Rahim Er

Cumhurbaşkanı ve AK Parti Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın salı günü parti grubunda FETÖ’nün siyasi ayağına dair yaptığı konuşmada sözlerinin muhatabı CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’dur ve özü itibarıyla dediklerinin bir cümlesi tespit, diğer cümlesi sorudur:

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Suriye ile alakalı önemli açıklamalar yapacağını önceki gün haber vermişti. Bu yüzden dün, merakla bekleniyordu. Dediklerinin toparlanmış ağırlıklı cümleleri şöyledir:

​Türk Milleti’nin gözünde Çarlık Rusya’sının adı “Moskof”, SSCB döneminde ise “Kızıl Komünist” idi. Bunlar elbette hoş sıfatlar değildi. Ancak her birinin ağır dramatik sebepleri vardır. Tarih’te Ruslarla yaptığımız savaşların yıllar yekûnu 25’tir.

​Kıbrıs Türkü’nün yanılarak Rauf Denktaş gibi dâvâ sahibi bir devlet adamının yerine seçtiği Mustafa Akıncı, öteden beri rahatsız edici konuşmalar yapmaktadır. “Barış Pınarı Harekâtı” için konuşurken hem 1974 “Kıbrıs Barış Harekâtı” ve hem de Barış Pınarı için “savaşa barış diyerek barış olmuyor, akan kandır!” diyerek bir tavır belirlemişti.

​Afetler, kısa aralıklarla hayatımızı yokladı: Elâzığ’da zelzele. Van’da çığ.. Van’da bir kere daha çığ…

İdlib’de Baas rejimi kuvvetleri tarafından yapılan yoğun topçu atışlarıyla 8 şehit verdik.

​Bir şekilde kamuoyu önünde konuşma imkânı bulan bazı kimseler, Esad ve rejimine verdikleri destek, Suriyeli Muhaliflerle Suriye Millî Ordusuna duydukları kin ve Türk Hükûmetine besledikleri husumetle seyreden veya dinleyenleri hayrete düşürmekteler. Beşar Esad’ın elemanları da ancak bu kadar konuşurlar. Rejim de bu kimseler de Suriye Millî Ordusuna aynı ağızla “terörist” diyorlar.

​Manzara aynen şöyle: Libya’da Fransa, Rusya, Mısır, BAE, Suudiler. Suriye’de Rusya, ABD, PYD/YPG, Nusayri Rejimi. Irak’ta İran, PKK, ABD. Filistin’de İsrail, ABD, İngiltere.

​Manevî harcını, Harput’tan yükselip engin kanatlarıyla seni koruyan velilerin kardığı, maddî varlığını sana ismini veren Sultan Azîz’in kurduğu ey Azîz Şehir!..

Ağız tadı ve gönül huzurunun bugüne nazaran çok daha fazla yaşandığı o sade fakat huzurlu günlerde imam efendiler, ister camide olsun isterse misafirliklerde namazdan sonra cemaatle birlikte el açıp duaya başladıklarında diğer arzlarının yanı sıra “Ya Rabbi, milletimizi, ümmetimizi ve dünyayı âfât-ı araziyeden ve semâviyeden muhafaza eyle” diye de niyaz ederlerdi.

Türkiye’den evvela muhtariyet, sonra da istiklâl kazanarak ilk kopan kavim, Rumlardır. Kopuştan sonraki siyasi yapıya “Yunanistan” ismi verildi…

“Hukuk ve fıkıh bilgisinden mahrum bazı garp temâyüllü devlet adamları, Türk Medenî Kanunu olarak Fransız Medenî Kanununun tercümesine taraftardı.

Türkiye ve Rusya Başkanları, 8 Ocak 2020’de İstanbul’da Libya için ateşkes çağrısı yapmışlardı. 12 Ocak’ta silahlar sustu. Bu arada 19 Ocak’ta da Berlin’de bir Barış Konferansı toplanması kararı vardı.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, dün Berlin’e hareket etmeden önce yaptığı basın toplantısında “Libya’da barışın anahtarı Türkiye’dir” dedi…

Dil; yani lisan, yani Türkçe, vatandır.

Yaygın yanlışlık olarak adına “gündem’’ denen “günlük’’ün şu günkü takviminde baskın maddeler Libya, Suriye, ‘’Berlin Sulh Konferansı’’, İstanbul Kanalı’dır

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın dünkü parti grup toplantısındaki iki cümle çok dikkat çekiciydi.

Geçtiğimiz hafta sonunda sevindirici ve ümitlendirici iki gelişme oldu. Önce Libya’da ve hemen ardından İdlib’de “ateşkes”e gidildi…

İran, çok büyük bir hata işledi. Ukrayna uçağını, kazara düşürdüğünü ilk ânda açıklaması gerekirken bunu inkâr etti. Ancak o inkâr döneminde uçağın karakutusunu da vermedi. Bu durumda kaza izah edilmez bir hâl alıyordu. Hiçbir akıl ve mantık, bir devletin ülkesinden havalanan ve kendi hava sahasında olan bir sivil uçağı vurmasını kabul edemezdi. Bu zaviyeden bakınca İran’ın böyle bir cinayeti işlememesi gerekiyordu. Ancak diğer yandan aynı İran, karakutuyu da saklıyordu.

Uzak ve yakın tarihiyle maziye vâkıf olmadan, yarın layıkıyla okunamadan bugün için isabetli hükümler verilemez. Zira gün, kendinden ibaret değildir. İçinde bulunulan gün, zaman ırmağının bir safhasıdır. Bu nehre dair bugün konuşulmakta, ama dün de konuşulmuştu, yarın da konuşulacaktır. Şayet mes’eleler, yaşanılanlardan ibaret bilinir ve hâl tarzları da buna göre şekillendirilirse sonuç yanıltıcı olur. Bugünün üzerinde dururken dünden de haberdar olmak lâzım. Çok muhtemeldir ki bugün konuşulan çok hadise, mâzide de konuşulup tartışılmıştır. Dünün hayat ve tecrübesi, bugün için işlenmiş malzemedir. Şâyet, geçmişteki insanlar, istifade edilir tefekkür mirası bırakmışlarsa bugün o kıymetli malzemeden faydalanmak gerekir. Bunun gibi yarınların da bugünden yararlanma şartlarına riayet edilmeli.