Osman Ünlü

Adâlet, kendi mülkünde olanı kullanmak demektir. Zulüm ise, başkasının malına, mülküne tecâvüz etmektir. Adâletin, dînimizdeki târîfi de budur...

"Kalbinde îmân varken, zarûret olmadığı hâlde bile kâfirlerle düşüp kalkan, onların paskalyalarına uyanların cenâze namâzlarını kılmalıdır. Bunları kâfir bilmemelidir!.."

Îsâ aleyhisselâm zamânında bir genç, bir kıza tutulmuştu. Bir akşam buluştular. Genç, ansızın, pencereden yeni ayı gördü. İşte ne olduysa ondan sonra oldu!..

Sevginin dayandığı temel, karşılıklı güvendir. İnsan, güvendiği ve çok sevdiği biri için hayatını fedâ eder. Güven varsa, sevgi de vardır. Güven ve sevgi varsa, başarı da vardır...

Müslüman demek, hasreti çekilen insan demektir. Bir kimsenin hasreti çekilmiyorsa, son nefeste, o kimsenin îmânı tehlikede demektir. Mertlik, herkesle iyi geçinmektir...

Şakîk-i Belhî hazretleri, ticâret için Türkistan'a gittiğinde, merak edip bir puthaneye girer. Puta, isteklerini yana yakıla anlatan bir putperesti görünce şaşırır!..

Rızık, maâşa, mala, çalışmaya bağlı değildir. Böyle olmakla berâber, çalışmak lâzımdır. Çünkü Allahü teâlâ, sebepler vasıtası ile yaratmaktadır...

Ezelde ayrılmış olan rızık değişmez. Aynı rızık, helâlden istiyene helâl yoldan gelir. Harâm işleyerek isteyene de, harâm yoldan gelir...

Dünyâda rahat, huzurlu olmak, âhırette de ebedi saâdete kavuşmak için, inanmak, îmân etmek lâzımdır. Yani, iki cihan saâdetinin biricik yolu, Müslümân olmaktır...

Amel yani yapılacak ibâdetlerde, Resûlullah efendimize uymak isteyenlerin, fıkıh kitâplarının bildirdiği gibi ibâdet etmeleri lâzımdır...

Müslümânın özrünü kabul etmemek, mekruhtur, günâhtır. Hadîs-i şerîfte; (Müslümân kardeşinin özrünü kabûl etmemek günâh olur) buyurulmuştur.

İnsan kalbi, Allahü teâlânın sevgisinin tecelli ettiği bir yerdir. Oraya dokunmak, çok tehlikelidir. Hele o kalbde, Allahü teâlânın korkusu ve sevgisi varsa!..

Her şeyi yaratan, yoktan var eden, Allahü teâlâdır. Ondan başka yaratıcı yoktur. Her şeyi yaratan, varlıkta durduran, yalnız Allah'tır...

"Yazıklar olsun, ömür geçti. Bir hayırlı iş yapmadım. Dünyânın vefâsız, yalancı olduğu, şimdi anlaşıldı. Hayâtı, hayâl oldu. Fitneleri, dertleri bitmedi..."

Her şeyi, sonsuz kudret sahibi olan bir Yaratıcı yaratmıştır. Bu sonsuz varlık, hiçbir şeye benzemeyen, her şeyi bilen, her şeye gücü yeten, Allahü teâlâdır...

Varlıkların hiçbirisi, kendiliğinden, tesadüfen meydana gelmemiştir. Her şeyin yoktan var olduğu, aklen de, ilmen de açıkça bilinmekte ve görülmektedir...

Mevkinin, makamın ve şöhretin geçici olduğunu, âhiretteki zararlarını, dünyâdaki tehlikelerini düşünmeli, niyeti düzeltmedikçe bunlara talip olmamalıdır...

İnsanın organları kalbin emrindedir. Temiz kalbin sâhibi, akla uyar, hep iyi işler yapar. Kalbi hasta olan ise, nefse uyar, hep zararlı işler yapar!..

İyi bir insan, kendine ve başkalarına zararı olmayan kimse demektir. Allahü teâlâ, insanların iyi olmalarını, herkesin rahat yaşamasını istiyor.

İmâm-ı Gazâlî hazretleri buyurdu ki: "Kalb, meleklere mahsûs bir evdir. Gadab, şehvet, hased, kibir gibi kötü sıfatlar, uluyan köpek gibidirler..."