Yetenekli Kalemler

​Kurulu hayat üzerine kurulmuş tüm dünyamız. Meslek desen öyle hayatımız desen en başta bir yol seçiyoruz, çok da istiyoruz hâlbuki o yolun devamı olmadığını biliyoruz. Ne yapacağımızı şaşırmış durumdayız.

​Böylesine acımasızca talan edilen, yakılıp yıkılan bir Anadolu’yu hangi gönül erenleri yeniden imar edebilecekti? Maddi ve manevi yönden sarsılmış Anadolu insanına kimler yardım elini uzatacaktı? İşte o uzatılan ellerin sahipleri Mevlana Celaleddin-i Rumi, Hacı Bektaş-ı Veli, Hacı Bayram-ı Veli ve Yunus Emre gibi gönül ve muhabbet ehli olan büyük şahsiyetlerdi.

Anadolu yüzyıllar boyunca birçok kültür ve medeniyete ev sahipliği yapmış, farklı inanç ve milletten yüzlerce devlete yurt olmuştur. İnsanın yaratılışından ve dünya hayatının başlamasından bu yana tarihte her zaman önemli bir konumda olan Anadolu, birçok uygarlığın savaşlarına sahne olmuş bunun sonucunda da şehirler yakılıp yıkılmış, milyonlarca insan hayatını yitirmiş ve bir o kadarı da yersiz yurtsuz kalmıştır.

​Felsefe, aklın, kendi hükümdarlığını göstermek için kurduğu müessese... Ve doğruyu bulmanın değil de yanlışı düzeltmenin müessesesi... Felsefede her mektep, öbürünün yanlışını gösterirken doğruyu söyler.

Bir diğer değineceğim husus çocukların ve gençlerin hâl ve hareketleri konusunda. Dışarıdan iki gencin muhabbetine şöyle bir kulak verin bakalım konuşmaları Müslüman Türk gencine yaraşır şekilde mi?

Günlük konuşmalarımızın, sohbetlerimizin ana konusu hep eskiye olan özlem olmaya başladı. Neden eskiden kazanılan para daha bereketliydi?

​Ancak yüzyıl önce kendi şartlarında dünyayı tecrübe etmiş, bugün ise bir çocuk gibi devamlı “bu nedir?” sorusunu sorup cevabını öğrenen bu insandan iki dönem arasında bir kıyaslama yapılması istenseydi vereceği cevap muhtemelen ne olurdu?

Yüzyıl önce Hakk’ın rahmetine kavuşmuş yakınlarımızdan biri, faraza aramıza tekrar geri dönmüş olsaydı… Kendi dönemine ait hayat alanlarından ve kullandığı eşyalardan, konuştuğu dilden ve anlamlarından, hayat tarzından eser kalmadığını görseydi tekrar geri dönüş yaptığı yerin dünya olduğuna inanır mıydı?

​İlmî temellere oturmayan her teşebbüs ve hareket akamete yani; başarısızlığa uğramaya mahkûmdur. Memleketimiz bunun en tipik örneklerini yakinen gördü. Süleymaniye’de, Selimiye’de bir kafanın hazırlayıp planını tatbik ettiği eserlerdir.

​Bu duygu çocukta yedi sekiz yaşlarında başlar. Ama bunun hırsızlık olduğunu düşünemez. Örnek olarak arkadaşında gördüğü bir eşyayı beğenir ve kıskanır. Bunu ondan habersiz alıp sahiplenmek isteyebilir. Bu "hırsızlık" değildir ama çocuğun bu davranışı ona yanlış olduğu öğretilmezse ileri yaşta "hırsızlık" şekline dönüşür.

Çocuk ve genç nüfus, bir ülkenin geleceği ve teminatıdır. Genç nüfusunu hem aklen, hem bedenen, hem de ruhen sağlıklı bir şekilde yetiştiren ve koruyan toplumlar dünya üzerinde itibarı ve ağırlığı olan toplumlardır.

“Bir pazar günü ailece kabir ziyaretlerine niyetlendim. Cabir, Kaab, Şeybet’ül Hudri (radıyallahü anhüm) gibi birçok mübarek ismin ziyaretine gidecektim ama olmadı. İki hafta sonraki pazar nasip oldu. Fakat ertesi gün yani pazartesi günü garip bir şey oldu.

Pierr Loti bu sözleri söylerken Osmanlının bütün Müslüman kavimleri için söylüyordu ve bu isim Müslüman kavmin ortak ismi idi… Irkçı bir yaklaşım değildi. Şöyle söylüyordu:

​• Yeryüzünde, o da kısmî olmak şartıyla, İtalyanca, Fransızca, Yunanca gibi cihanın en büyük dilleri pekâlâ bunu yerine getirebileceğine göre, Lâtin harflerinin dilimize tatbikindeki (fonetik) mazhariyet, acaba hakikatte ve saf zekâ bakımından bir fayda mıdır, yoksa bir mahzur mu?

• İsmine “Arap harfleri” denilen, tam on asır Türk medeniyet kadrosunun ifade unsurunu teşkil etmiş ve on asırlık millî irfanın temeli mevkiinde bulunmuş harfler, hakikatte sadece ve kavmî manada Arap harfleri midir, yoksa kavim üstü bir mana ile “İslâm harfleri” mi? Bu hususta dinî, tasavvufî, ilmî ve aklî burhanlar nelerdir?

​Türkçe uzun geçmişiyle, geniş bir alanda konuşulmasıyla, yapısıyla, söz varlığıyla ve diğer dillere olan etkisiyle son derece güçlü ve zengin bir dildir. Türkçe, yazıyı dünyada ilk defa kullanan Sümerlere 167 kelime veren bir dildir.

​İçerisinde bulunduğumuz asrın alâmetifarikası; her şeyin özünden uzaklaştırıldığı ve bağlamından koparıldığı bir asır olmasıdır. Hayatın her alanında bir yapaylık ve samimiyetsizlik söz konusu oldu.

Baba, bakılınca iki hece dört harften oluşan sıradan bir kelime değil mi?

İnsan insana neden kavuşamaz? Engel olan, farklı şehirler midir? Mesafeler aşılabilir, yollar gidilir ve gelinir.

Yamukluklarımızı bile plastik cerrahi düzeltmiyor mu? Silikonlu dudaklar, silikonlu yanaklar, silikonlu göğüsler; milyarlarca dolar transfer parası ödediğimiz futbolcuların peşinden koşturduğu top bile içi havayla doldurulmuş geometrik şekli küre olan bir plastik. Çocuklarımız düşüp bir tarafları eksilmesin diye oyun parklarının zeminini döşedik hep plastik önceden çimenlikti, sonra deniz kumu derken şimdi plastik… Petrol karışımı asfalt üzerinde sürdüğümüz, birçok aksamı sentetik polyesterden üretilmiş arabalarımızın tekerlekleri de lastik.