Ünal Bolat

"Üzerimde kaşe palto olduğu halde, nizamiyenin kapısına yaklaştığımda askerler selam dururken o anda bu delikanlı çıktı karşıma..."

"Gerçeği öğrenince, ikimiz de günlerce birbirimizden gizli ağladık. Bizim de mutlu bir yuvamız bir de bebeğimiz olsa ne güzel olacaktı. Ama bu hastalık pek erken yıkmıştı hayallerimizi..."

"Bizimkinin morali bozulmuştu. Zengini pek severdi çünkü. Şöyle kurulacağı bir başköşe olmayınca kanepelerden birine üstünkörü ilişti. E, bizler de koltuksuz evde birer ikişer kanepelere sığıştık..."

"Hem buralısın. Hem hepimizden akıllısın. Hem de her cuma bize cumaya nasıl gidileceğini soruyorsun. Niye böyle yapıyorsun?!."

8 ay önce, trafik kazasında annesini babasını ve yedi yaşındaki yavrusunu kaybetmiş. Kendisi yaralı olarak kurtulmuş. Kazadan sonra koluna yirmibir tane çivi ile platin takmışlar. Kazadan sonra içinden ibadet etmeye bir istek gelmiş...

Soruyorum herkese! Bugüne kadar kaç arkadaşınızı sadece arkadaşınız olduğu için ziyaret ettiniz ya da telefonda hal hatırını sordunuz? Yahut da kaç arkadaşınız sizi gelip ziyaret etti ya da telefonla aradı?..

Aslında bilmeliydim ki, telefon konuşmasıyla yola çıkılarak yapılan arkadaşlık ancak bu kadar olur. Hiç ne olduğunu kim olduğunu, nereden aradığını bilmediğin bir insanın sadece uzaktan duyulan sesine aşık olunursa olacağı budur...

İkimiz de sakinleşmiştik. Üstelik onun telefondaki ses tonu çok hoşuma gitmişti. O da aynı şeyleri bana karşı hissetmiş ve bunu da bana açıklamaktan çekinmemişti. Çok açık yüreklilikle bana "Arkadaş olalım" dedi.

Çok nadir, şanslı kimselerden biriyim. Mesleğinde gerçekten doruğa ulaşabilmiş, kazanmış, ulaşabilecek en üst noktalara gelmiş, aile hayatında ve evliliğinde mutluluğa ve saadete erişmiş bir insanım. Bunun için de Allah'a binlerce şükrediyorum. Yani Allah'tan bir insan, bir kul ne isterse Allah bana hepsini layık gördü. Şükürler olsun...

...Boğaz'ın sularını yara yara yoluna devam eder. Sirkeci'de iskeleye yanaşır, yolcular ivedi ivedi iner. Leman Hanım da doğrulur, kalkar yerinden. Kendisini uyaran iyi yürekli adama da teşekkür etmeyi unutmaz. Vapurdan iner. İnmesiyle birlikte kolundaki çantanın hızla çekilmesi bir olur.

Onu o kadar çok sevmiştim ki yaşadığım bölgenin gerçeklerini bile unutmuştum. Çünkü bizim yörede özellikle aileler böyle birlikteliklere hiç de hoş bakmazlardı. Bu yaşta gençlerin böylesi duygular içinde olsa bile bunu su yüzüne çıkartmasını en azından ayıp sayıyorlardı.

Anayasa ve siyaset bilimi uzmanı Burhan Kuzu; Türkiye'de hükümetlerin sık değiştiğini ve bunun sonucunda tutarlı bir anayasaya sahip olunamadığını belirterek "Böylece kalıcı çözümler bulunamadığı gibi, yeni meselelerle de karşılaşmak zorunda kalıyoruz" diye konuştu.

Aylar yıllar geçmişti. Ailemi kaybettiğim için halen üzülüyordum. Daha bu üzüntüm bitmeden canımdan çok sevdiğim, uğrunda ölüme razı olacağım sevgili nişanlımın hasta olduğu haberini aldım.

Camide kimseler kalmayıp, ortalık sessizliğe bürününce ben de yavaş yavaş yerimden kalktım... Ayağa kalkarken bir de baktım, hemen yanıbaşımda bir siyah kesecik var. Bu kuyumcuların aksesuar özelliği taşıyan minik keselerinden bir keseydi.

Vehip Sinan, karikatürün bir mübalağa sanatı olduğunu söyleyerek "Orada herşey olduğundan farklı şekilde, spekülatör dedikleri görüntülü ve gösterişli bir üslûpla ifade edilir. Onun için bu işinizi çok kolaylaştırır" şeklinde konuştu.

Kasap Vehbi başöğretmenin dediği gibi yapmaya başladı. Büyük bir hevesle kursa katıldı ve birincilikle bitirdi. 1960'ların başında Ziraat Bankasına ilk kez fenni arı kovanları gelmişti. Birinci gelen Kasap Vehbi'ye iki kovanı ikramiye olarak verdiler...

Garajlardaki ilk otobüse atladım. Yılan misali kıvrılan buzlu yollar beş saat sonra beni memleketime kavuşturacaktı. 180 km sonra Kağızman ilçesinde mola verdik. Küçücük çantama aldığım pestilleri yerleştirdim. Yola revan olduk. Uyumuşum...

Ben Nazım Hikmet hayranıyımdır. Ama bunun yanında Necip Fazıl'ın da mısralarına bayılırım. Ben böyle bakıyorum. Ha bunlar istismar ediliyor. O bile bu toplumu yönetenlerin, kültür ve sanatla uğraşanların hatalarıdır. Çiçeği burnunda gençlere bu solcu bu sağcı diyerek insanımızı sınıflara ayırıp birbirinden kopardılar. Ama artık toplum birbiriyle buluşuyor

Ben şimdi nasıl edeceğim, ne yapacağım hep onu düşünüyorum. Tek başıma kimsesiz zavallı biriyim hayatla nasıl mücadele edeceğim? Ben de, bir insan olarak mutlu huzurlu bir yuvada evimin hanımı olmak istedim. Ama gönlümün arzu ettiği gibi çıkmadı hayat karşıma...

Babamı kaybettiğimizde ben ilkokulda, ağabeyim de liseyi yeni bitirmiş üniversiteye kayıt hazırlığında idi... Efendisini yitirmenin acısının yanı sıra, altı çocuğunun gelecek düşüncesi annemin yüzünden okunuyordu...