Hasan Sarıçiçek

Madde 1... Artık spor yazarlığı keyif vermiyor. Madde 2... Stadı arena, futbolu da gladyatörlerin savaşı gibi görmek insanda nefret duygusu uyandırıyor. Basın tribününün "Amigolar tribününe" dönmesinden ve pozisyonların da tutulan renklere göre yorumlanmasından utanıyor, sıkılıyor ve hayıflanıyor sağduyulu insan.

Önce şunu söylemek isterim... Süper Lig'deki Beşiktaş'a kötü günlerinde "yükseliş" teşhisini ilk koyan birkaç kalemden biri bu satırların yazarı...

Muhteşem olabilirdi dün gece... Skor, oyun ve uyum açısından... Fakat, yine özel bir maçta, yine basit hatalardan boyumuzun ölçüsünü aldık... Oyunda istekli görünsek de, skor ve uyumda sınıfta kaldık.

Futbolun cilvesi dün gece de G.Saray'ın şanına şan, keyfine keyif kattı. Rizespor'a da koca, ağır bir tokat attı. Ali Sami Yen Stadı'nda Ümit Karan ile Oumar'ın havadaki trencilik oyununu hakem Ali Uluyol, "penaltı" diye değerlendirdi.

Üç adam dünkü Beşiktaş-Bursaspor maçına adını yazdırdı.Bunlardan ilki ve en önemlisi, Beşiktaş'ın yeni kalecisi Asper'di. Kaledeki duruşu, pozisyonları takibi, yan toplara çıkışı ve rakiple karşı karşıya kaldığı anlardaki soğukkanlılığı ile yediği gole rağmen herkesten tam not aldı İsveçli kaleci.

Bir Doğan Seyfi vardı!... Yıldızı çabuk parladı... Herkesin "İşte o çocuk!" diye parmakla gösterdiği bir anda nazara mı geldi ne, elim bir kaza ile aramızdan ayrıldı.

Trabzonspor-Beşiktaş derbisi, Süper Ligi'n ikinci yarısına damgasını vuran ilk süper maçtı!.. Oyun da, sonuç da bu süperliğe yakışır kalitede olmalıydı...

Sezon başlarken Kocaelispor benim şampiyon adaylarım arasındaydı. Bu takıma hocası, teknik kadrosu ve yönetimiyle çok inanıp güven duymuştum. Dün geceki kadar hiç hayâl kırıklığına uğramadım. Teknik direktörlüğüne inandığım Hikmet Karaman'ın sahaya çıkardığı Kocaelispor daha maçın başında mağlubiyeti özümsemiş durumdaydı.

Düşünüyorum da... Ham hayallerin peşinde koşuyormuşuz gibi geliyor bana bir çok şey!..

Klasik bir ifadeyle "Futbol nankör bir oyun. Bu oyunda dün yok, bugün var" diyerek Mustafa Denizli'nin başına gelenleri özetlemek pekala mümkün. Ama, hayır!..

"At binenin, kılıç kuşananın" derler! Denizlispor, Malatyaspor ve F.Bahçe!.. Üç maç, üç galibiyet!

F.Bahçe için zor, çok zordu dün gece!... Beşiktaş, Trabzon ve Denizli vurgunlarından sonra Bursaspor maçı F.Bahçe'nin sırtına vurulan Ağrı Dağı gibi ağır bir yüktü.

Üç maç, üç mağlubiyet!.. Hadi diyelim Beşiktaş ve Trabzon maçları kazaydı. Peki ya bu "Denizli"ye ne demeli?... Tam bir fiyasko.

Perşembe'nin gelişi Çarşamba'dan belliydi. Beşiktaş maçında düşündüğü oyunu sahaya yansıtamayan F.Bahçe'nin Trabzon deplasmanından 7 sezon da puana hasret olarak dönmesi benim için hiç sürpriz olmayacaktı, olmadı da...

"Destan" ne kelime!.. Vaka-i adiden olmuş, dünya devi Barcelona'nın devrilişi, canımız, kanımız, aslanımız G.Saray'ın karşısında...

Daum'un fendi, Denizli'yi yendi... Ve F.Bahçe'nin bozulmaz denilen Kadıköy tılsımına da Beşiktaş'ın defanstan gelen kralı Ronoldo tarafından bozuldu...

Soruyorum!.. Vicdan sahibi herkese soruyorum... Hatta, G.Saray formasını giyen futbolculara soruyorum!.. Allah aşkına, içinizde dün geceki İstanbulspor galibiyetinden onur duyanınız oldu mu? Soyunma odasında "Biz, bu galibiyeti hak ettik!" diyeniniz çıktı mı?

Beşiktaş-Malatyaspor maçı bana göre "one man show!..", yani tek kişilik oyundu. İlhan Mansız denilen harika çocuk 90 dakikayı 3 dakikada 3 golle özetleyiverdi. Goller şahaneydi. Ama daha güzeli, İlhan'ın tavrından çıkarılacak derslerdi.

Yazımın, başlığını "Bir kahraman ve bir İspanyol!" diye atacaktım... Ama, Tugay, ikinci yarı futbol tarihinde eşine ender rastlanan, tamamen "Tugay" patenli öyle bir pas attı ki... Lokum!...

Ne kötü bir tesadüf!.. Tıpkı Denizli maçındaki gibi!... Fevzi yine elindeki topa sahip olamadı. Bu çocuk, merhamet hanesindeki bütün kredilerini de tüketti.