Yarım gün tamam, ek iş tehlikeli

İdari yapıda devrim yapılırken memurların çalışma hayatlarına dair yeni düzenlemeler de gündeme gelmeye başladı. En iyilerinden biri memura "yetersiz"den "pek iyi"ye kadar not verilmesi. İki kere "yetersiz" not alan kişinin memuriyetle alakası kesilecekmiş. Memurun gayreti, nezaketi, çalışkanlığı nota bağlanınca mutlaka iş verimi de artar. Diğer güzel bir taraf da hizmetliden müsteşara kadar herkesin aynı yükselme statüsüne bağlanması. Daha bir çok yerinde düzenleme var. Devlet, artık özel sektör mantığıyla yönetilecek. Yalnız iki hususun üzerinde bilhassa durmak istiyoruz. İşin mahiyeti elverdiği hallerde memur, yarım gün çalıştırılabilecekmiş. Avrupa ülkelerinde tatbik ediliyor. Tarihimizde de mevcuttu, ikindiye kadar çalışır, sonra kendi işlerine bakarlardı. İstisnai dallar dışında yarım gün çalışma esas olmalı. Memur, işe erken başlar. Hatta böylece öğle yemeğine de lüzum kalmayabilir. Fakat ek işi tehlikeli buluruz. Yarım gün tamam, ek iş tehlikeli Bir düşününüz devletin bir üniversitesinde memur olarak çalışan memur/tüccarın bir de dışarıda iş veya işleri var. O memur kendini işe verebilir mi? Zaman zaman asap bozukluğu yaşayacağından yüzü gülebilir mi? Sık sık telefonlar gelecektir. Kendisi telefon edip faks çekecektir. Bu trafik hem işi aksatacak, iş sahibini bekletecek, hem de suiistimale yol açacaktır. Böyle hallerde daire memura kirasız-külfetsiz iş yeri olur. Kabul edilmeli ki yediği üzümün parasını asma kütüğünün dibine bırakan temiz insanların terbiyesi revaçta değil. Vatandaşımız ne yazık ki kendi vergisiyle yaşayan memurundan bizardır. Çünkü bizde belki bir buçuk asırdır "bugün git yarın gel" sorumsuzluğu hatta saygısızlığı işlemekte. Memur olmak için kırk kapı çalıp araya kırk kişi koyan nice kimse yerine oturunca aslan kesilip önüne gelene eziyet ediyor. Bu bakımdan çok dikkatli olmalı. Böylesi fırsatlar kolay yakalanmaz.. Değişiklikler, uygulanabilir ve kalıcı olmalı. Boşluk, çarpıklık ve tezatlar meydana gelirse yap-bozlar başlar. O da dejenerasyonun tâ kendisi olur. İşin özü belli. İhtiyaç kadar memur. İhtiyaç kadar çalıştırma. Vatandaşın memnun edilmesi ve devlet kapılarında sürünmekten kurtarılmasıdır. Bunlardan sonra sıra emeklilik kaosu, adli reform ve tatil rezaletinde. Çürümüşlük öylesine büyük ve talan öylesine uzun sürmüş ki reform yetmiyor.