Rahim Er

Erdoğan-Obama zirvesi

Ankara, kaç kere oturduğu eve kadar adresini vererek iadesini istediyse de Hafız Esad, hep aynı cevabı verdi: "Bizde yok..." Suriye'den göndermek zorunda kalınca yalanları ortaya çıktı.

11 Şubat'taki Cilvegözü saldırısında 14 kişinin ölmesinden 3 ay sonra 11 Mayıs 2013 günü bu defa Reyhanlı'da yine bomba yüklü araçlarla saldırılar oldu. Önceki saldırının failleri, emniyet kuvvetlerimiz tarafından Suriye'den alınıp getirilmişti.

Türkiye, 1982'den beri askerî iradeyle vazedilmiş bir esas teşkilat kanunu "constitution" ile idare edilmektedir. Bu anayasanın birçok maddesi defalarca değişikliğe uğradı. Muhteva, mantık ve omurga ise aynıdır. Değişikliklerle delik-deşik olmuş, bize yakışmayan bu anayasadan bir türlü kurtulamadık.

21. Asır, gelecek zamanlarda başka diktatörler çıkartır mı bilinmez. Çağın şayet böyle bir ihtirası varsa hiç üzülmesin. Çünkü, bir asrı dolduraracak kadar günah işleyen bir diktatör olarak Beşar Esad'ın habis varlığı yeter.

İsrail, Suriye'yi niçin vurdu? Vuracak idiyse neden iki yıl bekledi? Vurunca menfaati ne olmuştur, vurmazsa kaybı ne olabilirdi? Bu vurma re'sen midir, taşeronluk mu yapılmıştır?

Onlarda da coğrafi, dini, ırkî farklılıklar mevcut. Buna rağmen barış içinde aynı toprakların nimetlerinden istifade ederler. Biz, aslında farklılıkların en az olduğu ülkelerden biriyiz.

Ne Taksim Meydanı, ne Vatan Caddesi!

Devrim, "inkılab" kelimesi yerine çıkartılmıştı, fakat devrim, aslında inkılabı karşılamamaktadır. İnkılap, bir halden başka bir hale kalb olmak, dönmek, dönüşmek iken devrim, mevcudu yıkma ve devirmedir.

1 Mayıs, dünyada şenliklerle kutlanırken Türkiye'de yine kavga sebebi ve hayatı engelleyici bir unsurdu. Türk-İş'in varlığı hissedilmedi ama Hak-İş, bayramı bir işçi kenti olan Karabük'te karşıladı. Memur-Sen, Çanakkale'yi tercih etti. Bazıları ise her zamanki gibi öfke, kin ve husumet ürettiler.

O öfkeli yürüyüşlerde Marx, Lenin, Engels, Stalin Mao, Castro, Ho Chı Mınh, Che Guevara gibi ihtilalci sosyalistlerin ve daha sonra da onlarla birlikte 12 Eylül'de asılmış gençlerin posterleri taşınırdı.

Bugünedek böyle bir soru dile getirilmedi. Bundan sonraysa konuşulması mümkündür.

Barış ışığı, barışla doğacak huzur, tünelin diğer ucunda...

25 Nisan 2013 günü Türk ve dünya medyası Kandil'e doldu. Ankara, İmralı, Brüksel, Kandil dörtgeninde barış müzakereleri olmuştu, Türkiye topraklarındaki eli silahlı Kürt militanların hudut haricine çekilmesine dair takvim açıklanacaktı.

Harp ve sulh

2023 Büyük Türkiye ve 2071 Cihan Devleti Türkiye, vazgeçilmez Kızılelma'lar olarak ufkumuzu beklemekteler. O hedeflere yürüyoruz ve yürümeye devam edeceğiz. Şu var ki bu yürüyüşün sağlam aile hayatı, muhkem ekonomi, dirayetli siyaset gibi olmazsa olmaz şartları var. Şartlardan biri de genç ve zinde nüfustur.

Amerika'da tek bacağının büyüklüğü 15 yaşındaki bir genç kadar olan obezler görmek mümkün.

Washington, DC'den yeni geldiğim haftalardaydı; bir gün Osmanbey'den Şişli'ye doğru seyrederken şaşırdım.

Önce Boston'daki bir koşuda âniden bombalar patladı, şairin "Pencereye koştum kızıl kıyamet!" dediği misal ortalık ölenler, yaralananlar, kaçışanlarla bir dehşet manzarası.

Senenin en güzel ayındayız, nisanda. Her iklime bahar geldi, her ülkede çiçekler açıyor, gönüller de o çiçeklerle birlikte açmakta. Suriye hariç. Suriye, ne nisanın farkında, ne bahar ve çiçeklerin.