Gül kokulu peygamber aşkına

Resûlullah Efendimiz Medine sokaklarının birinden geçtiğinde O'nun misk gibi kokusu hemen sezilir, sahabe-i kirâm o yoldan Hazreti Peygamber'in geçtiğini hemen anlar. Cismi nazif, kokusu lâtif olan Resûlullah, koku sürünsün sürünmesin, teni en güzel kokulardan âlâ kokar. Bir kimse onunla müsâfeha etse, bütün gün onun rayiha-i tayyibesini (temiz kokusunu) duyar, mübarek eliyle bir çocuğun başını meshetse, rahiya-i tayyibesiyle o çocuk, diğer çocuklardan hemen ayrılır.
Resûlullah Efendimiz, kendine has kokusunun yanında ellerine, başına, yüzüne misk veya başka kokular sürer, ud ağacı, kâfûrî ile buhurlanır. Kokuyu rahmani bir lütuf olarak değerlendiren İslam dini, güzel koku sürünmeyi sünnet olarak bilir, peygamberini de "gül kokulu peygamber" olarak niteler. Kokuyu medeniyet haline getirmiş Osmanlı döneminde ister yabancı devlet elçisi olsun, ister ziyarete gelen bir komşu, gülsuyu ile birlikte buhur ikram etmek, konuk ağırlama konusuna en temel Osmanlı göreneklerinden biridir. Ayrıca mevlidde, hac karşılamalarında konukların ellerine gül suyu serpme âdeti vardır.
Güzel kokulara verilen önem, Kur'an-ı Kerim'i yazarken dahi kendini, gösterir. Misk ve amber ile hazırlanmış mürekkeplerle yazılan Kur'an-ı Kerim'lerin kokusu bugün dahi hissedilir. Osmanlı'da buhur suyu ve gül suyu dışında, Ma-i kadı, Ma-i amber, Ma-i aselbent, Ma-i maverd, Ma-i yasemen sevilir. nbsp;
Güzel kokunun kişiyi ehlileştireceği, ortamı daha da güzelleştireceği gerçeğiyle hareket eden Osmanlı Devleti'nde koku, bir devlet politikasıdır. Sarayda koku arşivleri oluşturulurken, her dönemin bir kokusu vardır; 2. Selim kokusu, Abdülhamit kokusu gibi…
Ramazan ayında ezana bir çeyrek kala iftar edilecek odalarda buhur yakılması âdettir. Tanzimat'tan evvel İstanbul'da Topkapı Sarayı'nda, fetihten beri devam ede gelen bir an'ane ise her yıl ramazan ayının on beşinden sonra padişaha buhur suyu takdim olunmasıdır. Enderun'da Seferli Odası'nda imal edilen buhur suyu, padişahtan başka saray mensuplarına, vükelâya, hareme, ulemaya vesair bendegâna zarif billur şişeler içinde dağıtılır. Bayram ve cuma günleri güzel koku sürünmek sünnettir. Melekler de güzel kokudan hoşlanır. Bu kimse, sünnet olduğu için güzel koku sürünür, şık giyinirse; camiye saygı için, camide yanına oturan Müslümanları incitmemek için, temiz olmak için, sıhhatli olmak için, İslam'ın vakarını, şerefini korumak için niyet edince, her niyeti için ayrı sevaplar kazanır. nbsp;
Resûlullah Efendimiz Medine sokaklarının birinden geçtiğinde O'nun misk gibi kokusu hemen sezilir, sahabe-i kirâm o yoldan Hazreti Peygamber'in geçtiğini hemen anlar. Cismi nazif, kokusu lâtif olan Resûlullah, koku sürünsün sürünmesin, teni en güzel kokulardan âlâ kokar. Bir kimse onunla müsâfeha etse, bütün gün onun rayiha-i tayyibesini (temiz kokusunu) duyar, mübarek eliyle bir çocuğun başını meshetse, rahiya-i tayyibesiyle o çocuk, diğer çocuklardan hemen ayrılır.
Resûlullah Efendimiz, kendine has kokusunun yanında ellerine, başına, yüzüne misk veya başka kokular sürer, ud ağacı, kâfûrî ile buhurlanır. Kokuyu rahmani bir lütuf olarak değerlendiren İslam dini, güzel koku sürünmeyi sünnet olarak bilir, peygamberini de "gül kokulu peygamber" olarak niteler. Kokuyu medeniyet haline getirmiş Osmanlı döneminde ister yabancı devlet elçisi olsun, ister ziyarete gelen bir komşu, gülsuyu ile birlikte buhur ikram etmek, konuk ağırlama konusuna en temel Osmanlı göreneklerinden biridir. Ayrıca mevlidde, hac karşılamalarında konukların ellerine gül suyu serpme âdeti vardır.
Güzel kokulara verilen önem, Kur'an-ı Kerim'i yazarken dahi kendini, gösterir. Misk ve amber ile hazırlanmış mürekkeplerle yazılan Kur'an-ı Kerim'lerin kokusu bugün dahi hissedilir. Osmanlı'da buhur suyu ve gül suyu dışında, Ma-i kadı, Ma-i amber, Ma-i aselbent, Ma-i maverd, Ma-i yasemen sevilir. nbsp;
Güzel kokunun kişiyi ehlileştireceği, ortamı daha da güzelleştireceği gerçeğiyle hareket eden Osmanlı Devleti'nde koku, bir devlet politikasıdır. Sarayda koku arşivleri oluşturulurken, her dönemin bir kokusu vardır; 2. Selim kokusu, Abdülhamit kokusu gibi…
Ramazan ayında ezana bir çeyrek kala iftar edilecek odalarda buhur yakılması âdettir. Tanzimat'tan evvel İstanbul'da Topkapı Sarayı'nda, fetihten beri devam ede gelen bir an'ane ise her yıl ramazan ayının on beşinden sonra padişaha buhur suyu takdim olunmasıdır. Enderun'da Seferli Odası'nda imal edilen buhur suyu, padişahtan başka saray mensuplarına, vükelâya, hareme, ulemaya vesair bendegâna zarif billur şişeler içinde dağıtılır. Bayram ve cuma günleri güzel koku sürünmek sünnettir. Melekler de güzel kokudan hoşlanır. Bu kimse, sünnet olduğu için güzel koku sürünür, şık giyinirse; camiye saygı için, camide yanına oturan Müslümanları incitmemek için, temiz olmak için, sıhhatli olmak için, İslam'ın vakarını, şerefini korumak için niyet edince, her niyeti için ayrı sevaplar kazanır. nbsp;

