Mehmet Oruç

Selef-i sâlihînin hepsi, hırstan ve tûl-i emelden, çok yaşama arzusundan uzak idiler. Çünkü Peygamber Efendimiz bunlardan uzak durulmasını isterlerdi.

Cömertliği âdet edininiz. Bencillikten uzak olunuz. Ehil olmayanların sohbetinde bulunmayınız. Hacetinizi cömertlerden isteyiniz. Borçluları sıkıştırmayınız. Dostlarınızı hatâlarından dolayı îkaz ediniz...

İnsan, dünyanın geçici olduğunu, gerçek hayatın ahiret hayatı olduğunu unuttuğu an felaket kapısını aralamış olur.

Allah adamları, dünyanın ve dünyalıkların geçici olduğunu bildiklerinden bunlara önem vermezlerdi. Mesela onlar, ev, kalınacak yer hususunda aşırıya gitmezlerdi.

Herkes sizi takvânız ve iyilikleriniz ile tanısın. Kanaati zenginlik kabul ediniz. Sağlığın kadrini biliniz. Kimsenin üzüntüsü ve elemi ile sevinmeyiniz.

İslam büyükleri, ruhun bedenden çıkma esnasındaki sıkıntıyı, kabir azabını ve ahiret meşakketlerini düşünürler, bunları azaltmak için çalışırlardı.

Aliyyül-Havvâs hazretleri buyurdu ki: "Ey kul, kendin için yararlı amellerde bulunmaya bak! Güvenilir kimselerin peşinden git. Bilmediğin kimselere, şeyhlere itimad etme!

Peygamberlerden başka herkes günah işler. Allahü teâlâ sevdiği kullarının günahlarının cezasını ahirete bırakmaz. Çünkü günah suçtur. Karşılığı cezadır. Dünyada üç sıkıntı verir:

Allah adamları, mal, mülk para gibi dünyalık şeylere önem vermezlerdi. Bunların varlığı ile yokluğunu bir tutarlardı.

Allah adamları her işlerinde, Cenab-ı Hakkın rızasına bakarlardı, insanları değil, Cenab-ı Hakkı memnun etmeye çalışırlardı.

Allah adamları, günah ve harama düşmek korkularının yanı sıra tâat ve ibadetteki kusurları sebebiyle helâk olacaklarından da çok korkarlardı.

Televizyonlar, özellikle seçilen dinden haberi olmayan, dini kendisine göre yorumlayan, sözde din adamları sözde ilahiyatçılar vasıtasıyla insanları dinden imandan ediyorlar. Onları inançsızlık boşluğuna itiyorlar...

"Televizyon, elektronik bir sakinleştirici olması sebebiyle, sürekli televizyon seyreden çocuklarda, uyuşturucu ve sakinleştirici bağımlılığının kolaylaştığı ortaya konuldu...."

İmam-ı Rabbani hazretleri buyurdu ki: "Ağlamak ve ahiret korkusu, ilahi nimetlerdendir. Ve manevi ilerleme sağlar. Karanlık geceleri ağlamak ve istigfar ile aydınlatın!

Hazreti Ebu Bekir buyurdu ki: "Sekiz şey, sekiz şeyin ziynetidir: Çok ağlamak korkunun süsüdür.

İslam büyükleri her işte olduğu gibi ağlama konusunun da, Allah rızası için olmasına, gösteriş riya için olmamasına çok dikkat ederlerdi.

Allah adamlarının kalbleri yufka, gözleri yaşlı idi. Cenab-ı Hakka karşı bir kusur ettikleri zaman, affedilmeleri için çok yalvarıp ağlarlardı.

Allahü teâlâyı anmak, Onun emir ve yasaklarını hatırlamak, emirlerini yapıp, yasaklarından kaçmaktır.

Allah adamları, hiçbir yerde Allah'ı anmaktan, Resûlüne salat ve selamdan gafil olmazlardı. Zira onlar, Peygamber efendimizin şu hadis-i şerifleriyle amel ediyorlardı:

Muhammed aleyhisselamın Muaz bin Cebel'e yazdırdığı bir taziye mektubu: