Abdüllatif Uyan

Hîfâ Hatun (radıyallahü anhâ), Medîne'li kadın sahâbîlerdendir. Güzel ve zengindi.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri “rahmetullahi aleyh” vefât edince; akrabâsı, tâziye için hanımına geldiler.

İran’da doğan ve tâbiînden olan Tâvus bin Keysan hazretleri anlatıyor: Îsâ Aleyhisselâm’a sordular ki: “Ey Allah'ın peygamberi! Bize neyi tavsiye edersiniz?”

Mevlânâ hazretleri zamanında bir âlim vardır ki, bu büyük velînin kıymetini bilmez.

İmrân bin Husayn (radıyallahü anh) anlatır: Hazret-i Fâtıma, Efendimizin târifleri üzere başını bağlayıp içeri girmeme izin verdiler.

İmrân bin Husayn (radıyallahü anh) anlatır: Bir gün Efendimiz, bana; “Yâ İmrân! Kızım Fâtıma rahatsızmış. Gel ziyâretine gidip hatırını soralım’ buyurdu.

İmrân bin Husayn hazretleri anlatır: Resûlullah Efendimiz, düşman askerleriyle karşılaştığı zaman en önce vuran O olurdu.

Eshâb-ı kirâmdan İmrân bin Husayn (radıyallahü anh), midesinden rahatsızlanmış, ishale yakalanmıştı.

Vaktiyle üç kişi yolculuğa çıkar. Bir dağda akşam olur.

Eşrefzâde Bursavî hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Bir kişinin babası, felç olur.

Eşrefzâde Bursavî hazretleri bir gün bâzı sevdiklerine; “Anne baba evlâdından râzı olursa, Allahü teâlâ da o evlâttan râzı olur” buyurdu.

Eşrefoğlu Rûmî hazretleri, gençliğinde Hüseyin Hamevî hazretlerinin dergâhındaydı.

Eşrefzâde Rûmî hazretleri anlatır: Evliyâdan biri vefat etmiş. Melekler, suâl için gelmişler.

Eşrefzâde Rûmî hazretleri, İznik’te yaşayan bir Allah dostudur.

Ebüssuûd Efendi, büyük âlimdir.

Kânûnî Sultân Süleymân’ın bir vasıyeti vardı.

Hasan Sezâi Efendi, Edirne’de medfûn bir velîdir.

Hasan Sezâi hazretleri, kibar ve sevimli bir zâttır.

Abdürrahîm Bursavî hazretleri anlatır: Abdullah bin Mübârek, hacca gider. Hac bitince, bir rüyâ görür.

Edirne'de iki büyük zât vardır. Hasan Sezâi ve Enis Dede. Edirne Vâlisi, bir memuruna iki kese altın verip der ki: “Birini Enis Dede'ye götür, öbürünü Hasan Sezâi Efendi'ye.”