Rahim Er

Dün, erken saatlerde ismini merhum Ahmet Kabaklı Hoca'nın koyduğu Yârân-ı Harput'un İstanbul Büyükşehir Belediyesi Arnavutköy Tesisleri'nde verdiği kahvaltıdaydık. Yârân-ı Harput'a Harput Dostları diyebiliriz. Bir hayli Harput'lu, inadına güzel bir İstanbul sabahında bir ay sonra bir kere daha buluşmanın neş'esi içindeydiler.

İnsanın kendini sömürgeleşmiş bir ülkenin vatandaşı hissetmesi ne kadar kötü. Bu psikoloji, dermansız dertlerden beter.

Kemal Derviş için Özal benzetmesi ile manşetler atılıyor. 8. Cumhurbaşkanının anıldığı gün şortunu giyerek sokağa çıkıp vatandaşların elini sıkmış, moral vermiş. Bunları televizyonlarda tekrar tekrar gördük. Derviş'in kafasında simit tablası taşıyan çocuğa bunu nasıl yaptığını hayretle sormasını bile fark ettik.

Kemal Derviş'in yol haritası belli olmuştur. Ecevit'ten sonra DSP'nin başına düşünülen isim. Düşünen kim? Bülent Ecevit mi? Hayır? DSP'liler mi? Hayır. Beyazsaray yönetimi. Ecevit, hayatta iken kendisine bir jübile hazırlayabilirler.

Turgut Özal'ın 8. ölüm yıldönümü. O'nun iktidarı bir rüya gibi gelip geçti. Millet, hâlâ kaybettiğine inanamıyor. Dün Özal için "alışamadık" diye slogan dolaştıranlar, bu defa yokluğuna alışamadıklarını itiraf etmekteler.

Ümit fakirin ekmeği; bir kere daha ümidleniyoruz. Kemal Derviş'in 50 günü aşkın bir zamanda -kısmen- hazırlayıp sunduğu program, ya "dağ fare doğurdu" diye yerin dibine batırılıyor veya aşırı iltifatlara mazhar oluyor.

Siz böyle bir tabela gördünüz mü? Biz de görmedik. Hiçbir zaman da görmeyeceğiz. Çünkü Türk parası ne bir köy, ne inşa halindeki cami, ne de bir başka kuruluş.

Esnaf hareketinin kontrol dışına çıkacağından kaygılanıyorduk. Sanki korktuğumuz başımıza geliyor.

Hükümetin sun'i teneffüsle yaşadığı artık herkesçe kabul ediliyor. Merak edilen o değil. Sonrası. Demek ki Başbakan'ın kendilerini alternatifsiz görmesi çok da umur edilmemekte. Değişik tahminler yürütülüyor.

Osmanlının ihlasın zirvede olduğu dönemlerinde değişmez düstur "ya devlet başa ya kuzgun leşe"dir. Bu kaidede devlete bağlılık en som şekliyle ifade edilir. Bu sözde serapa samimiyet mevcuttur.

Herkes, kaygılı ve herkes şaşkın. Maaşlı kesim, aylığını alamıyor, ticaret erbabı iş yapamıyor. Sadece devlete sırtını dayamış olanlar bir miktar rahatça. Onlar da döviz rüzgârıyla savrulmakta.

"Vergilendirilmiş kazanç kutsaldır" yazan binalar taşlandı; esnaf birbirinden habersiz olarak protesto gösterilerinde. Başbakan'a yazarkasa fırlatıldığı gün ve belki de saatlerde vergi daireleri de taşlanıyordu.

Komünizmin çökme sebepleri hafızalarda tazeliğini koruyor olmalı; bu rejimin insana zulmeden yapısından başka önemlilerinden üçü şöyle.

Şu ân Türkiye'de dünya siyasetçileri için bir anket yapılsa Yunanistan Dışişleri Bakanı, eminiz ki hayli yukarılarda yer alır.

Ekonomik kriz, siyasi krize dönüşmek üzere. Kemal Derviş'in eli boş dönmesi de bundan. Türkiye'yi yönetme iddiasındakiler, sadece vatandaş nezdinde değil, dış dünyada da prestij kaybetmiş vaziyetteler.

".... gibi" benzetmeleri ile kast edilenler hiçbir zaman aslı gibi olamaz. Buna rağmen çaresizliğin insanları içine sürüklediği karamsarlık onlara birbirlerinden habersiz olarak hep aynı lafları ettiriyor.

Yazmanın yaşamak olup olmadığı yaşamaktan ne anlaşıldığına bağlı. Yaşamayı ve fizikötesini yorumlamaya da.

Hatta sona doğru sözü bile tartışma konusu olabilir. Sona vardığımızı söylemek de mümkün. ABD'den davet edilen veya gönderilen Kemal Derviş, bu ülkede eli boş dolaşıp durmakta. Kimse dayanakları oluşmadan para vermiyor.

Üniversite kapatmak, bir ülkede işlenecek ayıpların en büyüklerindendir. 70 milyonun yaşadığı bir büyük memlekette topu topu 70 üniversite var. Nüfusumuzun 30 milyonu gençlik. Bunun yarısı yüksek tahsil yaşında. Nereden bakarsanız bakınız 10 bin gence bir üniversite düştüğünü görürsünüz.

Cumartesi günü Bursa'daydık. İçişleri Bakanlığı ile Bursa İl Emniyet Müdürlüğü bir toplantı tertiplemiş, bizi de bu toplantıya davet etmişlerdi.. İnadına güzel bir Bursa baharında Tayyare Kültür Merkezi'ni tıklım tıklım dolduran insanlar, bilişim ve internet teknolojilerinin ceza hukuku açısından doğurduğu yeni meseleleri dinliyorlardı.