Abdüllatif Uyan

Yusuf Mahdum "rahime-hullahü teâlâ" hazretlerinin hizmetlerini gören bir Mehmet Dede vardı. Ancak yaşlanmasına rağmen hiç çocuğu olmamıştı.

Timur Han, dünyanın en büyük devlet adamlarındandı. Büyük velilerden Seyyid Emir Külal hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" sohbetinde bulunmuş, manevi evlatlığa kabul olunmuştu. Buhara'da yaşayıp, sonradan Semerkant'a yerleşti.

Timur Han'a "rahmetullahi aleyh", bazı sevdikleri; - Bu başarılarınızı neye borçlusunuz? diye sordular. Cevabında; - Bir karıncaya borçluyum, dedi.

Timur Han "rahime-hullahü teâlâ", kendi yazmış olduğu kanun ve tüzüklerle düzeni sağlıyordu devletinde. Zamanındaki müminler;

Timur Han, gayet sade, mütevazı ve dervişane bir hayat yaşardı. Bir gün, adamlarıyla bir yerde oturmuş, âlim ve velilerin halinden konuşuyorlardı ki, ileriden bir grup insanın geçtiğini gördüler.

Timur Han'ın babası, Emir Toragay Han olup, salih bir Müslümandı. Seyyid Emir Külal "rahime-hullahü teâlâ" hazretlerinin talebesiydi hem de.

Nizameddin Evliya hazretleri "rahmetullahi aleyh" zamanında Nasirüddin-i Mahmud adında biri vardı ki, küçük yaşta kaybetmişti babasını.

Zengi Ata "rahime-hullahü teâlâ" zamanında dört arkadaş, zahiri ilimleri bitirince, bir ateş düştü içlerine. Tasavvufa girmek istiyorlardı.

Feridüddin Genc-i Şeker hazretleri zamanında Delhili bir genç, Acuzan vilayetinde evliya bir zatın bulunduğunu işitti.

Ferideddin Genc-i Şeker hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir tüccar, şeker yüklü bir kervanı Delhi'ye götürüyordu ki, bu büyük zat onu görüp;

Feridüddin Genc-i Şeker hazretleri "rahime-hullahü teâlâ", devrinin bir tekiydi. Henüz doğmamıştı ki, kerametleri görüldü.

Ebül Feth hazretleri "rahime-hullahü teâlâ", büyük velilerdendir.

Muinüddin-i Çeşti hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" zamanında, Bağdat'ta yedi kişi vardı ki, "Ateş"e tapıyorlardı.

Bir gün, Muinüddin-i Çeşti hazretlerine, bir kimse gelip, karşısında edeb ve hürmetle durdu ve;

Muinüddin-i Çeşti hazretleri "rahime-hullahü teâlâ", bir gün bir kimse ile yolda yürüyorlardı ki, karşıdan bir kimse hiddetle gelip, bu velinin yanındaki adamın yakasına yapıştı ve;

Sihirbaz Ecipal'in yapacağı tek iş vardı artık.

Bu sihir de tutmamıştı. Bunda da aciz kalınca, bu defa sihirle, üstlerine "ateş" yağdırmayı denedi.

Lakin o Cin, Muinüddin-i Çeşti hazretlerini "rahime-hullahü teâlâ" görünce, yaprak gibi titremeye başladı.

Muinüddin-i Çeşti hazretleri "rahime-hullahü teâlâ", Resulullahın aleyhissalâtü vesselâm Ravda'sını ziyarete gittiğinde, kendilerini görmekle şereflendi.

Evliyanın büyüklerinden olan Muinüddin-i Çeşti hazretleri "rahime-hullahü teâlâ" yedi günde bir lokma kuru ekmeği, suya batırıp katıksız yer ve şükrederdi.