Resûlullah Efendimiz Medine sokaklarının birinden geçtiğinde O'nun misk gibi kokusu hemen sezilir, sahabe-i kirâm o yoldan Hazreti Peygamber'in geçtiğini hemen anlar. Cismi nazif, kokusu lâtif olan Resûlullah, koku sürünsün sürünmesin, teni en güzel kokulardan âlâ kokar. Bir kimse onunla müsâfeha etse, bütün gün onun rayiha-i tayyibesini (temiz kokusunu) duyar, mübarek eliyle bir çocuğun başını meshetse, rahiya-i tayyibesiyle o çocuk, diğer çocuklardan hemen ayrılır.
Resûlullah Efendimiz, kendine has kokusunun yanında ellerine, başına, yüzüne misk veya başka kokular sürer, ud ağacı, kâfûrî ile buhurlanır. Kokuyu rahmani bir lütuf olarak değerlendiren İslam dini, güzel koku sürünmeyi sünnet olarak bilir, peygamberini de "gül kokulu peygamber" olarak niteler. Kokuyu medeniyet haline getirmiş Osmanlı döneminde ister yabancı devlet elçisi olsun, ister ziyarete gelen bir komşu, gülsuyu ile birlikte buhur ikram etmek, konuk ağırlama konusuna en temel Osmanlı göreneklerinden biridir. Ayrıca mevlidde, hac karşılamalarında konukların ellerine gül suyu serpme âdeti vardır.
Güzel kokulara verilen önem, Kur'an-ı Kerim'i yazarken dahi kendini, gösterir. Misk ve amber ile hazırlanmış mürekkeplerle yazılan Kur'an-ı Kerim'lerin kokusu bugün dahi hissedilir. Osmanlı'da buhur suyu ve gül suyu dışında, Ma-i kadı, Ma-i amber, Ma-i aselbent, Ma-i maverd, Ma-i yasemen sevilir. nbsp;
Güzel kokunun kişiyi ehlileştireceği, ortamı daha da güzelleştireceği gerçeğiyle hareket eden Osmanlı Devleti'nde koku, bir devlet politikasıdır. Sarayda koku arşivleri oluşturulurken, her dönemin bir kokusu vardır; 2. Selim kokusu, Abdülhamit kokusu gibi…
Ramazan ayında ezana bir çeyrek kala iftar edilecek odalarda buhur yakılması âdettir. Tanzimat'tan evvel İstanbul'da Topkapı Sarayı'nda, fetihten beri devam ede gelen bir an'ane ise her yıl ramazan ayının on beşinden sonra padişaha buhur suyu takdim olunmasıdır. Enderun'da Seferli Odası'nda imal edilen buhur suyu, padişahtan başka saray mensuplarına, vükelâya, hareme, ulemaya vesair bendegâna zarif billur şişeler içinde dağıtılır. Bayram ve cuma günleri güzel koku sürünmek sünnettir. Melekler de güzel kokudan hoşlanır. Bu kimse, sünnet olduğu için güzel koku sürünür, şık giyinirse; camiye saygı için, camide yanına oturan Müslümanları incitmemek için, temiz olmak için, sıhhatli olmak için, İslam'ın vakarını, şerefini korumak için niyet edince, her niyeti için ayrı sevaplar kazanır. nbsp;

YILDA İKİ DEFA GÜL SUYU nbsp;İLE YIKANIYOR

Müslümanların kıblesi Kâbe-i Muazzama yılda iki defa gül suyu ve zemzemle yıkanıyor. Kâbe'nin yıkanma töreni iki rekât namaz kılınmasıyla başlıyor. Sonra Kâbe'nin içine girilerek duvarlar beyaz örtülerle ve gül suyu karıştırılmış Zemzem ile temizleniyor. Duvarların kuru beyaz bezler ile kurulanmasından sonra içeriye gül esansı serpilerek misk tütsüleri yakılıyor.