Gürbüz Azak

SON günlerde sıkça düşünmekteyim. Ekonomiyi ekonomistlere bıraktık da ne oldu? Bir kere çoğu banka battı, enflasyon aldı yürüdü. Pahalılık canlar yakıyor, emekliler ise "Ne yaşar ne yaşamaz" hallerde.

BİLİYORSUNUZ, 11 Eylül 2001'de ABD canevinden vuruldu. Teröre ve dehşet çapında sabotajlara alışık olmayan ABD; kurumları, şirketleri ve hattâ halkı ile çöküntülerin en büyüğünü yaşıyordu. Ama fazla geçmeden doğruldu. Amerika en önde durmaktan vazgeçemezdi.

AĞZI olan konuşuyor. Yerli yersiz, zamanlı zamansız esip yağıyoruz. Ne frenimiz var ne istikametimiz. Ticaret odaları, Sanayi odaları, Tüsiad'cılar, sendikacılar... Yetmedi, üniversite hocaları, gazeteciler, o ekran senin bu ekran benim, ağız yarıştırıyor.

BAZI yazarlar yaman tüccardır. İşin püf noktasını çabuk kavrayan, içten pazarlıklı bu bezirgânlar, tatlı kazanç yollarını erken keşfetmiş ve kısa zamanda semirip serpilmişlerdir.

BU ülke artık; cin fikirli, zekâ küpü, para cambazı ekonomistler ve Türkiye'nin menfaati için yırtınan olağanüstü siyâsetçiler çıkarabilmeli.

DÜNYADA devlet sayısı 220... Bunlardan 180'i Birleşmiş Milletler üyesi. Pekiii, bu 220 devletin kaçında tam demokrasi işliyor? 20-25 kadarında.

YUKARIDAKİLER yeni yeni huylar ediniyor. Bazı hükûmet adamları yanar-söner işler peşinde. "Giderim ha"lı, "Ayrılırım ha"lı alışkanlıklar neredeyse mesai haline geldi. Sayın Kemal Derviş'in her iki oturumun birinde "Giderim ha!" demesini acaba nelere ve hangi meraklara yormalı?

HER yeni güne şaşkınlıkla giriyoruz. 8 Ocak 2000 gecesi Meclis'den apar topar geçirilen bir kanunla İstanbul'un başına kaynar sular döküldü. Eğer bu yakışıksız ve hesapsız kanun Çankaya'dan geçerse İstanbul biter.

SANIYORUM Bedii Faik'in 1950'li yıllarda çıkan bir kitabından okumuştum. Hâlâ aklımdadır. Bedii Bey Londra'da orta halli bir mağazaya girer. İstanbul'daki ahbabına hediye alacaktır. Neyse, reyonlar arasında uzunca dolaşır, bir kravat seçip tezgâhtar kıza uzatır.

KOSKOCA Konya ovası nerede? Türkiye'de. Adana, Ödemiş, Söke ovaları nerede? Türkiye'de. Ege bölgemiz baştan sona ova değil mi?

EĞER kendi dışımızdaki canlılara ilgisiz isek "Medenîyiz" diye böbürlenmeyelim. Medeniyetin bir yüzü; dertten, savaştan, yokluktan korunmak ise; ikincisi, tabiatı ve tabiat varlıklarını kollamaktır. Biraz öğretmence oldu ama, mecburum.

MODA; insanı ve düşünceyi ufuklandıran, kalıplaşmış estetiğin ötesine geçme heyecanıdır. Modayı sadece giyim kuşam değişimi diye anlayamayız.

BİLİYORSUNUZ, Yüce Peygamberimiz'in sembolü "Gül"dür. Gül denince, gül görünce evvelâ Âlemlerin Efendisi'ni hatırlar, O'ndaki cümle güzellikleri, erişilmez erdemleri gül çiçeğinde buluşmuş biliriz.

DOKTOR diyor ki: "Tuz yok, biberden sakın, şekere dönüp bakma..." Niye? Çünki hepsi zararlı. "Börek yasak, etlerden kaçınacaksın, kaymak bir faciadır." Başka? "Tereyağdan uzak dur. Ekmek mi? Hayır!"

YİTİP giden erdemlerimizden biri de merhamet duygusudur. Öyle ki, sokaktaki adamdan en üst yöneticilere kadar bu duygu dallı budaklı büyüyüp durmadıkça yırtıklığımız bayram edecek. Dînimiz önce merhamet dînidir.

ALMANYA'DAN Gürkan Koşar yazıyor: "Sayın Azak, Yazılarınızla kışkırtıcı oluyorsunuz. Dilimiz yabancı kelimelere tutsak edilmiş, arapça ve farsça kelimelerden geçilmiyor. Dilimizin varlığını korumalıyız. Bu, ancak kendi dilimizin yaşatılmasıyla olabilir."

TÜRK deniverdiğinde şu bizim Avrupalı'nın yüreği ağzına gelir. Çünki AB ülkelerinin tamamı Türk'ün köteğini fena yemiştir. Şuur altlarında bu üstüste yenilen köteklerin hiç çıkmayan izleri vardır.

2002'deyiz. Azıcık yarım, biraz yamalak da olsa yeni yılın ilk günündeyiz. Kutlu olsun efendim. "Haftanın ilk günü, ayın ilk günü" gibi bu da yeni yılın ilk saatleri. Aslında değişen bir şey yok, ama insanlık hep tazelenmelere merak salıyor. Bu merak ile önümüzde gül yaprağı döşeli nice basamaklar var zannedip mutlu oluyoruz.

BU köşeyi takip edenler bilir. Biz güzel gelişmeleri, sevimli büyümeleri gözden ırak tutmayız. Yanlışlara, geç kalışlara da cesaretle karşı çıkarız. Karayazıcılık, milleti bunaltma, bittik battık kolaycılığına tenezzül, âdetimiz değildir. Partilerle, kurumlarla bağımız yok. Yegâne dayanağımız samimiyettir.

KİMSE homurdanmasın... Türkiye'de her türlü hak için sıraya girilir. Gazeteler, televizyonlar birer hak arama yeri olarak değerlendirilir.