Ünal Bolat

"Korktuğum başıma gelmişti... Nişanlım artık ders çalışamıyor imtihan veremiyordu. Bütün haklarını yitirdi bir bir. Mezuniyet beklerken okuldan kaydı silindi..."

"Hatırlar mısınız şu muhteşem mısraları: "Binlerce top ve tüfek yapamaz aslâ/Gözyaşının seher vakti yaptığını/Düşman kaçıran süngüleri, çok defa/Toz gibi yapar, bir müminin duâsı..."

"Aradan birkaç gün ya geçti ya geçmedi... Çocuğunu tedaviye getirdiği bir gün baktım yüzü gözü şişmiş. Dudağı patlamış... Tarif edemiyorum. Ama nasıl bitkin... Nasıl üzgün..."

"Rus asilzadesi: ‘Hayırdır, bu ne haldir Beyzadem?' dediğinde, babam anlatıyor: O yıllarda sizin başınıza ne geldiyse, şimdi bizim başımıza da aynısı geldi. Ülkemizde yeni bir dönem başladı. Biz sürgün durumunda kaldık..."

Fethi Sami Amca: "Bir gün eve geldiğimde ne göreyim. Kardeşlerim, Hatice Gülisto, Kamuran Sami, abim Bahaddin Sami, babam hepsi ellerinde valizler ile kapı önünde..."

"Türkiye'ye gelip gittiği son yıllarında Fethi Sami Bey'e komşu olup sohbetinde bulunabilen bahtiyarlardan addediyorum kendimi. Kendisinden dinlediğim İtalya'daki sürgün yıllarına ait bir hatırasını sizlerle paylaşmak istiyorum..."

"Ben bu olaydan sonra iyice tedirgin oldum. Benzin istasyonundaki pompacıya yolu sorduk. Tarif ettiği üzere benzinlikten hareket ettik. Bir müddet şehir içinde gidecek, sonra TEM'e çıkacaktık. Ama..."

"Asfalta kadar birinci viteste yalpalaya yalpalaya gittik. Araçta bir sorun yoktu. Gel gör ki, yolu bilmiyordum. Bir de yağmurla birlikte görüş mesafem neredeyse sıfırlanmıştı... İçime bir sıkıntı çöktü ki anlatamam..."

"Komşudan bizim bahçemize sarkan ağaçlardan bize dökülen meyveleri iade ederdik. Komşular, dökülen meyveler karışmasın diye birbiriyle aynı hizaya aynı meyveyi dikmezdi. Armut olan hizaya armut, elma olan hizaya elma dikilmezdi..."

"Miras kaldı babamızdan... İki yüz dönüm arazi... Ev, bağ bahçe... Dedim ki hanıma: "Haydi, kalk gidiyoruz. Şöyle köy yerinde sessiz, sakin toprakla haşır neşir oluruz. Birkaç tavuk alır besleriz. Ne çekeceğiz bu köhne şehrin stresini..."

Telefon ahizesi elinde kalakalıyor Müdür Beyin... Diyor ki içinden: "Eyvah, şimdi ben bu kızcağıza ne derim? Kızım sen evrak peşinde koştururken, senin yerine atama yapıldı, kusura bakma" diyebilir miyim?.."

"Tabii bizim kız, milli eğitime müracaatını yapıp bekleme aşamasında ama onun öğretmen olması için çalışan biri daha var. Kim mi o? Kim olacak Rabia'ya okulu bitirdiğini haber veren kız arkadaşı. Peki neden?"

"Ezanın yarıda kesildiğini duyan cemaat önce birbirine bakarak ne olduğunu anlamaya çalışmış... Ardından birer ikişer dışarı çıkıp minareye dikmişler gözlerini... İmamı minare şerefesinde göremeyince merak endişeye dönüşmüş..."

"Komutan Ali Usta'ya dönüp anlatmaya başlar: Yıllar önceydi... Ben Hasdal kışlasında görevli muvazzaf bir subaydım. Kış mev-simiydi... Evimin bacasında sorun vardı. Soba yaktığımızda kömür dumanı en ufak bir lodosta içeri doluyordu..."

"Ve o esnada ilginç bir gelişme yaşanır. Komutan araçtan iner. Dikkatli bakışlarla onlara yaklaşır. Herkes bir hata mı yaptık diye merak içindeyken, komutan Ali Usta'ya yönelir. Dikkatlice bakar ve sorar: "Adın Ali Usta mı senin?"

"Bir arkadaşım, yıllar sonra mektup üzerine bir yazı yazmış. Bizim devrelerle ilgili. Duygulandım ve ben de birkaç satır ka-raladım. Derken bu hatıra çıktı. Sizlerle paylaşayım dedim..."

"Bir saat kadar sonra lavaboya gidiyor: "Şu arının soktuğu yere bir bakayım" diyor. Elini boğazına götürdüğünde bir de ne görsün... Boğazında şişlik diye bir şey kalmamış."

"O saatten itibaren de merak, içimi bir kurt gibi kemirmeye başladı. Ben çocuklarımı bilmem mi? Vardı bir şey ama ne? Gözüme uyku girmedi desem yalan olmaz. Sabahı zor ettim. Erkenden kahvaltılarını hazırlamak için kalktığımda beni bekleyen ikinci bir sürprizle karşılaştım... Onlar da uyumamıştı..."

"Yalnızlık Allah'a mahsus derler... Arabada uyuyan kızıma baktım yine dikiz aynasından... Mesuliyet duygusu geldi oturdu yüreğimin horozuna... Bir hissiyat kapladı benliğimi... Duygularım kabardıkça kabarmaya başladı...Bu arada arabayı Ürgüp ile Kayseri arasındaki dik bir dağ yoluna vurmuştum."

"Yol boyu kafam allak bullak... Çantayı bulduğuma seviniyorum. Hem de çok seviniyorum. Ama bir o kadar da bu çantanın bana bu şekilde haber verilişini çözmeye çalışıyorum."