Hasan Sarıçiçek

11 Ekim'e hazırlık! İngiltere'yi avlamak için İngiliz ekolüne en yakın takım olan İrlanda ile provasına bir maç yaptık... Ama ne maç?

Süreyya Ayhan, Paris'teki koşusuyla bir ilki gerçekleştirip, ikinci oldu ve Dünya Atletizim Şampiyonası'nda Türkiye'ye ilk madalyasını kazandırdı.

Beşiktaş taş gibi bir takım! Öyle göz kamaştıran bir futbol oynamıyorlar. Basit, risksiz ve hedefe giden en kolay yolu seçiyor. ...Ve, sonuç da alıyor. Çünkü, Lucescu doğruyu yapıyor... Çünkü Beşiktaş tribünlere oynamıyor... Şovu sevmiyor... Bunun dışında düşünenlere de zaten forma verilmiyor.

Hayâllerle, gerçekler sürekli birbirleriyle savaşırlar...  Türk sporu için Süreyya Ayhan daha 10 yıl öncesine kadar bir hayâldi. Bugün ise bir güneş gibi gözkamaştırıyor! ..Ve, herkes o güneşin etrafında toplanıyor! Ama yarın, o da bir kuş gibi zaman değirmeninin öğüttüğü yıldız bulutlarında uçup gidecektir. Tıpkı, halterci Naim Süleymanoğlu gibi!

Allah'ın beşeriyete bir büyük lûtfu... Ancak, o büyük lûtuf kullanıldığı sürece önem, geçerlilik ve kıymet ifade eder... Hep övünür dururuz... "Yetmiş milyonluk Türkiye!" diye... Acaba, bu yetmiş milyonluk Türkiye, insan zekâsına ve insan sağlığına ne kadar önem veriyor? Yüksek teknolojiye trilyonlar yatıran ülke insanı digital gelişimi satın alırken bunu üretime dönüştürmeyi hangi oranda düşünüyor? Ülkemizi bilgisayar çöplüğüne dönüştürenler... Hızla bu teknolojiyi satın almamıza imkân tanıyan bürokratlar...

Moldova önündeki Türk Millî Takımı'nın kumaşı mükemmel, terzisi harika ama provaları maalesef dikiş tutmuyordu! Özel maçlardaki oyunu keyif vermiyordu. Ay-yıldızlı ekibimiz, dün gece hem bu seyri değiştirmek hem de 2004 Avrupa Şampiyonası'nda kupanın en iddialı ekibi olduğunu göstermek için sahaya çıktı! Ancak?...  Futbol Federasyonu Başkanvekili Ata Aksu diyor ki, "Ama dikkat! 11 Ekim'deki İngiltere maçını kazansak bile tribünde ve maç dışında bir taşkınlık oldu mu, UEFA bizi finallere almayabilir!"

Bodrum'da esnaf dertli... "Efendim, en çok vergi Bodrum'da ödeniyor ama Bodrum'a devletin en küçük bir yatırımı yok!" Okul, hastane, elektrik, yol, su, spor sahası mı istiyor Bodrumlular? Hayır, onların derdi başka... Onlar bölgeyi kışın da canlı tutacak daha esaslı yatırımlar bekliyor...

Bir spor yazarı olarak; oldum olası, açılış maçlarının skorlarını umursamam... Çünkü, bu karşılaşmalar, Samsunspor - Beşiktaş maçının ilk yarısındaki gibi her zaman sürprizlere açıktır. Ancak!!!

Başlama vuruşu, Samsunspor-Beşiktaş maçıyla yapılıyor... ... Ve perde bugün açılıyor. Süper Lig, yeni heyecanlar ve yenilenen takımlarla start alıyor. Futbolumuz için hayırlı ve uğurlu olsun... HHH İlginçtir... Önceki yıllarda, muhatap olduğumuz ''Şampiyon kim olur?'' sorusu, bu sezon hayli biçim değiştirmiş... Sorulardada yorumlarda artık peşin hüküm yok. Aksine, daha umutlu ve daha iddialı bir beklenti hakim millette...

Muhammed Ali Clay boksu bıraktığında çok üzülmüştüm... Sanki, ringde boks yapan o değil de bendim!.. O an, kendimi "hiç bir işe yaramaz biri" gibi hissetmiştim... Benim bu üzüntülü halimi gören rahmetli dedem, duruma müdahele etti... ''Oğlum'' dedi, ''Bir dakika öncesini geri getirmek mümkün mü?'' "Hayır", demiştim... ''Kaybolup giden gençliği de geri getirmek mümkün değil... Muhammed Ali artık yaşlandı... Eskisi kadar atik değil. Sürekli yumruklara hedef oluyor... Bu şekilde boks yapsın da rezil mi olsun? Bırakmakla en doğru kararı verdi.''

Sinan Erdem ve İstanbul! Aslında, bugün Barcalonalı Rüştü Reçber'i ve Vedat Okyar'ın bir dönem ''Köylü'' dediği Beşiktaş'ı, başkan Serdar Bilgili ve ekibinin nasıl medyatik ve karizmatik hale getirdiğini yazacaktım... Ama!.. Türk sporunun duayeni, nam-ı diğer adıyla "Bay Olimpiyat", TMOK Başkanı Sinan Erdem'in ani ölüm haberi, gündemi değiştiriverdi.

