M. Said Arvas

Bu ve buna benzer kıymetli gün ve gecelerin bereketine kavuşabilmemiz için, tövbenin şartlarına dikkat ederek tövbe etmeliyiz, affımız için Rabbimize yalvarmalıyız.

Sebeplere yapışmalıyız, onlarsız olmaz, fakat neticeyi sebeplerden beklememeliyiz. Sebepleri yaratandan beklemeliyiz.

Enver Ağabey’imiz; binlerce kişiye iş verdi, Ehl-i sünnet itikadını anlatan milyonlarca kitabı çeşitli dillere tercüme ettirerek dünyanın en ücra köşesine kadar ulaştırdı.

Aklımızın ermediği şeyler çoktur. Bunu yüce Rabbimiz bildiği için en büyük nimet olarak bizlere peygamberleri gönderdi...

Üzerimizde, annemizin, babamızın, hocalarımızın hakkı var, komşu hakkı var, evlatlarımızın hakkı var, hatta hayvanların bile hakkı vardır...

"Ne kadar yaşarsan yaşa, bir gün öleceksin. Kimi seversen sev bir gün ayrılacaksın. Ne yaparsan yap karşılığını göreceksin."

Cehenneme girenlerin çoğu dillerinden dolayı girerler. İnsanoğlunun hiçbir organı dili kadar iyi ve dili kadar kötü ve tehlikeli olamaz.

Nemrutları, Firavunları, Ebu Cehilleri ve bunlara benzeyenleri iman nimetinden mahrum bırakan şey, bunların aşırı derecedeki kibirleriydi.

Hazret-i Ebubekir peygamberlerden sonra bütün insanların en üstünü idi. Kerimeleri Aişe validemiz (radıyallahü anha) onun da "anne"siydi. İzinsiz yanına gitmezlerdi...

Hazret-i Hatice Validemiz​ cömertti, şefkatliydi, merhametliydi. Efendimizin âdeta üstüne titredi. İlk iman eden hanım o oldu, varını yoğunu İslamiyetin yayılması için sarf etti.

Hatalarımızı da tespit etmeliyiz, onları bir daha hiç yapmamaya veya çok daha az yapmaya şartlanmalıyız. Yeni yıl böyle kutlanır.

Lâtife tatlıdır ama belli bir ölçüde olursa. ​Düşmanlıkların çoğu, aşırı şakalaşmaktan meydana gelir. Buna, zaman zaman hepimiz şahit oluruz.

Müslümanın bir işinde veya sözünde birçok küfür alameti ile bir iman alameti bulunsa, hüsn-i zan edip buna kâfir dememelidir...

Cami, Kur'ân-ı kerim kursu, hastane, yol ve köprü yaptıranların, faydalı kitap yazanların, kendisinden sonra hayırlı evlât bırakanların sevap defterleri kapanmaz...

Hased, çok kötü bir huydur. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Ateşin odunu yakıp yok ettiği gibi, hased de sevapları yer ve mahveder.)

İmânla ahirete göçmek isteyen kimse, Ehl-i sünnet itikâdında olmalıdır. Diğer yetmiş iki fırkada olanların böyle büyük bir nimete kavuşabilmeleri oldukça zordur...

Her taraf zulmet içinde iken Yüce Rabbimiz bizlere acıyarak âlemlere rahmet olarak sevgili Peygamberimizi o mübarek gecede bizlere gönderdi.

Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: "Kabir ya cennet bahçelerinden bir bahçedir, ya da cehennem çukurlarından bir çukurdur!"

En büyük şükrü, en büyük nimete yapmalıyız. O da iman nimetidir. Ondan büyük nimet olmaz, iki cihan saadetine vesiledir...

Bir gün Habib-i Acemi hazretlerinin ziyaretine yaşlı bir adam ile hanımı gelir ve kendilerine münasip bir ev almasını rica ederler...