Osman Ünlü

İnsân, Allahü teâlâya ne kadar yaklaşırsa, hem dünyâda ve hem de âhirette mutlu olur. İnsân Allahü teâlâdan ne kadar uzaklaşırsa hem dünyâsı hem de âhireti perişan olur...

İnsân, dünyada kendisine îmân nimetinin gelmesine sebep olanları unutursa, âhirette de kendisi unutulur. Eğer unutmazsa, nimet sahipleri de unutmazlar!..

Kalbin temizlenmesi, İslâmiyyete uymakla olur. İslâmiyyet, ilim, amel ve ihlâs olmak üzere üç kısımdır. Emirleri ve yasakları öğrenmek, öğrendiklerine tâbi olmak, bunları yalnız Allah rızâsı için yapmak lâzımdır...

İnsânın bedeninde hastalık yapan urlar olduğu gibi, kalbi de hasta yapan urlar, tümörler vardır. Vücuttaki urların, tümörlerin temizlenmesi, tedâvi edilmesi lâzım olduğu gibi, nûrların gelmesine mâni olan kalbdeki urların da temizlenmesi şarttır.

Evlât, güzel kokan bir çiçek gibidir ve çok büyük bir nimettir. Nimetin kıymeti bilinmezse, elden gider. Güzel kokan bu çiçeği, isyân, inkâr ve günâh bataklığına atarak soldurmamalı, çirkin kokmasına sebep olmamalıdır...

Allahü teâlâya îmân eden, O'nun emir ve yasaklarına saygılı, yarattıklarına da merhametli olur. Allah korkusu ve Allah sevgisi, insanları saâdet ve huzûra kavuşturan iki kanat gibidir. Peygamber efendimiz; (Bir kimse, Allahtan korkarsa, her şey ondan korkar. Bir kimse Allahtan korkmazsa, her şeyden korkar olur) buyurmuştur.

Müslümân, iyi insan, aklı başında kimse demek olup, hem kendine, hem de başkalarına zarar vermez. Allahü teâlânın emirlerine itâat ve kul haklarına riâyet eder. Herkese iyilik edip, kötülük yapanlara nasîhat verir...

İlim öğrenmek, elbette lâzımdır. Fakat insana verilen ömür, sınırlıdır. Bunun için, mühim olanlara öncelik vermelidir. Emredilen ibâdetler, bilgisizce yapılırsa, bunun bir faydası olmaz.

Bir insan için ölüm ânı yani son nefeste îmânla gitmesi çok mühimdir. Ölürken îmânla gitmeyen kimseyi, hayatında övmek neye yarar?

Bayramlar, tövbe ederek günâhlardan, hak sahipleri ile helâlleşerek kul haklarından kurtulmak ve büyüklerin, ana-babanın, mü'minlerin duâlarını almak için birer vesiledir, fırsattır...

Mübârek günleri ve geceleri ihyâ etmeli, yani kazâ namâzları kılmalı, Kur'ân-ı kerîm okumalı, duâ, tövbe etmeli, sadaka vermeli, Müslümânları sevindirmeli, bunların sevâplarını ölülere de göndermelidir...

Hiç kimsenin, tek başına doğruyu bulması mümkün değildir. Mutlaka bir rehberin, yol gösterenin olması lâzımdır. Bu rehberler, ehl-i sünnet âlimleri ve onların kitaplarıdır...

İbâdet, emirleri yapmak, takvâ ise, harâmlardan sakınmak demektir. İbâdetlerin doğru olması için, nasıl yapılacaklarını öğrenmek ve öğrendiklerine uygun olarak yapmak lâzımdır...

Dünyâ, mayın tarlası gibidir. Bunlara çarpmadan âhirete îmân ile gitmek çok zordur. Karanlık ve tehlikeli tuzaklarla dolu olan âhiret yolculuğunda bu mayınların, tuzakların yerlerini bilen bir rehber olmadan yürüyebilmek imkânsızdır...

Allahü teâlâ kerîmdir, rahîmdir, lutfu, ihsânı boldur ve merhameti çoktur. Bunun için her Müslümânın da, cömert ve merhametli olması lâzımdır...

Sehâvet, cömert olmak demektir ki, parayı, mâlı, hayırlı, iyi yerlere dağıtmaktan lezzet almak ve İslâmiyyetin emrettiği yerlere seve seve vermektir.

Allahü teâlâ, insanları mü'min, Müslümân yapmaya mecbûr değildir. Onun merhameti sonsuz olduğu gibi, azâbı da, adâleti de sonsuzdur. Dilediği kuluna sebepsiz olarak ve o istemeden, îmân ihsân eder, verir...

Dünyâ hâyatı, baştan başa ayrılık ve üzüntü yeridir. Dünyânın kendisi de, içindekiler de fânidir, geçicidir. İnsân, bu dünyâda sahip olduğu her şeyi terk edecek, bunlardan ayrılacaktır.

Dünyâ hayâtı, rüyâ gibidir. Ölüm, insânı uyandırınca rüyâ bitecek ve hakiki hayât başlayacaktır. İmân ile ölenler için ölüm, hayâttır, hem de, sonsuz hayât!..

Doğruyu, hakkı bulmak ve buna inanmak çok zordur. İnsanın nefsi, doğruyu kabûl etmekte inatçıdır. İnat, hakkı, doğruyu işitince, kabûl etmemektir...