Rahim Er

İsveç’te yaşayan Gülüşken ailesinin kızı Leyla, ekrandan duygularını paylaşırken eminiz ki çok yüksek bir ekseriyet devletiyle iftihar, etmiştir…

"Türkiye Cumhuriyeti", kıyamete kadar devamlılığımızın adı "Devlet-i Ebed Müddet"in günümüzdeki temsilcisi 16. Devletimizin adıdır. İlk 15 devlet gibi Türkiye Cumhuriyeti’ni de I. TBMM eliyle Türk milleti kurmuştur. Kuruluşu, herhangi bir partiye mal etmek, hem yanlış ve hem de haksızlıktır. Kurucu hey’et, o günkü Meclis’te bulunan muhalif-muvafık, her fikirdeki meb’uslardır. Aksini iddia, partizanlık olur.

Elinde kırbaçla at yetiştiren terbiyeciler gibi bu “Covid-19’’ nam saklı mahluk da 7 milyar insanı terbiye ile meşgul…

“Bize bugünleri gösteren Rabbimize sonsuz hamd-ü senâlar olsun!..”

Kendi ikrarlarıyla artık kayda girmiştir ki “Avrupa’nın Hasta Adamı” bundan böyle İngiltere’dir. Daily Mail, bu ülkenin çok satışlı gazetelerinden biridir. 17 Nisan 2020’de internet baskısında attığı başlıkla dünya gündemine oturdu. Büyük harflerle yazmıştı:

Bir kere daha bir mübarek cuma günündeyiz. Eminim ki şu korona musibetinden bir ân evvel kurtulmak için bugün her zamankinden daha fazla dua edilmektedir. Doğrusu da bu. Kimin duasının indi ilâhîde kabul olacağı belli olmaz. Kaç cumadır kalbler, buruk, gönüller mahzûn.

Tıp mütehassıslarının dediğine nazaran ‘’korona’’ adı verilen bu virüs, insan bedeninin 50 milyonda 1 büyüklüğündeymiş. İnsan, koronanın 50 milyon katı. Küçüklüğünü anlatmak için ‘’mini-minnacık’’ demek bile yetmez. Bir zerrecik büyüklüğündeki bir varlığın insanlığa nasıl bir ders verdiğini görmezden gelmek olmaz. Bu salgın, dünya tarihinde bir ilk olarak 7 kıta, 4 iklimde dünya nüfusunun tamamını etkiledi…

“En kötü karar, kararsızlıktan iyidir” diye bir deyim vardır. En kötü yönetim de kargaşadan, istikrarsızlıktan iyidir.

Arkada bıraktığımız cuma akşamı gece yarısına 3-4 saat kala Türkiye, bir ayıbı yaşadı. O akşam, gece yarısına fazla bir zaman yokken idareden bir açıklama yapıldı.

Covid-19 virüs salgını, dünyayı kasıp-kavurmaya devam etmekte. Ne kadar süreceği, devletlerin ağırlaşan şartlara ne kadar dayanabileceği, evdeki insanların ne kadar tahammül edebileceği bilinmezler cümlesindendir…

Eskiler, “Hoca merhum…’’ cümlesiyle sohbete başladıklarında dinleyenlerin en genci dahi “Hoca da kim?’’ diye düşünmezdi. Herkes bilirdi ki adı zikredilen şahıs, Nasreddin Hoca’dır.

Halk arasında “doktor yazısı” tabiri meşhurdur. Okunamayan metinler için “doktor yazısı gibi” denir. Bu imâlı tenkidin müsebbibi, sâdece el yazısı değil, ondan ziyâde reçetede yer alan kelimelerdir.

Korona esaretine son vermek için tıp mensupları, hemen bütün dünyada ellerinden geleni yapmaktalar. Hele bizim sağlıkçılarımız, yüksek bir gayretle çalışıyorlar. Bu maddî çâre arayışlarının yanında mânevî çarelere de müracaat etmeli. İdrakiyle şereflendiğimiz Berat Kandili münasebetiyle namazlar, kaza namazları kılmalı, Kur’ân-ı kerîm okumalı, sadakalar vermeli, bağışlar yapmalı, gönüller almalıdır…

Dünyanın ve memleketimizin, bu öldürücü salgın hastalıktan bir ân evvel kurtulması için; fiilî, fikrî ve kalbî çâre arayışlarına müracaat etmek gerekir...

Asırlarda bir karşılaşılan bir büyük felaketin önündeyiz. Devletler, kendilerine göre tedbirler almaktalar. Bunların içinde yaşlılarının tedavisini ihmal etme çaresizliğini yaşayan İtalya da var, yaşlılarını ötanazi yoluyla ölmeye ikna etmeye çalışan Hollanda da, iki milyon insanın ölmesini teselli saymaya hazırlanan ABD de var…

19 ve 20. asırlarda Avrupa’yla münasebetlerimizin iç yansıması, tezatlar resmidir. Avrupa hayranı olanlar, Avrupa görmüş, Avrupa’da okumuşlarla yalı ve konak hayatlarında onların tesirinde kalanlardır.

Geçmiş asırlarda da ölümlü ağır salgın hastalıklar yaşanmıştı ama hiçbiri şu ânki kadar sür’atli ve yaygın olmadı.

Sabah-akşam koronavirüs konuşulmakta. TV ve gazetelerde mevzu hep aynı. Bu, mecburen böyle ama diğer taraftan ihmali mümkün olmayan bir gerçek de vatandaşların ruh hâllerdir. Bir kısmı evden çıkamıyor, bazıları panik hâlinde. Bu sebeple teskin edici yazı ve sohbetler şart olsa gerek…

Değerli okuyucularımızın içinde neden “kalp’’ değil de “kalb’’ yazdığımızı merak edenler olabilir. Bunların her ikisi de Arapça kelimelerdir. Arapçada Farsça ve Türkçeden farklı olarak P, Ç, J harfleri yoktur.

Asırlar içinde ancak tesadüf edilebilen salgın hastalıklardan birine şahidiz. Anadolu’nun “ince dert” dediği ve geçen asrın ortalarına kadar milletimizi inim inim inleten verem, korona çapında değildi. Karşı karşıya kaldığımız salgın, belki uzak yüzyıllarda dünyayı yoklayan adına veba dediğimiz “taun” ile kıyas edilebilir. Bütün yerküre sarıp sarmalanmış vaziyette. Şimdi devletler devlet olma, devlet ve hükûmet adamları kendi unvanlarında çetin bir imtihanla yüz yüzeler.