" hazretlerine, bazı dostları; - "Efendim, insanlar sizi çok seviyor", dediler. "Siz çok iyi bir insansınız." Cevabında;

Basra'da yetişen velilerden "Ebu Muhammed El-Basrî" hazretleri zamanında bir gün şiddetli yağmur yağdı o havaliye. Gök delinmişti sanki. O hızla devam edecek olsa büyük felaket olacaktı. Hemen koştular bu zata. - Efendim n'apacağız? dediler, yağmur dinmiyor.

Anadolu velilerinden "Şah Süleyman Efendi"yi sevenlerden biri vefat etti bir gün. Mevsim de kıştı. Cenaze hizmetleri yapıldıktan sonra, sıra defnetmeye geldi.

Anadolu'nun Kula ilçesinde medfun olan "Tahir Efendi" devrinde, Müslüman olmayan birisi hastalanmıştı bir gün. Tabipler çare bulamadılar. Hastalık gittikçe ağırlaşmıştı. Ve bir gece...

Manisa velilerinden "Balzat Hacı Baba", bir gün evinde otururken, birden ellerini kaldırıp hararetle dua etmeye başladı. Bu hal, evdekilerin dikkatini çekti tabii. Az sonra sakinleşince sordular:

Demirci toprağını nurlandıran "Balzat Hacı Baba", keramet ehli, mübarek bir zattı. Şöyle ki;

Manisa velilerinden "Hasan Dede" zamanında valinin adamlarından bir zâlim, garib birinin mahsulünü zorla aldı elinden. Zavallının kimsesi de yoktu. Doğruca gidip, şikayet etti onu Hasan Dede'ye. Mübarek çok üzülüp, valiye gitti hemen.

Anadolu'da yetişen âlim ve evliyadan "Hasan Dede" zamanında bir sene, çok yağmur yağıp su bastı o havaliyi. Su altında kaldı evler. İnsanlar mecburen yüksek yerlere çıktılar. Hasan Dede çok üzüldü. Bir gece yarısı, iki rekat namaz kılıp;

Manisa'da yaşayan Hak dostlarından "Hasan Dede"ye, zenginin biri, suyu bol olan "bir kuyu" bağışlamıştı. Ancak bir müddet sonra vazgeçip, geri aldı. Onun bu davranışı Hasan Dede'yi incitmiş, kırmıştı nurlu kalbini. Ama iki saat sonra;