“Yarın patates sökeceğiz...”

 Kocasının güzel dileklerine, tek dert ortağı Saniye “âmin” diyerek karşılık verdi...

 

 

Bahar artık kendini yaza bırakırken köyün çocukları baharın tadını çıkarıyordu. Köye akşam çökerken Mehmet, sokakta arkadaşları ile oyuna dalmış annesinin seslenişinin farkında bile değildi. Saniye Hanım kapıyı aralayıp Mehmet’e seslendi:

-Mehmet, oğlum hadi eve gel, baban da birazdan gelir!

-Anne, az daha oynasam ne olurdu sanki.

“Çocuk işte ne yapsın kendisini sokaktan alamıyor” diye kendi kendine söylendi annesi. Mehmet’in babası akşama kadar patatesleri çapalamış, yorgun bir şekilde eve dönmüştü. Elini, yüzünü yıkayıp divana oturdu. Asker arkadaşının ona hediye ettiği kitabı okumaya başlamıştı. Mehmet içeri girince babasına doğru koşup sımsıkı sarıldı.

-Baba, bak söz verdin yarın patatesleri sökmeye giderken beni de götüreceksin.

-Tabii ki oğlum, babalar söz verdin mi onu yerine getirir. Şimdi yemeğimizi yiyelim, erkenden yatalım ki yarın erken kalkacağız, çok işimiz var Mehmet’im.

Necati, oğlu Mehmet’i çok seviyordu. Okuyup doktor olmasını, insan olarak da ahlaklı, dürüst biri olmasını çok istiyordu. Bunun için de her türlü fedakârlığı yapmaya hazırdı.

Annesi sofraya kurdu. Ailecek akşam yemeklerini yediler. Mehmet sofradan kalkmak üzereyken,

-Eline sağlık anne yemekler her zamanki gibi nefis olmuş, dedi.

-Afiyet olsun canım oğlum, güzel oğlum benim, diyerek karşılık verdi Saniye.

Mehmet, uykusu geldiği için anne babasından izin alarak odasına uyumaya gitti. Babası Necati, oğlunun arkasından dolu dolu gözlerle baktı hanımına:

-Saniye biliyor musun Mehmet de yavaş yavaş büyümeye başladı. Onun dürüst, ahlaklı, neyin doğru, neyin yanlış olduğunun farkında olarak yetişmesini çok istiyorum. Milletine faydalı bir birey olsun, insanların yardımına koşan biri olsun. Rabbim inşallah bizlere bunu nasip eder.

Kocasının bu güzel dileklerine tek dert ortağı Saniye “amin” diyerek karşılık verdi. Vakit de iyice ilerlemişti:

-Bugün erken yatalım, yarın çok işimiz var. Biliyorsun tarlada patatesleri sökeceğiz.

-Doğru söylüyorsun bey, demişti hanımı…

O gecenin sabahında erken saatlerinde Mehmet uyanmış:

-Baba ooo! Sen hâlâ yatıyor musun? Hadi kalk tarlaya gideceğiz.

Necati, oğlunun yanağına öpücük kondurarak yatağından kalktı. Hazırlıklarını yaparak tarlanın yolunu tuttular. Yolda giderken Necati herkese selam vermeyi kendisine şiar, prensip, ahlak edinmişti... Tarlada işe koyulup patates sökmeye başladılar.  DEVAMI YARIN