Rahim Er

Bülent Ecevit, bir kere daha partisinin başına seçildi. Başka bir sonuç da beklenemezdi. Bizde partiler kurucularının tapulu arsası kabul edilir. Parti liderin malıdır. "Parti içi demokrasi" asılsız bir ibareden başka bir şey değildir.

Zenciler, Amerika'da, anavatanları Güney Afrika'da yıllar yılı ikinci sınıf insan muamelesi gördüler. Parlamenter, vali gibi önemli mesleklere seçilemiyor, hatta beyazlarla aynı mekânları paylaşamıyorlardı.

Kemal Derviş, Die Zeit gazetesine verdiği beyanatta şöyle diyor: 'Batı, Türkiye'ye yapacağı yardımları politik şartlara bağlamasın.' Bakan bunun ne anlama geleceğini şöyle izah etmekte. 'Bu şantaj olur.' Ajanslar, demeci 'batı şantaj yapmasın!' başlığında toplayarak verdiler. Derviş'in bir Alman gazetesi ile batılılara verdiği mesaj MGK toplantısından bir gün sonra ve geleceği söylenen 15.3 milyar dolarlık yardımın hemen öncesindedir.

1. Doğru: Kıvrıkoğlu'nun tespiti. 23 Nisan münasebeti ile verilen resepsiyonda/akşam yemeğinde Genelkurmay Başkanı Hüseyin Kıvrıkoğlu şöyle dedi. "Hortumlama olmasaydı Türkiye, bu krize dûçar olmazdı, maruz kalmazdı...

Kitaba gelince... O ne hazin hikâyedir öyle. Şu günlerde BKY/Babıali Kültür Yayıncılığı, Prof Dr. Mahir Kaynak'ın hatıralarını kitaplaştırdı. İsmi "Yel Üfürdü Su Götürdü." Kitap için mahkeme geçen hafta toplatma kararı verdi. Savcılık dâvâ açma hazırlığında.

Dün, erken saatlerde ismini merhum Ahmet Kabaklı Hoca'nın koyduğu Yârân-ı Harput'un İstanbul Büyükşehir Belediyesi Arnavutköy Tesisleri'nde verdiği kahvaltıdaydık. Yârân-ı Harput'a Harput Dostları diyebiliriz. Bir hayli Harput'lu, inadına güzel bir İstanbul sabahında bir ay sonra bir kere daha buluşmanın neş'esi içindeydiler.

İnsanın kendini sömürgeleşmiş bir ülkenin vatandaşı hissetmesi ne kadar kötü. Bu psikoloji, dermansız dertlerden beter.

Kemal Derviş için Özal benzetmesi ile manşetler atılıyor. 8. Cumhurbaşkanının anıldığı gün şortunu giyerek sokağa çıkıp vatandaşların elini sıkmış, moral vermiş. Bunları televizyonlarda tekrar tekrar gördük. Derviş'in kafasında simit tablası taşıyan çocuğa bunu nasıl yaptığını hayretle sormasını bile fark ettik.

Kemal Derviş'in yol haritası belli olmuştur. Ecevit'ten sonra DSP'nin başına düşünülen isim. Düşünen kim? Bülent Ecevit mi? Hayır? DSP'liler mi? Hayır. Beyazsaray yönetimi. Ecevit, hayatta iken kendisine bir jübile hazırlayabilirler.

Turgut Özal'ın 8. ölüm yıldönümü. O'nun iktidarı bir rüya gibi gelip geçti. Millet, hâlâ kaybettiğine inanamıyor. Dün Özal için "alışamadık" diye slogan dolaştıranlar, bu defa yokluğuna alışamadıklarını itiraf etmekteler.

Ümit fakirin ekmeği; bir kere daha ümidleniyoruz. Kemal Derviş'in 50 günü aşkın bir zamanda -kısmen- hazırlayıp sunduğu program, ya "dağ fare doğurdu" diye yerin dibine batırılıyor veya aşırı iltifatlara mazhar oluyor.

Siz böyle bir tabela gördünüz mü? Biz de görmedik. Hiçbir zaman da görmeyeceğiz. Çünkü Türk parası ne bir köy, ne inşa halindeki cami, ne de bir başka kuruluş.

Esnaf hareketinin kontrol dışına çıkacağından kaygılanıyorduk. Sanki korktuğumuz başımıza geliyor.

Hükümetin sun'i teneffüsle yaşadığı artık herkesçe kabul ediliyor. Merak edilen o değil. Sonrası. Demek ki Başbakan'ın kendilerini alternatifsiz görmesi çok da umur edilmemekte. Değişik tahminler yürütülüyor.

Osmanlının ihlasın zirvede olduğu dönemlerinde değişmez düstur "ya devlet başa ya kuzgun leşe"dir. Bu kaidede devlete bağlılık en som şekliyle ifade edilir. Bu sözde serapa samimiyet mevcuttur.

Herkes, kaygılı ve herkes şaşkın. Maaşlı kesim, aylığını alamıyor, ticaret erbabı iş yapamıyor. Sadece devlete sırtını dayamış olanlar bir miktar rahatça. Onlar da döviz rüzgârıyla savrulmakta.

"Vergilendirilmiş kazanç kutsaldır" yazan binalar taşlandı; esnaf birbirinden habersiz olarak protesto gösterilerinde. Başbakan'a yazarkasa fırlatıldığı gün ve belki de saatlerde vergi daireleri de taşlanıyordu.

Komünizmin çökme sebepleri hafızalarda tazeliğini koruyor olmalı; bu rejimin insana zulmeden yapısından başka önemlilerinden üçü şöyle.

Şu ân Türkiye'de dünya siyasetçileri için bir anket yapılsa Yunanistan Dışişleri Bakanı, eminiz ki hayli yukarılarda yer alır.

Ekonomik kriz, siyasi krize dönüşmek üzere. Kemal Derviş'in eli boş dönmesi de bundan. Türkiye'yi yönetme iddiasındakiler, sadece vatandaş nezdinde değil, dış dünyada da prestij kaybetmiş vaziyetteler.