Mehmet Oruç

İffet, bir genç kızın kıymetli mücevheridir. Bu mücevheri ele geçirmek için, Allahü teâlâdan korkmayan her erkek bütün şeytanlığını kullanır. Bu alışverişte, erkek, bir namus hırsızıdır. Kadın ise, mücevherini çaldırmış, bir zavallıdır...

Her milletin bütün yayın organları, halkını daha çok nasıl hayâsız, iffetsiz yapabiliriz, diye birbirleri ile yarış hâlindeler. Hayâ, iffet duygusunun esasını teşkil eden, mahremiyetler, özel hayatlar kalmadı...

Durumu ağırlaşan hasta, Allahü tealanın affına, merhametine güvenmeli, Rabbim beni magfiret eder, demelidir. Allahü teala, hadis-i kudside buyuruyor ki: "Kulum, beni nasıl umarsa, onu öyle karşılarım. Öyle ise, benden hep iyilik bekleyiniz!" Server-i âlem vefatından üç gün önce buyurdu ki:

Her Müslümanın, ölüme hazırlanması lazımdır. Bunun için de, tevbe etmelidir. Kul hakkı altında kalmamaya dikkat etmelidir. Yani, hakları sahiplerine verip helalleşmelidir. Allahü tealanın haklarını da ödemek lazımdır. Bu hakların en mühimi, başta namaz olmak üzere İslamın beş şartını yerine getirmektir.

Seyyid Abdülhakim Efendi buyurdu ki: Ölümü çok hatırlamak sünnettir.

Abdülhakimi Arvasi hazretleri buyurdu ki: Büyük bir zatın kabrini ziyaret eden kimse, ona rabıta ederse, yani dünya işlerini hiç düşünmeyip, kalbine hiçbir şey getirmeyip, o zatın ruhunu, his organları ile anlaşılamayan bir nur farz ederek, bunu kalbinde bulundurursa, o ruhtan, kendi kalbine bir şeyler akmağa başlar.

Hasan Basrî hazretleri bir cenazenin defninde bulunduğu zaman, teessüründen nerede ise kendinden geçer gibi olurdu.

İslam büyükleri, kabirleri sık sık ziyaret ederlerdi. Onların bu husustaki mesnedi ise, Hazreti Peygamberin,

İmam-ı Rabbani hazretleri buyurdu ki: İyilik yapana teşekkür edileceğini, herkes bilir. Bu, insanlık icabıdır.

"Göreviniz, Müslümanların Hıristiyan yapılması değildir; Onları dinlerini sorgular, tartışılır hale getirmektir. Bu sağlanırsa gerisi kendiliğinden gelir. Bizim yapmak istediğimizi kendi kendilerine yaparlar"

Etkinliklerde; konserlerin verileceği, tiyatro gösterileri sergileneceği, Nasreddin Hoca'dan fıkralar anlatılacağı, davullu zurnalı yağlı güreşlerin yapılacağı, bildirilince hemen akla şu soru geliyor: Bu nasıl kutlama?

İslam büyükleri, İslamiyeti yaymayı, yaşamayı evliyalık hallerinden daha üstün tutmuşlardır. Dini doğru bir şekilde yaymaya, emri marufa çok önem vermişlerdir.

İslam büyükleri, kötü huylardan kibir üzerinde çok dururlardı. Kibrin insanı, dünyada da ahırette de rezil, rüsva ettiğini bildirirlerdi.

İslam büyükleri bütün işlerinde niyetlerini düzeltirler, her yaptıklarını iyi niyetle yaparlardı.

İslam büyükleri, Allah dostları ile, salih, iyi insanlarla beraber olunmasını tavsiye ederlerdi. Bu beraberlik, onlar gibi olmayanları da zamanla onlar gibi yapar. Onların hürmetine günahları affedilir.

Yahya bin Muaz hazretleri buyurdu ki: "Bizler, dünyada fakir ve rezil olmaktan korkuyoruz da, âhirette fakir, rezil ve rüsva olmaktan korkmuyoruz.

Allah adamları, hayır hasenat yapmayı ihmal etmezlerdi. Sahip oldukları malları bol bol dağıtırlardı.

Ahmak kimse hangi işte olursa olsun, hep zarar verir. Bunun için, dîni anlatacak kimselerin akıllı ve zekî olması lâzımdır. Meşhur bir atasözümüz vardır: "Akılsız dostun olacağına, akıllı düşmanın olsun."

İmam-ı Şarani hazretleri anlatır: Allah adamları, talebelerinin dini meşguliyetlerini, zarurî işleri bile olsa şahsî işlerine tercih ederlerdi.

İnsanoğlu sabahleyin kalkınca, bütün uzuvları, "Ey dil! Allah seni doğru yola sevk etsin. Zîrâ sen doğru yolda olursan, biz de doğru yolda oluruz. Sen doğru yoldan saparsan, hepimiz saparız" derler...