"Üzülmemize gerek yokmuş"

 “Dostluğun bitmeyecek ama onun kendine öz güven kazanmasına da fırsat vermiş olacaksın...”

 

Annem hâlâ gülümsüyordu: “Anlattıklarımı sonuna kadar dinlersen anlarsın, tatlım” dedi. Anlatmaya devam etti:

-Öğretmenin, arkadaşının kendine güven kazanmasını istemiş. Eğer arkadaşının yemeğini hep sen almaya devam edersen arkadaşın kendisi yemek isteme cesaretini kazanamazdı. Ama şimdi bir iki gün sıkıntı çekse de artık kendi yemeğini kendisi istemeye alışacaktır. Bu da ona öz güven kazandıracaktır.

Sen yine arkadaşının yanında olabilirsin. Ama bak göreceksin ertesi gün ve daha ertesi gün arkadaşın da yemek istemeye başlayacaktır.

Anneme bir soru daha sormam gerekti:

-Peki benim arkadaşımla dostluğum ne olacak anne?

-Dostluğun devam edecek… Hiç bitmeyecek… Ama onun kendine öz güven kazanmasına da fırsat vermiş olacaksın.

Bütün üzüntüm gitmişti. İyi ki annem bana sormuştu. Anladım ki okulda yaşadığım her konuyu anneme anlatırsam annem beni aydınlatır.

Ertesi gün okula gittiğimde çok neşeliydim. Arkadaşım ise çok üzgündü. Ona dedim ki:

-Üzülmene gerek yokmuş. Öğretmenimiz doğru olanı yapmış.

-Kim dedi?

-Annem dedi.

-İnanmıyorum?

-Çünkü senin öz güven kazanman gerekiyormuş. Kendi kendine yemek isteyebilecek duruma gelmen gerekiyormuş. Yine ben seninle birlikte geleceğim ama artık yemeğini sen kendin isteyebileceksin.

-Başarabilir miyim?

-Bence başarırsın…

Öğleye yemekhaneye giderken ikimiz de çok heyecanlıydık. Sıra bize geldiğinde önce arkadaşım yaklaştı. Yemek dağıtan amcaya istediği yemeği söyledi. Hiç sorun olmamıştı. Amca istediği yemeği kendisine vermişti. O günden sonra arkadaşım birçok işini kendisi yapabileceğini anladı.

Bana çok teşekkür etti… Birlikte öğretmenimize gittik. Ona da teşekkür ettik. Öğretmenim bize gülümsedi. "Siz çok iyi bir arkadaşsınız… Hep böyle dost kalın tamam mı?" dedi. Öğretmenime sordum:

-Dost ne demek öğretmenim?

-Dost mu? Arkadaşının iyi gününde de kötü gününde de hiç karşılık beklemeden yanında olabilen kimsedir. Sen de arkadaşının her an yanındasın, dedi.

Biraz mahcup oldum ama çok sevindim… Koridora çıktığımızda birbirimize sarıldık:

“Dostum” diye…

İnsanın bir dostunun olması ne kadar güzelmiş bir bilseniz…