Abdüllatif Uyan

Bu zat buyuruyor ki: (Bir gevşeklik ve gaflet, İçinde yaşıyorlar insanlar bugün elbet. Uyanmamız lazımdır acele bu gafletten, Yoksa olmaz kurtuluş ebedi felaketten.

Bu zat buyuruyor ki: (Tasavvufa girmekten, Maksat, "Gerçek iman"a kavuşmaktır esasen. Ve hiç kıymet vermeyip bu geçici dünyaya, Tam "Kul olmak" içindir Allahü tealaya.

Bu zat her sohbetinde "İman"dan bahsederdi, "Bir insanın şerefi, imandan gelir" derdi. Onun nasihatini dinleyen talebeler, (Mü'min nasıl olmalı?) diye sual ettiler.

Bu zat buyuruyor ki: (İmanı olan kişi, Nasıl işliyebilir günah olan bir işi? Biri görecek olsa o fiili işlerken, Hayâ edip vazgeçer o işi işlemekten. Halbuki Allah her an, görüyor kendisini, Hem biliyor kalbinden neler geçirdiğini.

Bu zat buyuruyor ki. (Şudur ki bir Müslüman, Elinden ve dilinden kimseye gelmez ziyan. Bir insanın şerefi, "İnanç"ta, "İman"dadır, Yani bütün üstünlük, "İmanı olan"dadır.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Evlatlarım, Ebedi saadetler versin size Allahım. Bizlere "Doğru yol"u ihsan etti Rabbimiz, O göstermese idi, bulamazdık onu biz.

Bu zat buyuruyor ki, (İtikat ve ameli, Bozuk olanlar ile asla görüşmemeli. "Bid'at sahipleri"yle olmayın ki arkadaş, Sizi de felakete sürükler yavaş yavaş.

Bu zat buyuruyor ki: (Her şeyden daha evvel, "Doğru iman, itikat" edinmektir mükemmel. Sonra Resulullaha tam tabi olmalıdır, Zira ona uymakla üstünlük kazanılır.

Bu zat ömrü boyunca, çok gayret sarfederek, "Îmân"ı anlatırdı gençlere va'az ederek. Derdi: (Allah bir kula, verdiyse eğer "Îmân", Öyle ise nedir ki etmedi ona ihsan? Ve Allah, bir kula ki, "Îmân"ı vermemiştir, O olmadıktan sonra ne ki ona vermiştir?)

Bu zat buyuruyor ki: (İmanın çıkmasından, Allahü tealaya sığınmalıdır insan. Ve sık sık "La ilahe illallah" söyleyerek, İcab eder "İman"ı an be an yenilemek.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Bir günki sohbetinde şöyle etti nasinat: (Ehli sünnet üzere inanan bir müslüman, Dünya ve ahirette huzurludur her zaman.

Bu zat buyuruyor ki. (Çok iyi bilmeliyiz, Ki, bir gün yanımıza gelecek ellerimiz. Yani bu hayatımız, bitecek bir gün elbet, Ve "Ölüm"le birlikte başlıyacak "Ahiret".

Bu zat buyuruyor ki: (Hakiki "İman etmek", Kul için, en şerefli mertebe olsa gerek. "İman" da, "Ehli sünnet" üzere olmalıdır, "İman"ın sıhhati de, iki şarta bağlıdır.

Bu zat bir sohbetinde şöyle buyurmaktadır: (Şereflerin büyüğü, iman ehli olmaktır.) Başka bir sohbetinde buyurdu ki oğluna: (Bakma kötü göz ile hiçbir Allah kuluna.

İslam alimlerinden olan bu evliya zat, Bir gün talebesine şöyle etti nasihat: ("Halis mü'min" odur ki, ödü kopar günahtan, Ufak bir günah için, haya eder Allahtan.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Her gün talebesine ederdi çok nasihat. Bir gün de, bir yaz günü, birkaç talebesiyle, Gezintiye çıktılar dinlenmek gayesiyle.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Bir gün Hak tealaya şöyle etti münacaat: (Yazık bana, vah bana, ne zordur benim işim, Ben bu kadar "Günah"ı nasıl da işlemişim? Halbuki ben bunları işlerken utanmadan, Bana, Rabbin ni'meti yağıyordu durmadan.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu ki bir ara: (Ne mutlu bu dünyada "Haram"dan kaçanlara. Mahşerde ıstıraptan kıvranırken cümle halk, Onlar "Cennet"te olur pek neş'eli olarak.

Allah adamlarından bir büyük evliyadır, Ruhlara tesir eden nasihatleri vardır. Bu zata sondular ki. (Dua ediyoruz hep, Lakin kabul olmuyor, sebebi nedir acep?) Buyurdu ki: ("Haramdan yer ise eğer bir kul, Hak teala indinde duası olmaz kabul.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Ey insanlar, "Ölüm"ü yâdınızdan çıkarmayınız zinhar. İnsanlar uykudadır, uyanırlar ölünce, Hesaba çekilirler herşeyden ince ince.