Kimsemiz yok da ondan...

Bu iki kelime birbiriyle oldukça iç içe geçmiş ve bağlantılı bir durumda aslında. Neden mi? Bakıyorsunuz mutlu olan insanlara çoğunlukla korkudan eser yok. Kendisinden gayet emin ve gayet mutlu? “Bunu nasıl başardın, nasıl yapıyorsun?” denildiğinde de “bilmem, ben hep böyleyim” diyor.  Sonra soruyoruz kendimize “ben neden böyle değilim” diye. Çoğumuz şöyle düşünebilir aslında; “yok canım öyle değildir, vurdumduymazlıktır, genişliktir o.”   

 

Aslında zengin ya da fakir oldukları için değil, istedikleri karşılansın ya da karşılanmasın bundan da değil ama mutlular. Neden mi? Hemen söyleyeyim. Mutlu olan bu insanlar büyükanne gördüler, büyükbaba gördüler, bol hala, bol teyze, bol amca ve bol bol dayı gördüler, kısacası eskiden geniş aile vardı, çocuk annesinden görmediğini teyzesinden ya da babaannesinden görürdü, bir şey mi sorulacak, bir problem mi var, birinden birine sorma şansı vardı, büyük kuzenlerine sormak da var tabii.  Böyle bir ortamda mutsuz olunabilir mi?

 

Geniş aile demek mutluluk demek, geniş aile demek cesaret demek, geniş aile demek arkan sağlam demek, geniş aile demek afiyet ve ağız tadı demek, mutluluk demek. Bu hep böyle olmuştur. Neden mutlu değiliz? Çünkü sağımıza bakıyoruz kimse yok, solumuza bakıyoruz kimse yok. Önümüz arkamız bomboş. Derdimizi dökeceğimiz, mutluluğumuzu paylaşacağımız kimsemiz yok da ondan. Kimse yok, çünkü o güzelim geniş aileler artık yok. Hadi oğlum pazara gidelim, hadi kızım tarlaya gidelim, hadi yavrum gel sana Elif-ba öğreteyim diyen o güzelim geniş aileler yok artık. Anne baba zaten işte güçte. Kim ilgilenir ki çocukla! Bugünkü hayat insana bir çocuğuna bile bakamayıp kreşe gönderten hayat... Sen tek başına büyüyünce takdir alsan teşekkür alsan bile en fazla birkaç günlük mutluluk, gerisi yine dert keder, sıkıntı...     

 

     İsmail Susam-Trabzon

 

 

ESKİMEZ KELİMELER

MÜTALAA: 1. Okuma. 2. Tetkik. 3. Düşünce.

 

MÜBALAĞA: 1. İşi, bir şeyi çok büyütme, pek ileri vardırma. 2. Pek fazla, çok aşırı. 3. Küçük bir şeyi büyük gösterme.

 

MÜSAMERE: 1. Okullarda öğrenciler tarafından hazırlanıp sunulan, piyes, şiir okuma vb. gösterilerin yer aldığı eğlence. 2. Eskiden çoğunlukla akşamları yapılan toplantı, eğlence.

 

MÜZAKERE: 1. Bir konuyla ilgili fikir alışverişinde bulunma; oylaşma. 2. Etüt.

 

MURAKABE: 1. Denetleme. 2. Tasavvufta Hakk’a bağlanarak çile doldurma.

 

MUHAREBE: 1. Savaşta yapılan çarpışmalardan her biri. 2. Mecaz olarak güçlü tartışma.

 

MUHABERE: 1. Haberleşme. 2. Yazışma. 3. İletişim.

 

MUKALEME: Karşılıklı konuşma, sohbet etme... Önceden denirdi ki: “Mükâtebe, nısf-ı mükâlemedir.” Yani: “Okumak, dinlemenin yani sohbetin yarısıdır.”