Yavuz Bülent Bakiler

Bugün, Türkiye gazetesinde son köşe yazımı karalıyorum. 15 yıldan beri Türkiye'de yazıyorum. Haftada iki defa yazdığım dikkate alınırsa, 15 yılda 1650 köşe yazısıyla huzurunuzda olduğum anlaşılacaktır. Bu süre içerisinde, bazı okuyuculardan çok ağır, çok sert mektuplar aldım. Bunu çok tabii karşıladım. Merhum Necip Fazıl Kısakürek'in bir beytini hatırlayacaksınız:

8 Mart Dünya Kadınlar Günü dolayısıyle, genç kızlarımızın ve kadınlarımızın gösterilerini, televizyon kanallarımızdan hüzünle seyrettim. Gördüm ki, bizim kızlarımız, kadınlarımız, bugünün önemini henüz kavrayamamışlar.

İttihat ve Terakki Partisi'nin çok meşhur üç paşası vardı: Enver Paşa, Cemal Paşa, Talat Paşa. İlk iki paşamız asker asıllıydı. Talat Paşa sivil bir posta memuruydu. Sultan Abdülhamid Han'ın devrilmesinden sonra, önce İçişleri Bakanımız oldu; sonra Başbakanlık makamına kuruldu. Cemal Paşa, hem Bahriye Nazırımız, hem de 4. Ordu Kumandanımızdı. Enver Paşamız 33 yaşında Başkumandan vekilimizdi.

Hocalı katliamı üzerinden 21 yıl geçti. Bu münasebetle, çeşitli şehirlerimizde o vahşeti lânetleyen toplantılar yapıldı.

ABD devlet başkanlarından Kennedy'nin bir ihtarı, 55 yıldan beri aklımda: "Dünyanın neresinde olursa olsun, bir ABD vatandaşına yapılan bir haksızlığı, bütün ABD milletine yapılmış kabul ederim!" Bu ihtarı okuyunca, ciddi bir devlet başkanı böyle konuşur dedim.

Dün sabah, gazeteyi elime alır almaz "vah!" diyerek hüzünlendim. Birinci sayfada, onun büyük bir resmi vardı ve gözyaşı gibi birkaç kelime: "Acımız büyük. Enver Ağabeyimizi kaybettik!"

Barış ve Demokrasi Partisi'ne mensup 4 milletvekili, Karadeniz illerimize doğru yola çıktılar. Bu milletvekillerini iyi tanıyoruz: Sırrı Süreyya Önder, Ertuğrul Kürkçü, Sabahat Tuncel ve Levent Tüzel. İlk durakları Sinop idi.

Kemalistler veya KAMALİSTLER, millet yaşayışımızda ve anlayışımızda İslâmiyeti yavaş yavaş silebilmek veya onu hafife almak için önce Amentüden işe başladılar.

Atatürk üzerine yazılan kitaplardan sadece doksan tanesini okuyabildim. Elimin altında on kitap daha var. Onları da okuduktan sonra, yeni bir kitaba uzanmayacağım. Artık yeter diyeceğim. Şimdi okuduklarıma dayanarak söylüyorum:

Dün İnkılap diyorduk, bugün devrim diyoruz. Devrim galiba devirmekten geliyor. İnkılap veya devrim, bir durumdan başka bir duruma geçmektir.

Yazılarım, şiirlerim, kitaplarım meydandadır. Konuşmalarımı dinleyenler de görmüşlerdir: Ben Türkçe düşünen, Türkçe konuşan, Türkçe yazan bir kimseyim.

Sapla samanı birbirine karıştıranlar var. O bakımdan, yerinden kalkan Türklüğü, Türk milletini kötülemeye çalışıyor. Irkçılığı reddeden yeni ırkçılar, tarihimiz boyunca ırkçı olmayan, ırkçılık yapmayan milletimize saldırıyorlar.

1986 yılında Prof. Dr. Hayrettin Kahraman'la Pakistan'a gittik. Devlet Başkanı Ziya-ül Hak sağdı. Başkent İslamabad'da çeşitli toplantılara birlikte katıldık. Bir gün bizi, Pakistan asıllı bir profesörün evine götürdüler. Yaşlı-başlı bir zat idi. Sohbet esnasında dedi ki:

Meşhur tarihçilerimizden Enver Behnan Şapolyo'yu, Ankara'da ziyarete gitmiştim. MEZHEPLER VE TARİKATLAR TARİHİ isimli önemli eseri yeni çıkmıştı. Okumuş ve çok istifade etmiştim.

İki günden beri, elimden düşmeyen bir kitap var. Adı: MUSTAFA KAFALI. Bu kitabı, Prof. Dr. Kenan Erzurumlu hazırlamış. Bizim Genel Türk Tarihi profösörlerinden olan, hocaların hocası MUSTAFA KAFALI'yı Samsun'a dâvet etmiş. Aziz misafirini orada üç gün ağırlamış.

Şimdi bir de "Nâzım Hikmet'e saygı" toplantıları yapılıyor. Ben Nâzım Hikmet'e hiçbir saygı duymuyorum.

CHP'li bazı belediyeler, Nâzım Hikmet için bayrak açıyorlar. "Nâzım Hikmet Günleri" düzenliyorlar. Şuraya-buraya Nâzım Hikmet heykelleri dikiyorlar.

Gazeteler yazdı: Apo'nun hücresine televizyon konulacakmış. Daha önce radyo verilmişti. Canı sıkılmasın diyerek yattığı hapishaneye birkaç mahkûm da gönderilmişti. Apo, günün belirli saatlerinde o kişilerle volta atıyor, konuşuyor, koğuşuna döndüğünde de radyo dinliyordu. Artık odasında bir de televizyonu var.

Evvela bir hususu, en kesin cümlelerle kabul etmemiz lâzım: Çanakkale ve İstanbul Boğazları bizim için ne ise, Doğu Anadolu da o kadar önemlidir. Bütün enerji kaynaklarımız Doğu Anadolu'muzdadır.

Ben bu yazıyı 5 Ocak'ta yazıyorum. Siz, onu 6 Ocak'ta okuyacaksınız. 5 Ocak 1922 Adana'nın kurtuluş günü. Edebiyatımızın en güzel bayrak şiiri 5 Ocak 1940'ta Adana'da Ârif Nihat Asya tarafından yazıldı.