Hakan Şükür 'le G.Saray'a gelişini konuştuk. Konuştuklarımız, şimdilik bize kalsın... Ama bir soruyla yazıya girelim: " Hakan Şükür'ün dönmesi iyi mi oldu, kötü mü?"

Çok duygulandım!.. Her şey öyle ince ve zarifce plânlanmıştı ki... Bir an, Dünya Şampiyonu'nun galasında gibi hissettim kendimi, Esma Sultan Yalısı'ndaki Futbol Federasyonu'nun Nike ile yaptığı sponsorluk anlaşmasının imza töreninde.  Kolay değil... Türk futbolu, çok zahmetli yollardan geçerek bugünlere geldi... Milli Takım'a hocalık eden saygıdeğer futbol adamları Coşkun Özarı ve Metin Türel'in her hatıratında yer alan "Gazoz parasını ödeyecek gücümüz yoktu. Krampon bulamadığımız günler oldu" dediği noktalardan, "Ben bu malzemeyi kullanırım... Ama bir bedeli olur!" diye sıkı sıkıya pazarlık edebileceğimiz bir güce kavuşuyoruz. Adidas'tan Nike'a yönelik tercihin bedeli olarak Türkiye Futbol Federasyonu'nun kasasına ilk 6 yıl için net 18 milyon Dolar giriyor!

Hep, "sistem" dedik... Hep, "Takım olmak"tan dem vurduk. Hep "sonuçtan önce sonucu getirecek oyun anlayışından" söz ettik... Konfedarasyon Kupası'ndaki Türk Milli Takımı'nı bu özelliklerin arayışı içinde görüp, sevindik.. Sağol... Varol... Yaşa!.. Şenol hocam!..

Fransa maçı sonrası spor medyamızda yoğunlaşan ortak görüş şuydu: "Galip sayılır, bu yolda mağlûp!"  Etmeyin beyler!... Niye, galip sayılsın mağlup... Kendi kendimizi kandırmayalım böyle... Şimdi bize, "Çok iyi oynadınız ama kaybettiniz... Hiç değilse sizi Kamerun'la final oynatalım mı?" diyecekler. Hayır, o halde, bu yorum da neyin neyi? Geçelim... Efendim, geçelim!..

"Perşembenin gelişi Çarşamba'dan bellidir" , derler. Milli Takımımız, Fransa maçına başlar başlamaz beni nedenini bilemediğim bir karamsarlık aldı. Oysa ay-yıldızlı ekibin, ABD ve Brezilya maçlarındaki müthiş performansının, akciğerlerime pompaladığı o mükemmel hava, beni maç öncesi çok ama çok umutlandırmıştı. "Ne pahasına olursa olsun bu defa Fransa'yı yeneceğiz!"

Ah o kafa ah! Büyük düşünemeyen o kafa, ahh!  Neden, ilk 45 dakikayı boşu boşuna harcadınız? Neden, Adriano'nun golüne zemin hazırladınız, neden? Neden belli... Brezilya'nın ismi ağır bastı! Her şey Türkiye'den yanayken... Az daha, final havasındaki maç ve tur çığlık çığlığa uçup gidecekti! Neyse ki, ipin ucunu bırakmadık... Konfederasyon Kupası'nda veda partisini Brezilya için düzenledik... Güle güle Sambacılar!

Türkiye'nin bir hayâli var... En yakın olimpiyat oyunlarına evsahipliği yapabilmek... Bu hayâl için Süreyya Ayhan bir meşale. Bir diğer meşale ise geçmişte imkansız denilen Atatürk Olimpiyat Stadı... Her ikisi de gurur veren gerçekler olarak karşımızda muhteşem bir şekilde duruyor. Ama idealdeki olimpiyata giden yolda o kadar eksik var ki; dün Süreyya'yı izlerken bunlara şahit olduk.

Hayalleri büyük kurun! Projeleri dünya çapında yapın!.. Hedefleri, "Yarınlar Türkiye'nin olmalı!" diye belirleyin! Çünkü artık hiç bir şey, uçuk sayılmaz! Ne Avrupa Şampiyonluğu ne de Dünya Kupası'nı kazanmak! Artık bu ülke insanın için ütopik sayılmaz!

Şenol Güneş, geleceğe yönelik hayâl gücüyle, hem sonuçları hem de başlangıçları değiştirdi! Nasıl mı, birazdan anlatacağım...  ABD'ye eğitim için gittiğimizde futbol, sadece kolejlerde bayanların oynadığı bir spordu. Amerikalı erkeklere 1989'da, "futbol" denildi mi, "Amerikan futbolu"nu anlar ve bizim ayak oyununa "Onu kızlar oynuyor", derlerdi. Ama 1994 Dünya Kupası, ABD'lilerin de gözünü açtı. Bush'un ülkesi, "soccer" dedikleri futbol oyununda büyük mesafe kaydetti. Şimdi, 2014 Dünya Kupası'nın kendi ülkelerinde olması için sivil ve resmî kuruluşlarıyla, Dünya'yı "Bunu, ABD'den daha iyi kimse yapamaz" diye propaganda bombardımanına tutuyorlar.