Ünal Bolat

"Ben dışarı çıktığımda iki doktorun içerideki münakaşası sürüyordu. Ertesi gün ben kalp ameliyatı olmak üzere hastaneye yatmıştım..."

"Se­mi­ha, ada­mın apart­man sa­kin­le­rin­den ol­ma­dı­ğı­nı söy­le­di. ‘Hır­sız mı­dır ar­sız mı­dır, ca­ni mi­dir bel­li de­ğil' de­yin­ce ben de kork­tum!.."

"Bu arada iki el silah sesi daha yankılandı... Tamer Başçavuşun feryadı yürek dağlıyordu: -Ahh, yandım anam!.."

"Fi­ya­tı ka­ça de­dim? Uy­gun sa­yı­lır­dı. Er­ken teş­his­te ya­rar­la­nı­rım di­ye bir ta­ne al­dım. Da­ha o ge­ce i­çim i­çi­mi ye­me­ye baş­la­dı. San­ki gö­ğüs­le­rim­de bir ur iç­ten i­çe bü­yü­yor gi­biy­di..."

"Bu ko­nuş­ma­mı ora­da­ki di­ğer an­ne­ler de şaş­kın­lık­la iz­le­di. Kim­se ba­na "hak­lı­sın!" de­me­di. Kim­se be­nim bu ter­bi­ye­siz­li­ğe kar­şı çı­kı­şı­ma ar­ka çık­ma ce­sa­re­ti­ni gös­te­re­me­di..."

"Gö­zü tam al­nı­na da­ya­lı ta­ban­ca­nın ka­ran­lık nam­lu­sun­da ol­du­ğu hal­de a­le­la­ce­le e­lin­de­ki kep­çe­yi ten­ce­re­ye dal­dı­rır. Pi­şip piş­me­di­ği­ne bi­le bak­ma­dan e­ti ta­ba­ğa dol­du­rur..."

Üçün­cü ço­cu­ğu­mu­zun do­ğu­mu­nu bek­li­yor­duk. Acil du­ru­mu­muz yok­tu. Ama yi­ne de gü­nü gel­di­ği için her an do­ğum ger­çek­le­şe­bi­lir de­ni­yor­du. Ran­de­vu­mu­zu ayar­la­mış ve de­ni­len ta­rih­te Dr. Lüt­fi Kır­dar Kar­tal Eği­tim ve Araş­tır­ma Has­ta­ne­si­ne git­tik. Bağ-Kur'lu ol­du­ğu­muz için sos­yal gü­ven­ce ola­rak kar­ne­mi­zi sun­duk. Kar­ne­yi in­ce­le­yen gö­rev­li me­mur de­di ki:

"Za­ten şe­ker has­ta­sı ol­du­ğu i­çin aç­lık zir­ve­ye çık­mış si­nir­le­ri ge­ril­miş­tir. Der ki bal­dı­zı­na: Öy­le a­cık­tım ki da­ya­na­mı­yo­rum. O pi­şen et­ten şöy­le bir ta­bak dol­dur da kar­nı­mı do­yu­ra­yım..."

"O­ku­ya­ca­ğı­nız bu ha­tı­ra­yı on ye­di se­ne­den be­ri u­nut­ma­yıp is­tek­te bu­lu­na­rak ye­ni­den ya­yın­lan­ma­sı­na ve­si­le o­lan sev­gi­li o­ku­yu­cu­muz Mu­ham­med Gök­göl'e te­şek­kür e­di­yo­ruz..."

"A, bak­tım on­lar da di­ğer­le­ri­ne ben­zer ilaç­lar­dan. İyi de öte­ki ilaç­la­rı al­dı­ğım­da iyi­leş­mi­yor­dum da şim­di ni­ye iyi­leş­me­ye baş­la­dım?.. Yok­sa be­ni ilaç­lar de­ğil de dok­to­run il­gi­si mi iyi­leş­tir­di?.."

