Ünal Bolat

"Mahallenin alışılmadık bir kızı olmuştum. Hatta arkadaşlığımı liseli âşık boyutundan alıp daha da ahlâksız boyutlara taşımışlar. Bu söz ailemin kulağına gittiğinde böyle bir şeyin olmadığını anlattım. Ailemin bana inanıp güvenmeleri beni rahatlattı. Ama bu iş burada bitecek miydi?"

"Bana bak Muhtar! Bu çocuğun okula kaydına haset kardeşin engel oldu. Ama şunu da iyi belle. Eğer bu çocuk, okuyamadım diye kendine bir şey yaparsa o zaman bu köyü size dar ederim..."

"Canım kızım; aşkım, canım. Şu an bunu okuduğunda bana çok kızacaksın. Haklısın. Beni affet demiyorum. Sensizken bile seni çok sevdim. Baban seni benden kaçırdığında yandım ve ardından kanser oldum."

"Biricik kızını subay karısı olarak gelin ederken çocuklarının geleceğinden endişe eden babası geceleri uyku uyuyamıyordu. ‘Kızım Allah göstermesin, bu genç yaşta kucağında çocuk, şehit eşi olarak kalmana yüreğim dayanmaz yavrum' derken sesi titriyordu..."

"Akşam geç saatlerde bir bayan sinirli bir ses tonuyla, azarlar bir şekilde telefonumu arıyor, niçin arabasına kartımı bıraktığımı soruyordu. Herhâlde bu bayan öğrenci benim kendisine kur yapmak ve tanışmak için koyduğumu düşünmüş olmalıydı..."

"Dedi ki Tuvtürk yetkilisi: Beyefendi, ben bakınca bu numarayı okuyabilmem lazım... Bunun haricinde kim ne rapor verirse versin bizi bağlamaz... Ama servis bize geçer dediği için... Onlar diyebilir. Bakın ben geçmiyor diyorum..."

"Şaşırmamak elde değildi. Hani kendi evimiz olmasa belki ama oturduğumuz ev de kendi evimizdi. Nereden çıkmıştı bu taşınma arzusu. Bu devirde kendi evimizi satacak, sonra da Marmara Evleri'nden ev arayacaktım. Bunu istiyordu eşim... Ama neden?.."

"Saatler sonra buz gibi bir çehreyle ameliyatın başarısız geçtiğini söylediler... Ben de zannettim ki kalpteki problemi düzeltemediler... Meğer yavrumu komaya sokmuşlar... Yoğun bakımdaymış... Yırtıyordum hastane koridorlarını!.."

"Kocamla, çocuklarımla mutlu olmak istiyordum. Çok şey mi istiyordum? Kocamın bana bağırıp çağırması çok üzüyordu beni. Ama artık ona sabretmeyi de öğrendim. Çünkü aslında beni sevdiğini biliyorum..."

"Kimseyle konuşamadıklarımı karnımdaki bebeğimle paylaşıyordum gece yarıları... Annemler hâlime üzülüyorlardı ama ellerinden bir şey gelmiyordu. Kısmet işte... O ara babamın iş yeri o kadar iyi oldu ki anlatamam. Ama ben hep kocama gitmek istiyordum..."

"Öfkeyle çıkardım bilezikleri de attım. Bir yüzük kalmıştı parmağımda ‘şimdilik kalan'. Ama daha önemli bir şey vardı... Çok önemli... O da karnımda taşımaya başladığım bebeği..."

"İşte şimdi tongaya düşmüştü! Onun sucuk delisi olduğunu biliyordum. Ona bir plan hazırladım. Böylece sabah yediğim dayağın acısını çıkartacaktım. Eve gelir gelmez annem mantosunu falan çıkartırken ben alışveriş fişine "1 kg sucuk" diye yazı ekledim."

"O gün ajanslara yürekleri parçalayan bir haber düşmüştü: ‘Düğün konvoyunda, gelin arabasının önünün bahşiş almak için kesilmesi nedeniyle meydana gelen zincirleme trafik kazasında 6 kişi ölmüş 100'e yakın isim yaralanmıştı' deniyordu..."

"Bu gazeteyi buraya sen mi bırakıyorsun? Sana kim söyledi gazete bırakmanı!" dedi. Ensemden tutup, ardıma bir tekme vurarak beni kahveden dışarı attı... Adamın aniden cellat gibi üzerime yürümesinden öyle korkmuştum ki anlatamam."

"Bu arada benim doğum tarihimle ölen ağabeyimin ölüm tarihi doğal olarak karışıyor. Nuri Hocanın ölüm tarihi de doğal olarak açık ve net değildir. İşin daha da ilginç yanı, benim kendi adımı bile doğru dürüst bilmemem. İlkokulu bitirinceye kadar ismimin Nuri'sini bilmiyordum."

"Bizim ortak, aldığı parayla kendine aynı işi yapmak üzere bir dükkân tutmuş. Biz de bir terzi alarak kaldığımız yerden devam etmeye çalıştık... Aradan birkaç ay geçti... Belki bir yıl... Bir gün baktım, bizim eski ortak dükkâna gelmiş..."

"İçlerinden biri ‘Neyin var' derken biri esaslı bir kebap siparişi vermişti bile... Ben boynumu bükerken, ortadaki müşteri ‘aldırma amca' der gibi yaptı. Sonra etrafındakilere döndü: ‘Beyler, burada insan karnını doyurur. Burası ziyafet yeri değil' dedi..."

"Oğlan duvarda asılı duran pompalıyı alıyor. İçinde ne vardır, sonucu ne olur diye düşünmeden o öfke ile gelip dikiliyor babasının karşısına: -Sen misun benden onu alan. Al sana kumanda... Çekiyor tetiği!.."

"Ellerinde sigara ile o âmâ gencin yanından geçerken kılını kıpırdatmayanlar... Elindeki çubukla yol yordam bulma çabasına rağmen onu ikaz ederek öncelik isteyenler... Hatta ona çarpıp ardından da ‘Aaa, körmüş' diye şaşıranlar!.."

"Benim hiç harçlığım olmamıştı ki! Anneme sadece kır çiçekleri hediye edebilecektim. İşte program başlamıştı, sıra bana gelmek üzereydi salondaki kalabalığa heyecan ve merakla göz gezdirdim. Annemi göremedim yoksa gelmeyecek miydi?.."