Abdüllatif Uyan

Harun Reşid, Behlül Dânâ hazretlerini rahime-hullahü teâlâ çok sever, nasihatlerinden hoşlanırdı. Bir gün yolda görünce;

Behlül Dânâ hazretleri rahime-hullahü teâlâ, Harun Reşid zamanında yaşamış bir Allah dostudur. Bu zatı seven bir kişi, İslâma uymazdı ama her gece; - Yâ Rabbî! Bana Cennetini nasib eyle! der, öyle yatardı.

Maruf-i Kerhi hazretlerine rahime-hullahü teâlâ bir genç gelip; - Allahın sevgisine nasıl kavuşurum hocam? diye sordu.

Abdülkadir-i Geylani hazretleri kuddise sirruh, çocukken tarlada öküzün kuyruğundan tutunmuş gidiyordu ki, hayvan dile gelip;

İmam-ı Süyuti hazretleri, rahime-hullahü teâlâ, yedi yaşına gelmeden Kur'ân-ı kerimi ezberledi. İslâm ilimlerinin hepsini öğrendi.

Ebül Hüseyin Nuri hazretleri rahime-hullahü teâlâ Bağdat'ta yaşıyordu.

Ebu Türab Nahşebi hazretlerinin rahime-hullahü teâlâ evinin bitişiğinde bir kadınla oğlu yaşıyordu.

Allah dostlarından Ebu Bekir-i Kettani hazretleri rahime-hullahü teâlâ, sohbetlerinde;

Kudüs'te medfun olan İbrahim bin Ali hazretleri "rahime-hullahü teâlâ", bir gün sevdiklerine;

Eşrefoğlu Rumi hazretleri rahime-hullahü teâlâ, gençliğinde Hüseyin Hamevi hazretlerinin dergâhında iken bir ilk bahar günü, çevrede renk renk çiçekler açmıştı ki, seslendi hocası:

Anadolu velilerinden Cemal Halife hazretlerine rahime-hullahü teâlâ, bir gün, bir sevdiği; - Efendim, uzun ömürlü olmak istiyorum. Ne yapayım? diye sordu.

Abdülaziz Dehlevi hazretleri rahime-hullahü teâlâ, bir gün, sevdiklerine; - Münakaşa zararlıdır, buyurdu. Ve şunu anlattı:

Abdülaziz Dehlevi hazretleri rahime-hullahü teâlâ bir gün sevdiklerine;

Seyyid Fehim Efendi hazretleri rahime-hullahü teâlâ, heybetli bir zat idi. Sevimli, nurlu, vakar sahibiydi. Gölgesini gören; - Bu, Allahın velîsidir, derdi.

İmam-ı âzam hazretleri rahime-hullahü teâlâ, bir gün evden çıkmış, dükkânına gidiyordu ki, karşıdan birinin geldiğini gördü.

Bir velî anlatıyor: Kıyamet günü, ameller tartılır. Bir kimsenin günahı ağır gelir. Melekler o kimseyi Cehenneme götürürler ama birden şaşırırlar. Çünkü kapı, bir kaya tarafından kapanmıştır.

Efendimiz aleyhissalatü vesselâm, eshabının yanına gelseydi, oturan sahabiler ayağa kalkmazlardı.

Câfer bin Muhammed "radıyallahü anh" anlatıyor:

Semerkant'ta medfun bulunan Muhammed bin Fadl Belhî hazretleri, bir gün şunu anlattı sohbetinde:

Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin bir talebesi anlatıyor: Biz önceleri Taşkent'te ikâmet ediyorduk. Hocamı görmek için Buhâra'ya giderdim bazen. Bir gün, yine içimden; "Hocana git!" diye bir ses duydum. Zîra çok özlemiştim kendilerini.