"Hamile anne, duman ve alevler arasında yanma tehlikesine rağmen kızının yatağına hamle yapıyor. Nereye elini atsa, yavrusu değil, kızgın cisimler geliyor ellerine..."

"Bu­nu yıl­la­rın piş­man­lı­ğıy­la söy­lü­yor­du a­vu­kat o­lan ba­bam. A­ma piş­man­lık an­ne­ci­ği­mi ge­ri ge­ti­rir miy­di? Ne ka­dar git­ti­ği­mi­zi bil­mi­yo­rum. Bir a­ra an­ne­min çığ­lı­ğı­nı duy­dum. Son­ra da a­ra­ba­mız sav­rul­ma­ya baş­la­mış­tı..."

"Mü­dü­rüm ye­ni ha­ber­dar olu­yor­muş gi­bi dav­ra­nı­yor­du. Te­le­fon­da "cık cık" çe­ki­yor, "Hiç olur mu öy­le şey!" gi­bi be­ce­rik­siz­li­ği­mi (!) onay­lar tarz­da kar­şı ta­ra­fı sa­kin­leş­ti­ri­yor­du..."

"Ne en­te­re­san­dır ki, ben mü­te­va­zı­lı­ğım ve bu­lun­du­ğu ma­ka­ma say­gım se­be­biy­le tek ke­li­me sor­mu­yor­dum. O da tek ke­li­mey­le be­ni bil­gi­len­dir­me ih­ti­ya­cı his­set­mi­yor­du..."

"Şim­di her gü­nüm ay­nı piş­man­lık­la ge­çi­yor. Sa­na ney­di di­yo­rum... Ka­yın­pe­de­rin de­ğil ya kim o­lur­sa ol­sun. İ­ki kar­de­şin a­ra­sı­na gir­mek sa­na mı düş­tü. Ne hal­le­ri var­sa gör­se­ler­di..."

"P­re­fab­rik ka­ra­kol ya­nı­yor. Yan­gın sön­dü­rü­le­mez­se a­çık­ta ka­la­cak­lar. Baş­ka sı­ğı­na­cak bi­na da yok. Tek bi­na ka­ra­kol, o da p­re­fab­rik. Do­la­yı­sıy­la o­ra­da ka­ra­kol ya­nı­yor­ken, bi­zim de yü­re­ği­miz ya­nı­yor. Al­lah'ım bu yan­gın na­sıl sö­ner bi­lin­mez..."

İl­yas Bey, sal­dı­rı anın­da ar­ka­sı dö­nük ol­du­ğu için ka­fa­sı­na al­dı­ğı dar­bey­le ora­cı­ğa yı­ğı­lı­yor. Ka­fa­ta­sı kı­rı­ğı, be­yin ka­na­ma­sı ve be­yin ezil­me­si mey­da­na ge­li­yor. Bir oto­park yü­zün­den şu ya­şa­nan­la­ra ba­kın!

"Ho­cam bun­dan son­ra sa­de­ce i­kin­ci is­mi­niz o­lan Nec­det is­mi­ni kul­la­nın. ‘Mu­ham­med' is­mi­ni bu­ra­da kul­lan­ma­ya­cak­sın! Ko­ca o­kul ba­şı­ma yı­kıl­mış gi­bi ol­dum..."

"Öğ­ret­men­ler ara­sın­da, ‘Bu ge­ri ka­fa­lı adam da ne­re­den çık­tı?' der gi­bi yü­zü­me ba­kan­la­rın şaş­kın­lı­ğı­nı hâ­lâ unu­ta­mam..."

"İş­te o es­na­da bir şey ol­du. Ba­şın­da Os­man­lı sa­rı­ğı gi­bi haş­met­li bir sa­rık, u­zun boy­lu bir A­rab'ın a­yak u­cu­na yak­la­şıp a­ya­ğıy­la bu ha­cı­yı dürt­tü­ğü­nü gör­düm..."