YEMİN

Abdülhamid Hân, saltanatında sancıların daha da arttığı yıllarındadır. Bir gün “Cuma Selamlığı” adı verilen merasimden cuma namazı dönüşü Hamidiye Camii’nden Yıldız Sarayı’na avdet ettiğinde şaşırtıcı bir manzarayla karşılaşır. Nöbet mahalleri boştur. İç kapıdaki iki nöbetçi hariç askerler, nöbet yerlerini terk etmişlerdir. Padişah, manzarayı görünce, üzülür ve o üzüntüyle bu iki askere sorar:

-Diğer nöbetçiler nerede?

-Bilmiyoruz Padişahım. Kumandanımız herkese istirahat verdi.

-Siz, niçin gitmediniz?

-Biz, atalarımızdan böyle öğrendik Padişahım, nöbet yeri terk edilmez.

-Siz nerelisiniz, kimlerdensiniz?

-Söğütlüyüz Padişahım, Kayı Boyu’ndanız.

Sultan, askerlere teşekkür ettikten sonra makamına geçer ve maiyetindekilerin gelmesini emreder. Gelirler. Onlara der ki: “Bugün anladım ki atam Ertuğrul’un âdetini bırakmışız! Bana Ertuğrul Gazi ile birlikte Söğüt’e gelmiş Kayı ailelerinin gençlerinden bir muhafız alayı kurun!”

Mâbeyn Başkâtibi Tahsin Paşa bu işle vazifelendirilir. Halife-i Müsliminin seçilecek gençler için aranmasını talimat verdiği vasıflar şunlardır:

-Çok iyi ata binen, boylu-poslu, cengaver, beş vakit namazını kılan, güzel ahlâklı, mazbut, işine sâdık gençler...

Tahsin Paşa, Söğüt’e gider ve dört yüz küsur Oğuz genci arasından iki yüz genç seçer. İnsanın asili seçilmiştir. Daha sonra da onların bineceği cins atlar seçilir. Ertuğrul Alayı veya Söğüt Alayı da denilen bu muhafız birliği mensuplarının bindikleri atların tamamı beyazdır. Fausto Zonaro adlı meşhur saray ressamı İtalyan ustanın 1901 Yılında “Ertuğrul Süvari Alayı Köprüde” diye bu yiğit eratın Mecidiye/Galata Köprüsü’nden geçişini resmettiği yağlı boya eser, Hünkâr tarafından çok beğenilmiş ve ressam, Mecidiye Nişânı ile taltif edilmiştir. O tablo, bugün Millî Saraylar Koleksiyonu’ndadır.

Son âna kadar Hakanlarına hizmet eden dürüstlük ve sadakat âbidesi o Kayı çocuklarını rahmetle yâd ediyoruz.

Onların ettiği bir yemin vardır ki hatırlamakta fayda var. Zira şu gün olmuş bize “Osmanlılar Türkçe mi konuşuyordu?” diye samimiyetle soranlar olmakta.

İşte Ertuğrul Alayı’nın güne başlarken ettiği yemin:

Bismihu

Güneş batsın, ay çıksın.

Gece güne, gün geceye devrilsin.

Halifem Sultanımın yolu yolumdur,

Benim kolum, O’nun koludur.

Silahımın üstüne,

Tohumu çıkartan toprağım üstüne

Kuyunun üstüne

Zindanın üstüne

Atam Ertuğrul Gazi üstüne,

Sadakatim boynumdur

Boynum doğrudur

Kılıcım eğridir.

İhanetten Allah korusun

Beni kendi kılıcımla doğrasın

İşte Kur’ân-ı azimüşşân, işte elim

Ekmek, tuz hakkı için

Allah’ın sözüne yemîn olsun

Hem vallâhî, hem billâhi, hem tillâhî

Devletimin bekasını her şeyden önde tutacağıma

Sultanımın canını kendi canımdan önde tutacağıma

İnsanı yaşat ki devlet yaşasın sözüne bağlı kalacağıma

Dînim üzerine and içerim…