Ünal Bolat

"En hazini o an nasıl ağlıyorum ama... Kayıp giderken aklıma oğlum Necmi gelmişti. Astım hastasıydı. İki haftada bir Erzincan'a götürüyordum. Ben olmazsam o iğneler yapılamaz, oğlumun hali nice olur diye!.."

"Gece saat 02.00... Dışarısı buz kesiyordu. Yerde bir metre kar var. Dağ yolunda sadece ikimiz varız. Bende bir çifte var. Salih Usta'da ise sıkı bir mavzer... Bizi bekleyen maceradan habersiz dağa doğru yürüyoruz..."

"Nasip bu ya askerlik dönüşü Manisa'nın Gümülceli kasabasından evlendim. Kasabaya daha ilk gelirken dikkatimi İhlâs'ın bürosu çekti. Dedim ki: "Adamlara helal olsun. Buraya bile büro açmışlar..."

"Tecrübeyle sabittir; dostumun öngörüleri, doğru çıkar genellikle. İyi de ben onca yıllık mükellefi olduğum vergi dairesinin yolunu bile bilmem... Kaldı ki, tanıdığım biri olsun."

"Düşünüyorum da... Ödenmemiş bir senedim yok, çekim yok... Bankaya kredi kartı borcum yok... Hiç haberim olmadan kim, niçin haciz koysun ki arabamıza? Bir yanlışlık olduğu kesin... Ama ne?.."

"O anne, bir sene sonra aynı sevgiyle kendi kızını bağrına basmış... O kız kim mi? Benmişim... "Bir tanem... Yüce Rabbim seni vererek, bana onu da geri verdi sanki... O kardeşine o kadar çok benziyorsun ki..." diyordu...

"Doğan çocukları ölen genç gelin bu duruma çok üzülür ve gözyaşları içinde dua eder: "Allah'ım ne olur, evlatlarıma ömür ver, onları bağrıma basayım da tek benim canımı al Rabbim. Ne olur Allah'ım bu dualarımı kabul eyle!"

O gün ninem, köyde oyun oynamakta olan oğluna seslenir. Babası eve gelmiştir. Oyunu bırakıp gelmesini ister. Ama çocuk bu. Ha deyince oyundan kopup gelebilir mi?..

"Benim iyi bir ev hanımı, iyi bir anne olmamda bana rehber oldunuz. Evimizde 25 yıllık birikmiş Türkiye Gazetesi var. Hiçbir yaprağını yırtmadık. 40. yılınız mübarek olsun, nice 40 yıllara..."

"Sedat Amca o akşam, birçok şeyden bahsettiler... O kadar güzel konulardan bahsediyorlardı ki... O iki saatlik zaman dilimi sanki bir anda nasıl da bitivermişti?"

"Eee Enver Yazıcı Abi bu, hiç fırsatı kaçırır mı? Duasını almak için bir fırsat doğmuş... Dediler ki: "Efendim Sedat Amcalar yorulmasınlar. Ben Eskişehir'e gelir, bizzat kendim alırım..."

"O şimdi yine aynı heyecan içinde... Yine çok büyük hedefleri dile getiriyor... Ama ben onunla geçen on beş yılıma dönüp baktığımda tükendiğimi görmenin kahrını yaşıyorum..."

"Sanki beynimden vurulmuş gibi olmuştum!.. Onunla geçen yıllarım film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden... Telefonda gelen ses çok hazindi. Acaba vefat etti de bana mı öyle söylüyordu..."

"O gece annemin yanında nenem ve ben vardım. Yine her günkü gibi yer yatağını serdik. Ben yatar yatmaz uyumuşum. Gece birden uyandım. Baktım ki annem kan kusuyor!.."

"E bunu bizim fındık tüccarı nasıl anlamış? O kaçın kurası, anlamış tabii... Kız sokağa çıktığında, çırağın eli ayağı birbirine dolaşıyor, iş tutamaz oluyor, yüzü kızarıyor. Anlamaz mı?"

"Ne çare, hangi arkadaşa rica etti ise kimse alıp da o mübarek zata götüremiyor. Gürbüz Ağabey, kalbi kırık, gönlü yaralı, boynu bükük, üzüntülü bir şekilde geri dönüyor...

"Komutanım... Hani seni anlattığımızda merak eden komutanlarımız vardı ya... Hepsi seni uğurlamak için al bayrağa sarılı tabutunun önündeydi... Kimler vardı bir bilsen!.."

"Ardımdan bir ses duydum. Feryat mı nara mı belli olmayan tipik bir bağırtı... Sonra boğuk bir işportacı haykırışı... Öyle bir panik havası oluştu ki Aman Allah'ım, ortalık toz duman..."

"Bu durum benim için on altı yaşına gelene kadar devam etti. On altı yaşımda gelin olarak bu evden kurtuldum. Ağabeyim de benimle aynı dönemde evden kaçıp izini kaybettirdi..."

"Söylediğine göre bu cihazı bulan dâhi zat, bu aşamaya gelene kadar yaklaşık iki trilyon lira masraf etmiş. Bugünün parasıyla iki milyar lira... Eee? Gele gele son elli bin liralık bir sıkışıklığı kalmış..."