Hayretle yüzüne bakakalmıştım!

O an “Ya Rabbi ne büyüksün… Hikmetinden sual olunmaz” diye geçirdim içimden...

 

 

 

Hatırama bugün de devam ediyorum...

 

Ağrılarım, halsizliğim ve yorgunluğum tavan yapsa da artık emin ellere teslim olmanın rahatlığıyla kendimi biraz iyi hissetmeye başlamıştım.

 

Tebessümle “hoş bulduk” diyerek kendimi tanıttım ve hemen şikâyetlerimi sıraladım. Doktor gülerek “hemen gereğini yapacağız, endişeye gerek yok” diye cevap verdi.

 

Konuşmalarından aramızda bir ülfet oluştu “Nerelisiniz doktor bey” diye sordum. O samimi lisanıyla Vanlı olduğunu söyledi.

 

“Ne güzel” diyerek çantama uzandım. “İsmini hobi olarak yaptığım kaligrafi sanatıyla yazarak kendisine hediye etmek istediğimi söyledim.

 

İsmini söyleyince soy isminin Arvasî olması beni çok mutlu etmişti. O anda ne yapacağımı bilemez hâlde şaşkınlıkla ve hayretle doktorun yüzüne bakakalmışım. Ağlamamak için kendimi zor tutmaktayım. Ya Rabbi ne büyüksün... Arvasî hazretlerinin torunlarından birini sanki imdadıma göndermişti… Dudaklarımdan onlarca “şükür” kelimesi döküldü… Ellerim titreyerek ismini yazıp doktora mutlulukla uzattım.

 

Doktor Bey bendeki bu heyecanı anlamıştı: “Bir şeyiniz yok değil mi?” diye sormadan edemedi. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Kendisine okuduğum dualarımdan bahsetmedim. Arvasî sülalesini saygıyla, hürmetle yâd ettiğimizi söyledim.

 

Hemencik kaynaştık. Bütün bunlar birkaç dakika içinde olup bitmişti. Sonra şikâyetimi dinledi, yeniden film çektiler, ardından da iki saatlik itinalı bir kanal tedavisine başlandı.

 

Diş ağrısı maceram o gün böylece sonuçlandı. Ağrım devam ettiği hâlde artık umurumda değildi… Birdenbire kendimi iyi hissetmeye başlamıştım. Doktor, bir gün sonra ağrılarımın dineceğini söyledi. Teşekkür ederek mutlulukla hastaneden ayrıldım. Ne yorgunluğum ne de hâlsizliğim kalmıştı.

 

Gerçekten de bir gün sonra ağlılarım dindi. Yakında aynı bölüme yine gideceğim. Çünkü randevu vererek tekrar gelmemi söylediler. Bu sefer daha bir arzu ile gideceğim. Umarım o değerli doktorumla yeniden karşılaşırız.

 

Bu vesile ile sağlığın kıymetini ve acıları paylaşmanın bir vefa borcu olduğunu yaşamış olarak öğrenmiş oldum. Bu yaşadıklarımın yeni tecrübeler kazanacağıma vesile olacağı için sevinçliyim. Yeni doktoruma kavuşacağımın mutluluğu da ayrı bir müjde tabii… Rabbim cümlemize sağlıklı bir ömür nasip eylesin...

 

Rumuz: S.K.

 

 

 

Ünal Bolat'ın önceki yazıları...