Ünal Bolat

Bir babanın, çocuğunun isteğini yerine getirememesi onun için çok büyük acıdır. Bunu ancak yaşayan bilir. İhtiyacını yerine getiremeyip, çocuğunu arkadaşları arasında boynu bükük bıraktığı için tenha köşelerde gizli gizli gözyaşı döken çaresiz babaların şahidi olduğumdan yazıyorum...

Orada yaşayanlar bilirler, Hopa dağında meşhur Cankurtaran mevkii vardır. Oraya kadar keyfimize diyecek yoktu. Cankurtaran mevkiini henüz geçmiştik ki, karşıda trafik otosunu gördük. Doğrusu yüreğimizde bir tedirginlik rüzgarı esti...

"Türk milleti şairdir. Duygularını şiirlerin kanatlarına yüklemeyi çok sever. Bizde de şiire karşı bir merak uyanmıştır. Ardından "marifet iltifata tabi" sözü gereğince, şiirlerimin beğenilmesiyle şiire devam etmem gerektiğine karar verdim..."

Tıbbın alternatifi diye bir ifade yanlıştır. Tıp bir bütündür. Akupunktur veya biyoenerji, ayurveda, terapi falan filan ne kadar tedavi metodu varsa hepsi tıbbın içinde birer şubedir...

Anadolu'nun başarılı kalemlerinden değerli dostum Ahmet Mahir Pekşen'in güzel bir çalışması olan "Kâinatın Başşehri Divriği" isimli folklorik içerikli çok hoş anılarla dolu kitabından bayramla ilgili bölümünü sizinle paylaşmaya kaldığımız yerden devam ediyorum...

Bayramda hanımlar çok yoruluyor dedikse de erkeklerin de kendilerince yaptığı işler olduğunu unutmayalım. Kurban bayramıysa eğer, kurbanlığın seçimi, satın alınması, bahçede çukur eşilip hazırlanması, onların boynunun borcudur...

Bayram, güzel yurdumun her köşesinden buram buram kokmakta ama, ben size Divriği bayramlarından bahsetmek istiyorum... Bayrama hazırlık günler öncesinden başlar, evvela temizliğin bitirilmesi gerekir. Bu da tabii ki hanımların gayreti, yorulması demektir...

"İstanbul olarak, ülke olarak, millet olarak başarmak zorundayız. Başka şansımız yok. Kendimizi aşmak zorundayız."

Günümüzde yaşanan onca sıkıntı ve ard arda gelen ekonomik felaketlerde insan hep aynı şeyi düşünüyor. Nereye kadar bu yolsuzluk? Nereye kadar bu hortumlama? Bu ne utanmazlık, bu ne seviyesizlik. Yazık değil mi bu güzel millete?..

Zamanın tek nakil vasıtası merkeplerdi. Zenginlerin eşekleri iyi cins ve güzel olurdu. Şakir Ağa'nın eşeğine herkes hayrandı. Bağımıza giderken kayanın tepesine geldiğimizde, kuş cıvıltıları orkestrası bizleri coştururdu; mutluluktan uçardık...

Arif Nihat Asya okula o meşhur külüstür bisikletiyle gelir giderdi. Bisikletin çamurluğu olmadığı için yağışlı havalarda Hoca, pantolonu fazla kirlenmesin diye çorabını paçasının üzerine çekerdi. Ve çoğu kere de öylece derse giriverirdi. O hâli öylesine cana yakındı ki gayri ihtiyari alkışlardık...

"Özlenen İstanbul'da birlikte, sevinçle, huzurla ve yeşiller içinde yaşamak için sağduyulu, sorumlu ve çevreye saygılı vatandaşlarımızın yardımını bekliyoruz. Gerçekleştirdiğimiz bu çalışmaların kalıcı olması, gelecek kuşaklara aktarılmasını bizim kadar sizler de istiyorsanız, gelin bu hizmeti ve sorumluluğu birlikte paylaşalım. İstanbul'umuzu geleceğe birlikte taşıyalım..."

"Stand-up ve radyo programlarıyla her geçen gün ilgi çekmeye devam eden Barbaros Uzunöner, Nasreddin Hoca'dan ilham aldığını söylüyor ve ekliyor: "Açıkça konuşmaktan çekinmiyorum. Şov yapmaktaki amacım para kazanmak ve aileme yardımcı olmaktır."

Söz dönüp dolaşıp Kıbrıs Barış Harekatı'na gelmişti... Hani savaşta yaşanan nice ibretlik olaylar vardır. Dillerde dolaşan örnek hadiseler. Yine onlardan biri anlatılıyordu ki, Necati ağabey konuya katıldı. Kendisi o savaşın içinde bizzat bulunmuştu. Yani Necati ağabey bir Kıbrıs gazisiydi...

Daha İstanbul'da ilk işe başladığım seneydi... Hem de Cuma günüydü. Çünkü o gün seni görmüştüm tanımadığım kimselerin arasında. Dünyalar benim olmuştu. "Necati ağabey burdaymış" demiştim teknik servisten içeri girince. İstanbul'a yabancılığım kalmayıvermişti...

Tereddütsüz söylüyorum; doğduğum günden bugüne kadar kaç tane insan tanıdıysam, içlerinde en fazla sigara içeni işte bu ünlü teknik direktörümüzdür!

Canımız sıkıla sıkıla tırnak makasını aramaya başladık. Nerden bileceğiz tırnak makası yüzünden başımıza gelecekleri. Babam bir kere öfkelenmişti. Tamamdı artık. Elini götürüp ceketinin sol cebine atıyor, kurcalıyor kurcalıyor boş olarak geri çekiyor sonra bir kat daha öfkeleniyordu.

Ben mesleğe gerçek anlamda spor yazarı olarak başladım. Zaman zaman keşke spor yazarı olarak kalsaydım diyorum. Hâlâ sporla meşgulüm. Uzun yıllar işveren vekiliydim. Keşke mümkün olsa da yine işveren vekili olsaydım. Ben zoraki patron oldum. Ve ben patronluğu sevmiyorum...